سندرم پای بیقرار (RLS) که به عنوان بیماری ویلیس-اکبوم شناخته می شود. اختلالی است که با احساس سوزن سوزن شدن ناراحت کننده و میل مقاومت ناپذیر برای حرکت دادن پاها مشخص می شود. به نظر می رسد علائم از ریتم شبانه روزی پیروی می کنند. معمولاً در شب بدتر می شوند و اغلب با خواب تداخل دارند. هدف درمان سندرم پای بی قرار کاهش ناراحتی ناشی از علائم و بهبود کیفیت خواب است. علائم RLS ممکن است هرگز به طور کامل از بین نرود. می توان آن را با ترکیبی از تغییرات سبک زندگی، مکمل های ویتامین و مواد معدنی، دارو به طور قابل توجهی بهبود بخشید.
ایجاد یک برنامه درمانی برای سندرم پای بیقرار
هنگام درمان RLS ، پزشکان باید شدت بیماری و میزان تأثیر آن بر کیفیت زندگی شما را در نظر بگیرند. به دلیل احتمال عوارض جانبی، پزشکان ممکن است ترجیح دهند از تجویز دارو برای علائم خفیف که در زندگی روزمره تداخلی ندارند، اجتناب کنند.
RLS می تواند به خودی خود یا در نتیجه یک وضعیت پزشکی دیگر رخ دهد. درمان علائم RLS ممکن است بسته به علت اصلی نیاز به رویکرد متفاوتی داشته باشد. قبل از شروع درمان RLS، متخصصان توصیه می کنند به دنبال شرایط دیگری باشید که می تواند باعث ایجاد یا تشدید علائم RLS شود. دلایل رایج عبارتند از:
- کم خوابی
- فشار و استرس
- یک سبک زندگی بی تحرک
- چاقی
- مصرف الکل، نیکوتین، کافئین
- بارداری
- دیابت
- تنفس اختلال در خواب
- نوروپاتی محیطی
- نارسایی کلیه
- داروهایی مانند آنتی هیستامین ها و برخی داروهای ضد افسردگی
برای بسیاری از افراد، پرداختن به این عوامل ممکن است منجر به کاهش شدید علائم RLS شود. با این حال، اگر علائم همچنان آزاردهنده هستند، یا اگر با خواب تداخل داشته باشند، پزشکان ممکن است درمان های بیشتری را توصیه کنند.
سندرم پای بی قرار و تغذیه
بسیاری از موارد RLS با کمبود آهن همراه است که با مکمل های آهن قابل درمان است. اینها به غیر از شکایات معده و یبوست، عوارض جانبی کمی دارند. و برای کاهش علائم RLS در بسیاری از افراد مبتلا به سطوح پایین آهن و فریتین یا کم خونی ناشی از فقر آهن کار می کنند. پس از بررسی سطح آهن و فریتین، پزشک ممکن است مکمل های آهن را به تنهایی یا همراه با سایر داروها تجویز کند.
سایر ویتامین ها و مواد معدنی مانند منیزیم ، روی و ویتامین D نیز ممکن است در RLS نقش داشته باشند. به ویژه زنان باردار ممکن است از مکمل های فولات سود ببرند. در حالی که افراد مبتلا به مشکلات کلیوی ممکن است از مکمل های ویتامین C و E بهره مند شوند.
درمان های خانگی برای سندرم پای بیقرار
درمان های خانگی یک راه ساده برای بهبود علائم RLS ارائه می دهد. بسیاری از افراد با علائم خفیف تا متوسط RLS با ترکیبی از موارد زیر تسکین می یابند:
- حرکت دادن پاها : حرکت دادن قسمت آسیب دیده بدن معمولاً منجر به تسکین احساسات ناخوشایند می شود. اگرچه علائم ممکن است با توقف حرکت بازگردند.
- اجرای عادات بهداشتی خواب سالم : RLS می تواند باعث کاهش خواب شود، اما با مشکلات خواب نیز تشدید می شود. سعی کنید برنامه خواب منظمی داشته باشید و از پزشک خود نکات بهداشتی خواب شخصی را بخواهید.
- اجتناب از تنباکو و خوردن یک رژیم غذایی سالم : کاهش الکل، کافئین، شکر و نمک و پیروی از یک رژیم غذایی سالم و سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی را توصیه می شود. علاوه بر تسکین علائم RLS، یک رژیم غذایی سالم می تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.
- ورزش : ورزش و کشش متوسط ممکن است به کاهش علائم RLS کمک کند. گفته می شود، افراد مبتلا به RLS باید مراقب فعالیت های با شدت بالا باشند. که ممکن است باعث گرفتگی و سفتی عضلانی شود که می تواند علائم را تشدید کند.
- دریافت ماساژ یا خود ماساژ دادن : برخی از افراد پس از ماساژ نواحی آسیب دیده از علائم RLS تسکین می یابند.
- استفاده از گرما یا سرما : ناراحتی های مرتبط با RLS را اغلب می توان با استفاده از کمپرس گرم یا سرد یا حمام آب گرم قبل از خواب رام کرد. پاسخ به دما ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
دستگاه های پزشکی برای درمان سندرم پای بی قرار
توجه جدیدی به امکان استفاده از وسایل پزشکی برای بهبود علائم RLS داده شده است. مشابه روشی که حرکت دادن پاها باعث تسکین موقت می شود. هدف این دستگاه های پزشکی کاهش ناراحتی علائم RLS با ارائه تحریک خارجی است .
تاکنون، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) دو دستگاه پزشکی را به عنوان درمان RLS تأیید کرده است: یک پوشش فشاری پایی و یک پد ویبره. هر دو با نسخه در دسترس هستند و برای افراد مبتلا به RLS متوسط تا شدید طراحی شده اند.
بسته بندی پا کار می کند با استفاده از فشار را هدف قرار به منطقه آسیب دیده، معمولا ساق پا یا پا. در مقابل، پد ارتعاشی از ضد تحریک برای پوشاندن علائم RLS و بهبود کیفیت خواب استفاده می کند. هر دو دستگاه نسبتاً ایمن در نظر گرفته می‌شوند، اگرچه ممکن است برای افرادی که شرایط سلامت زمینه‌ای خاصی دارند مناسب نباشند.
برخی از پزشکان همچنین استفاده از دستگاه فشرده سازی پنوماتیک را برای کاهش علائم RLS توصیه می کنند. تصور می شود که فشرده سازی وریدها به تقویت گردش خون و کاهش احساسات ناراحت کننده ناشی از RLS کمک می کند.
داروهای درمان سندرم پای بیقرار
دارو در حال حاضر استاندارد طلایی برای افراد مبتلا به RLS متوسط تا شدید در نظر گرفته می شود. برای کاهش خطر عوارض جانبی ناخوشایند، همیشه با پزشک مشورت کنید تا داروی مناسب شما را بیابید.
زنان باردار، کودکان، افراد مبتلا به اضطراب یا افسردگی، بیماران کلیوی ممکن است نیاز به احتیاط بیشتری در مصرف دارو(ها) داشته باشند.
RLS را می توان با چندین خانواده مختلف از داروها درمان کرد که رایج ترین آنها آگونیست های دوپامین و داروهای ضد تشنج است.
آگونیست های دوپامین
داروهایی که گیرنده های دوپامین را هدف قرار می دهند یکی از موثرترین درمان ها برای RLS هستند. آگونیست های دوپامین را می توان به صورت قرص تقریباً دو ساعت قبل از خواب مصرف کرد. یا به طور مداوم از طریق یک پچ تجویز کرد. FDA در حال حاضر سه آگونیست دوپامین را برای RLS تأیید کرده است: پرامیپکسول، روپینیرول و روتیگوتین.
یک عارضه جانبی عمده داروهای دوپامینرژیک، افزایش (وخیم شدن پیشرونده) علائم RLS است. که می تواند به اشکال مختلف ظاهر شود. علائم ممکن است زودتر در روز ظاهر شوند، ممکن است شدیدتر شوند. ممکن است به سایر قسمت‌های بدن سرایت کنند، یا ممکن است دوزهای بالاتری از دارو برای موثر ماندن آن لازم باشد. این عوارض جانبی را می توان با پیشرفت طبیعی RLS اشتباه گرفت. اما معمولاً زمانی که بیمار مصرف دارو را متوقف کرد، معکوس می شوند. تنظیم زمان و دوز دارو ممکن است افزایش را کاهش دهد.
سایر عوارض جانبی بالقوه عبارتند از: بازگشت مجدد علائم در صبح، افزایش تحمل به دارو، حالت تهوع، سرگیجه، رفتارهای تکانشی یا اجباری مانند قمار.
داروهای ضد تشنج
داروهای ضد تشنج اغلب برای افرادی که درد را همراه با سایر علائم RLS خود تجربه می کنند استفاده می شود. این داروها به عنوان یک درمان RLS محبوبیت پیدا می کنند. زیرا به نظر می رسد که به خوبی آگونیست های دوپامینرژیک عمل می کنند. اما کمتر احتمال دارد که باعث تشدید علائم RLS شوند.
FDA گاباپنتین انکاربیل را برای استفاده در RLS تایید کرده است. و آن را به گاباپنتین استاندارد ترجیح می دهد زیرا عوارض جانبی کمتری دارد. یک داروی مشابه دیگر، پره گابالین نیز نتایج امیدوارکننده‌ای را برای علائم RLS و کیفیت خواب نشان می‌دهد. و خطر عوارض جانبی پایینی دارد.
FDA هشدار می دهد که داروهای ضد تشنج ممکن است مشکلات تنفسی خطرناکی ایجاد کند. به ویژه برای افرادی که در حال حاضر در معرض خطر هستند. مانند افراد مسن یا مبتلا به بیماری ریوی، و برای کسانی که همچنین از مواد افیونی یا بنزودیازپین ها استفاده می کنند. داروهای ضد تشنج همچنین می توانند باعث تشدید علائم RLS شوند. اگرچه احتمال این کار به اندازه داروهای دوپامینرژیک نیست. در نهایت، افرادی که داروهای ضد تشنج مصرف می کنند، ممکن است مشکلاتی مانند سرگیجه، خستگی و خواب آلودگی را تجربه کنند.
بنزودیازپین ها
بنزودیازپین ها تأثیر مستقیمی بر علائم RLS ندارند، اما ممکن است به افراد مبتلا به RLS کمک کنند تا راحت تر بخوابند. به دلیل پتانسیل ایجاد تحمل، بیشتر پزشکان بنزودیازپین ها را تنها در صورتی تجویز می کنند که سایر داروها کارساز نباشند. افراد مبتلا به آپنه خواب ممکن است متوجه شوند که بنزودیازپین ها علائم آنها را بدتر می کند. بنزودیازپین ها همچنین می توانند باعث خواب آلودگی، خستگی و مشکل در تمرکز روز بعد شوند.
مواد افیونی
دوزهای پایین مواد افیونی آخرین خط درمان برای افراد مبتلا به علائم شدید RLS است که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند. مواد افیونی بسیار اعتیاد آور هستند و اکثر افراد تحملی ایجاد می کنند. که منجر به نیاز آنها به دوزهای بالاتر و بالاتر در طول زمان می شود. سایر عوارض جانبی مواد افیونی شامل یبوست، حالت تهوع، سرگیجه و بدتر شدن آپنه خواب است.
سایر داروها
برخی از مواد مانند سنبل الطیب و اسید والپروئیک، با وجود عدم تایید FDA، گاهی برای درمان RLS استفاده می شود. به دلیل عدم تحقیق در مورد اثربخشی و عوارض جانبی آنها، آکادمی پزشکی خواب آمریکا استفاده از آنها را برای RLS توصیه نمی کند.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.