تومورهای مغزی
تومورها می توانند بر عملکرد مغز تأثیر بگذارند. نتیجه کارکرد فرد مبتلا به عواملی مانند نوع، درجه و محل تومور بستگی دارد. تومور مغزی در واقع رشد غیرطبیعی یا وجود توده سلولی در داخل یا اطراف مغز است.
تومورهای مغزی می توانند بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم (غیر سرطانی) باشند. برخی از تومورها به سرعت رشد می کنند. برخی دیگر از تومورها کند رشد می کنند. تنها حدود یک سوم تومورهای مغزی سرطانی هستند. تومورهای مغزی در صورتی که به اندازه کافی بزرگ شوند که به اعصاب، رگ‌های خونی و بافت اطراف فشار بیاورند، می‌توانند عملکرد مغز را مختل کنند.
تومورهایی که در مغز ایجاد می‌شوند، تومورهای اولیه نامیده می‌شوند. تومورهایی که پس از تشکیل در قسمت های مختلف بدن به مغز گسترش می یابند، تومورهای ثانویه نامیده می شوند. این مقاله بر روی تومورهای اولیه تمرکز دارد. بیش از 100 نوع سرطان مغز و نخاع وجود دارد.
تومورهای مغزی چقدر شایع هستند و چه کسانی را مبتلا می کنند؟
پزشکان هر سال در حدود 85000 فرد مبتلا به تومور مغزی را در ایالات متحده شناسایی می کنند. از این تومورها، تقریبا 60000 تومور خوش خیم و حدود 25000 بدخیم هستند. تومورهای مغزی در مردان بیشتر از زنان رخ می دهد. اگرچه آنها بیشتر در بین افراد مسن شایع هستند، اما می توانند در هر سنی ایجاد شوند.
تومورهای مغزی عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در کودکان زیر 14 سال هستند. مطالبی که در ادامه می خوانیم برگرفته از مقاله ای است که در 5 جولای 2021 به چاپ رسیده است. همواره نیاز به روش های جدید و ابتکاری برای درمان تومور مغزی ضروری است. تحقیقات نشان می دهد 1/4 میلیون بیمار در سراسر جهان با تومورهای بدخیم مغزی دست و پنجه نرم می کنند. طبق ارزیابی انجمن تومورهای مغزی آمریکا، تا پایان سال، 256000 نفر دیگر با تومور بدخیم مغزی تشخیص داده خواهند شد.
حقایقی در ارتباط با تومور مغزی
تخمین زده می شود 84170 نفر در ایالات متحده با تومور مغزی اولیه در سال 2021 تشخیص داده شوند. شایع ترین نوع تومور، گلیوبلاستوما است. در این بیماران متوسط بقاء، 8 ماه و درصد زنده ماندن نسبی پنج ساله فقط 7/2 درصد است. میزان بقای بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما طی 30 سال گذشته بهبود چشم گیری نداشته است. فقط یک داروی مورد تایید FDA برای گلیوبلاستوما شانس بقا را افزایش می دهد.
سرطان مغز
تومور های اولیه مغز، به تومورهای بدخیمی گفته می شود که یا در مغز یا در اعصاب مغزی ایجاد می شوند. سرطان مغز به طور مکرر به خارج از سیستم عصبی مرکزی (CNS) گسترش نمی یابد (متاستاز نمی کند). این سرطان ها، دومین نوع شایع سرطان کودکان (بعد از سرطان خون) است.
سرطان مغز، اصلی ترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در سنین 1 تا 19 سال است. همچنین سرطان های اولیه مغز، علت 40 درصد از مرگ و میرها در بزرگسالان نیز است. سرطان ثانویه مغز، به تومورهای بدخیمی گفته می شود که از جاهای دیگر منشا گرفته اند اما به مغز گسترش یافته اند (متاستاز می دهند). به عنوان مثال می توان به سرطان پستان و سرطان ریه اشاره کرد که در مغز متاستاز داده اند. سرطان ثانویه مغز شایع تر از سرطان اولیه مغز است.
خلاصه مقاله
محققان، ساختارهای شبیه به گره های لنفاوی نزدیک به تومورهای مغزی گلیوما در بیماران سرطانی یافتند. این مطالعه نشان می دهد سلول های ایمنی درون این ساختارها می توانند برای حمله به تومور مغزی فعال شوند. آنها همچنین دریافتند که ایمنی درمانی باعث افزایش شکل گیری این ساختارها در مدل حیوانی گلیوما می شود.
این کشف نشان دهنده فرصت های جدیدی برای تنظیم پاسخ ضد توموری سیستم ایمنی است. گلیوما یک تومور مغزی کشنده با پیش آگهی ناگوار است. یک دلیل که درمان تومورهای مغزی بسیار سخت است این است که سیستم ایمنی بدن، که برای شناسایی و از بین بردن سلول های خارجی از جمله سلول های سرطانی طراحی شده است، به دلیل موانعی که مغز را احاطه کرده است، نمی تواند به راحتی به محل تومور برسد.
جلوگیری از پیشرفت تومور
برای مقابله با تومور سلولهای ایمنی کشنده مانند لنفوسیتهای T باید در غدد لنفاوی فعال و مستقر شوند. سپس این لنفوسیت ها قادر خواهند بود تا سلولهای سرطانی را به طور موثر از بین ببرند. به دلیل وجود موانع در اطراف مغز، رسیدن لنفوسیت های T یک فرآیند چالش برانگیز است. نتایج این مطالعه اکنون در مجله Nature Communications منتشر شده است. محققان درباره ساختارهای مشابه غدد لنفاوی مغز که در آن ها، لنفوسیت های T می توانند فعال شوند، صحبت می کنند. این کشف برای اولین بار در بیماران گلیومایی بسیار هیجان انگیز بود. این ساختارها به عنوان ساختارهای لنفاوی سوم (TLS) شناخته می شوند و در افراد سالم یافت نمی شوند. آنها تمام اجزای مورد نیاز برای پشتیبانی از فعال شدن لنفوسیتها را در محل دارند. به این معنی که آنها می توانند تأثیر مثبتی در پاسخ ایمنی ضد تومور داشته باشند.
ساختارهای لنفاوی سوم
محققان نشان دادند که ایجاد TLS در مغز می تواند توسط نوعی ایمنی درمانی در موش های حامل گلیوم ایجاد شود. در واقع، آنها موش ها را با آنتی بادی های تحریک کننده سیستم ایمنی به نام αCD40 تحت درمان قرار دادند. سپس مشاهده کردند که تشکیل TLS افزایش یافت و آنها در مجاورت تومورها مستقر شدند.
روش های ایمونوتراپی می تواند تشکیل ساختارهای لنفاوی سوم را در مغز تعدیل کند. این فرصت های مهیجی را برای یافتن راه های جدید تنظیم پاسخ ایمنی ضد تومور در گلیوم فراهم می کند”.
αCD40
در حال حاضر برای آزمایش تومورهای مغزی در تعدادی از آزمایشات بالینی، αCD40 در حال بررسی است. در مطالعه ای که اکنون منتشر شده است، محققان دریافتند که αCD40 تشکیل TLS را افزایش می دهد. همچنین از نظر تولید مثلی، توانایی کشتن تومور در لنفوسیت های T را مهار می کند.
بنابراین مطالعه بینش مهمی در مورد تأثیرات چند وجهی با درمان αCD40 ارائه داده است. درمان آگونیستی CD40 باعث ایجاد ساختارهای لنفاوی سوم می شود اما از طرفی برخی پاسخ های درمانی در گلیوم را مختل می کند. گلیوما از جمله تومورهای مغزی است که با سیستم ایمنی بدن مرتبط است. آنتی بادی های آگونیستیک CD40 تحریک کننده سیستم ایمنی در حال پیشرفت بالینی برای تومورهای جامد مغزی هستند. اما این آنتی بادیها هنوز از نظر تومور گلیوم ارزیابی نشده اند.
نتایج
در اینجا، پژوهشگران نشان دادند که تحویل سیستمیک αCD40 در مدل های گلیومای پیش بالینی باعث ایجاد ساختارهای لنفاوی سوم (TLS) در مجاورت بافت مننژ می شود. در بیماران مبتلا به گلیومای ساده، وجود TLS با افزایش میزان نفوذ سلول T ارتباط دارد.
پس در درمان این نوع تومور مغزی مفید است اما نیاز به بررسی بیشتری دارد. با این حال، تحویل سیستمیک αCD40 باعث القاء سلول های T عملکردی می شود. این اتفاق، پاسخ به مهارکننده های بازرسی ایمنی در مدل های گلیومای پیش بالینی را مختل می کند.
در سال های اخیر، مطالعات نشان داده است که سلول های بنیادی گلیوما، ممکن است نقش مهمی در توسعه سرطان مغز و عود تومور داشته باشند. گزینه های درمان سرطان مغز، به محل تومور، میزان تأثیر تومور بر عملکرد مغز و نخاع و سابقه سلامتی بیمار بستگی دارد. برخی از گزینه های درمانی شامل شیمی درمانی، پرتودرمانی، جراحی می باشد.
منبع: https://www.nature.com/articles/s41467-021-24347-7
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.