چه مقدار از زمان و انرژی خود را برای برنامه ریزی در مورد آینده، در سازمان یا تیم خود صرف می کنید؟
دوران همه گیری به ما آموخت که تنها چیزی که می توانیم از آن مطمئن باشیم، عدم قطعیت و غیر قابل پیش بینی بودن تغییرات است. در این شرایط باید به مفهوم برنامه ریزی یک نگاه دوباره داشته باشیم.
پژوهش های مارگارت هفرنان نشان می دهد در صورتی که با ذهن باز و منابع اطلاعاتی فراوان، تصمیم گیری کنید، حداکثر زمانی که برنامه ی شما قابل اعتماد خواهد بود ۴۰۰ روز است. در مقابل اگر مانند اکثر ما، همه ی پیش بینی ها را در نظر نگیرید این برنامه برای ۱۵۰ روز قابل اعتماد خواهد بود.
یک نکته ی بسیار منفی در مورد اعتیاد و علاقه به پیش بینی آینده این است که برنامه ها یک ارزش دروغین پیدا می کنند.
افرادی که اعتیادگونه علاقه به پیش بینی و برنامه ریزی دارند، خود را به شدت محدود می کنند. در نتیجه زمانی که کارها طبق برنامه پیش نمی رود احساس شکست و از دست دادن می کنند.
چه طور می توانیم هوشمندانه تر برنامه ریزی کنیم؟
شناخت تفاوت سیستم های complex و complicated می تواند در اینجا مفید باشد.
در فارسی هر دوی این کلمات به پیچیده ترجمه می شود اما معانی آن ها با هم متفاوت است.
- یک سیستم complicated در نهایت یک سیستم خطی است که روابط علت و معلولی در آن قابل پیش بینی و پیگیری است. گرچه ممکن است پارامتر های زیادی در آن دخیل باشد.مثال این شبکه، می تواند سیستم حمل و نقل یک فرودگاه باشد که گرچه پیچیده است اما قابل پیش بینی و شناخت می باشد.
یک سیستم complex خطی نیست و فاکتور های زیادی در آن با یکدیگر ارتباط دارند. این وضعیت باعث می شود شناخت سیستم دشوار باشد. در یک سیستم complex ، انعطاف پذیری مهم تر از کارایی یا تخصص است.
زیرا ممکن است اتفاقی که به تازگی در سیستم افتاده است دیگر تکرار نشود.
برای برنامه ریزی بهتر در این سیستم ها و در محیط کار می توانید از توصیه های زیر استفاده کنید:
سیستم هایی که با آن ها درگیر هستید را بشناسید.
به محیط کار خود نگاه کنید و ببینید از کدام نوع سیستم های پیچیده است. آیا قابلیت مدیریت کارا را دارد یا در ان نیاز به انعطاف روزمره است.
اعتیاد به پیش بینی را کنار بگذارید.
گرچه برنامه ریزی مزیت های زیادی دارد،باید به یاد داشته باشیم برنامه ریزی با واقعیت تفاوت دارد.باید بتوانید در مقابل تغییرات وضعیت انعطاف داشته باشید و راه حل های خلاقانه ی جدیدی برای آن ها پیدا کنید.
این سوال را از خود بپرسید:
داستان واقعی چیست؟
چه طور می توانم صورت مسئله را واضح تر کنم؟
نتایج این تصمیم چه چیز هایی می توانند باشند؟
مهارت خلاقیت و کنجکاوی خود را افزایش دهید.
به جای تلاش برای “مدیریت” موقعیت پیچیده، با آن برخوردی “هنرمندانه” داشته باشید. برای مثال هنرمندان خیلی اوقات با ابهام پیش می روند و آثار خود را کامل می کنند.زمان زیادی را برای مشاهده ی دنیا اطراف خود و دیدن ایده ها صرف می کنند. آن ها می دانند که در ابتدای کار شناخت زیادی از موقعیت وجود ندارد اما به هر حال کار خود را شروع می کنند.
آیا می توانید ترس از ابهام را کنار بگذارید و شروع به تصمیم گیری کنید؟
آیا تاب آوری یک هنرمند را دارید؟
منبع: