آینده نامشخص است، اما نورآدرنالین می تواند کمک کند با این ابهام خود را تطبیق دهیم!

در زمان های ابهام، نورآدرنالین ماده ی شیمیایی ای  است که به ما کمک می کند یاد بگیریم و رفتار هایمان را با شرایط تطبیق دهیم.

منبع پژوهش : دانشگاه کمبریج

یک ماده ی شیمیایی به اسم نورآدرنالین، مسئول پاسخ های ما به شرایط نامشخص و مبهم است. این ماده کمک می کند به سرعت یاد بگیریم و رفتار های خود را انطباق دهیم. این موضوع را یک پژوهش جدید نشان می دهد.

کووید 19 ما را در شرایط پر ابهامی قرار داده است. حضور در یک محیط دائما متغییر که نمی دانیم در آینده چه وضعیتی پیدا خواهد کرد، می تواند فرایند تصمیم گیری را دشوار کند. دانشمندان در دانشگاه های کمبریج و لندن کالج، یک مدل ساده از شرایط ابهام را در آزمایشگاه مدل سازی کردند تا نحوه ی پاسخ مغز ما به این شرایط را بررسی کنند.

آن ها متوجه شدند که زمانی که شرایط به نظر پایدار می آید، ما به تجربه های قبلی خود روی می آوریم و طبق آن ها مشخص می کنیم که در آینده انتظار چه موقعیتی را داریم. اما زمانی که شرایط، متغیر و مبهم و غیر قابل پیش بینی است، مغز ما آن تجارب را رها می کند و اجازه می دهد در موقعیت جدید به سرعت یاد بگیریم.  تعادل بین این دو شیوه ی کارکرد مغز توسط نورآدرنالین تعیین می شود.

این مقاله در مجله ی Current Biology چاپ شده است.نویسنده ی ارشد این مقاله می گوید:

” عادت به شرایط مبهم به بقای ما کمک می کند. زمانی که یک اتفاق غیر منتظره رخ می دهد، ما نیاز داریم تصمیم بگیریم آیا اتفاق قرار است ادامه پیدا کند یا ناگهانی و یک بار بوده است و محو می شود. در این صورت می توانیم اقدام های بعدی خود در راستای آن اتقاق را تعیین کنیم.”

این پژوهش تاثیرات پروپرانولول – داروی مورد استفاده برای کاهش فشار خون و اضطراب- را روی نحوه ی پاسخ افراد به شرایط متغیر یا پایدار بررسی کرده است. پروپرانولول تاثیر نورآدرنالین را مسدود می کند.

شرکت کنندگان در این آزمایش، که دچار اضطراب نبودند، در آزمایش صدایی می شنیدند و در ادامه تصویری به آن ها نشان داده می شد. ارتباط بین صدا و تصویر به طور رندم تغییر می کرد و باعث می شد ابهام به شرایط اضافه شود و شرکت کنندگان نیاز پیدا کنند که به سرعت یاد بگیرند.

واکنش افرادی که دارونما دریافت کرده بودند در زمان های ابهام کاهش پیدا می کرد. و افرادی که پروپرانولول دریافت کرده بودند، واکنشی مطابق با تجربه داشتند. این نتیجه نشان می دهد دارو، افراد را در شرایط ابهام بیشتر وابسته به تجارب قبلی شان می کند و این می تواند یکی ازروش هایی باشد که این دارو ها باعث کاهش اضطراب می شوند.

با استفاده از مدل های مدل های محاسباتی، پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که افرادی که پروپرانولول مصرف کرده بودند در یادگیری الگوهای جدید در شرایط ابهام کندتر هستند.

” در مقابله با ابهام، افرادی که دارو های ضد اضطراب مانند پروپرانولول دریافت می کردند، تمایل بیشتری به تکیه بر تجارب قبلی خود داشتند و کمتر تغییرات محیطی که در خلاف تجربه ی آن ها بود را در نظر می گرفتند.”

عدم توانایی در تطبیق با اطلاعات جدید در بسیاری از موارد مانند اوتیسم و اضطراب دیده می شود. این تیم قصد دارد پژوهش خود را گستره تر کند و شیوه ی پاسخ و یادگیری افراد در ابهام را بیشتر مورد مطالعه قرار دهد. نتایج این تحیقیقات در نهایت به بهبود بیماری هایی مانند اضطراب و اوتیسم کمک می کند.

منبع:

-neurosciencenews-The Future’s Uncertain, but Noradrenaline Can Help Us Adapt