یک مطالعه جدید از دانشگاه جورجیا نشان داده است که قرار گرفتن در معرض PBB153 که در حال حاضر ممنوع است، می تواند کد ژنتیکی موجود در اسپرم را تغییر داده و منجر به نقص های عمده سلامتی در کودکان شود.
این مطالعه که اخیراً در گزارشهای علمی منتشر شده است، اولین بار به بررسی چگونگی تأثیر پلی بومینین بیفنیل 153 (PBB153)، ماده شیمیایی اصلی FireMaster، بر تولید مثل در پدر پرداخته است.
در سال 1973، حدود 6.5 میلیون نفر از ساکنان میشیگان در معرض PBB153 قرار گرفتند. وقتی FireMaster به طور اتفاقی به کارخانجات فرستاده شد و در آنجا به مواد غذایی انتقال یافت، در دهه‌های بعد از آن، طیف وسیعی از مشکلات بهداشتی از جمله تغییر رنگ پوست، سردرد، سرگیجه، درد مفاصل و حتی برخی از سرطانها در افراد به وجود آمد.
جالب تر اینکه به نظر می رسید کودکانی که در معرض این مواد قرار گرفته اند، بسیاری از مسائل بهداشتی را تجربه کرده اند، از جمله گزارش های مربوط به فتق یا مشکل اسکروتوم برای پسران تازه متولد شده و احتمال بالاتر برای سقط جنین در میان دختران بالغ.
کاترین گریسون، نویسنده مطالعه، “با این وجود، مطالعات کمی صورت گرفته است تا بفهمیم که چگونه قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی می تواند بر ژن های منتقل شده از یک پدر تأثیر بگذارد.”
“این ایده نسبتاً جدید است که قرار گرفتن در معرض این مواد شیمیایی قبل از اینکه فرد حتی تصور کند، ممکن است بر سلامت فرزندانش تأثیر بگذارد.”
“بیشتر مطالعاتی که اثر سمی مواد شیمیایی در کودکان مشاهده می شود، برای ردیابی منشأ آن فقط به مادران نگاه می کنند و همین امر در مورد مطالعات انجام شده بر روی PBB153 نیز صادق است.”
گریسون و تیمی از محققان UGA و دانشگاه Emory از ترکیب منحصر به فردی از رویکردهای مشاهده شده و آزمایشگاهی برای نشان دادن عملکرد PBB153 بر روی سلولهای اسپرم استفاده کردند.
“ما با استفاده از مدل سلول های بنیادی انسان که قبلاً مشخص شده مربوط به اسپرماتوژنز هستند، توانستیم این اثر را مجدداً بازآفرینی کنیم. این به ما اجازه می داد مکانیزم ایجاد کننده این اثر را در انسان مطالعه کنیم.”
این تیم پس از تجویز با PBB153 به بیان ژنهای مختلف در مدل اسپرماتوژنز انسانی خود پرداختند و تغییرات برجسته ای را در بیان ژن، به ویژه در ژنهای مهم برای توسعه ارگان جنینی، اندام، ماهیچه و سیستم عصبی مشاهده کردند.
“PBB153 باعث تغییر در DNA در اسپرم شده و منجر به تغییر در نحوه روشن و خاموش شدن ژن ها می شود.”
“به نظر می رسد که PBB153 این ژن ها را در اسپرم فعال می کند که باید خاموش شوند.” ممکن است برخی از مسائل مربوط به سلامت غدد درون ریز را که در کودکان والدین در معرض این مواد شیمیایی مشاهده شده است توضیح دهد.”
گرچه این مطالعه از این مدل برای تکرار مستقیم قرار گرفتن در معرض PBB153 استفاده کرده است، گرینسون می گوید این روش می تواند برای درک بهتر تأثیر سایر مواجهه های زیست محیطی بر تولید مثل، از جمله قرار گرفتن در معرض مقیاس بزرگ مواد شیمیایی سمی یا قرار گرفتن در معرض روزمره استفاده شود.”
“امیدوارم این کار به مطالعات بیشتری منجر شود، که بیشتر آگاه شویم چرا ما شاهد تأثیر محیط زیست در جمعیت های انسانی هستیم و مطالعات تجربی را ترغیب می کنیم تا بیشتر انسان ها را مورد بررسی قرار دهند.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.