در صورت قرار گرفتن در معرض محرک های مربوط به کودکان، فعالیت قشر جلوی مغز والدین نسبت به زمانیکه از یکدیگر جدا هستند، هماهنگی بیشتری را نشان می دهد. بنابراین مقاله ای تحت این عنوان توسط پژوهشگران دانشگاه فناوری نانیانگ (NTU) در سنگاپور انجام شده است.
Gianluca Esposito ، نویسنده ارشد از دانشکده علوم اجتماعی NTU: “مطالعه ما نشان می دهد که وقتی همسران به صورت فیزیکی در کنار هم هستند، در مکانیسم های کنترل توجه و شناختی آنها همگام سازی بیشتری وجود دارد.”
“از آنجا که ممکن است پاسخ مغز والدین با حضور همسر شکل بگیرد، بنابراین احتمال دارد همسرانی که در هنگام حضور فرزندان خود وقت زیادی را در کنار هم نمی گذرانند، در درک دیدگاه یکدیگر مشکل بیشتری داشته باشند و توانایی هماهنگی مشترک کاهش می یابد. کیفیت مراقبت توسط والدین نیز در درازمدت تضعیف می شود. ”
محققان فعالیتهای مغزی را در 24 پدر و مادر که با هم زندگی می کنند ردیابی کردند. آنها این کار را با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز (fNIRS) انجام دادند. fNIRS یک روش غیر تهاجمی است که به دانشمندان این امکان را می دهد تا تغییرات سطح هموگلوبین را از طریق مادون قرمز اندازه گیری کنند.
این تیم فعالیت در نواحی از مغز را که با تنظیم توجه و کنترل شناختی همراه است تجزیه و تحلیل کردند.
محققان علاوه بر آزمایش زوج ها، به طور تصادفی سیگنال های مغزی مادران و پدران از زوج های مختلف را در کنار یکدیگر قرار دادند تا به عنوان کنترل برای مطالعه عمل کنند.
قبل از شروع آزمایش، هر یک از زوجها پرسشنامه ای را پر کردند که در آن پرسیده شده هنگام تعامل با یک کودک، والدین به چه میزان پیشرو هستند.
سپس هر زوج گزیده ای از نمونه های صوتی را با هم و به صورت جداگانه شنیدند. اینها شامل:
گریه زن بالغ
خنده زن بالغ
گریه نوزاد
خنده نوزاد
سر و صدای استاتیک
مقایسه فعالیت در زوج های واقعی که این کلیپ ها را با هم گوش می دهند در مقابل جداگانه گوش کردن، افزایش همگام سازی را نشان می دهد.
صداهایی که بیشترین هماهنگی را در مغز زوجین ایجاد می کردند صداهای مثبت و خنثی بودند: خنده نوزاد، خنده بزرگسالان و ایستا.
این مقاله همچنین موارد زیر را نشان داد:
زوج هایی که در آن مادر به جای پدر، والد اصلی بود، وقتی دو والد به هم گوش می دادند همگام سازی بیشتری را نشان می دادند.
هنگامی که مادری یک فرزند به دنیا آورده بود، همگام سازی بیشتر از هنگامی بود که مادر بیش از یک فرزند به دنیا آورده بود.
زوج های شاهد هیچ هماهنگی قابل توجهی از فعالیت مغز در پاسخ به محرک های صوتی نشان ندادند.
اسپوزیتو با اشاره به اینکه این تحقیق به موقع است، اظهار داشت:
“بسیاری از خانواده هایی که برای مدت طولانی با هم در تعامل هستند ممکن است این موقیت را استرس زا برشمرند، اما والدین می توانند این زمان را صرف مراقبت از فرزندان خود کنند و در رفتار و احساسات یکدیگر تأثیر گذار باشند.”
با این وجود، این تحقیقات به وضوح نشان می دهد که گذراندن وقت با کودک در کنار هم می تواند به پدر و مادر کمک کند هماهنگی بیشتری با یکدیگر تجربه کنند.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Medical Science News
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.