آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاع آمریکا (دارپا) (The US Defence Advanced Research Projects Agency) به طور رسمی برنامه ای را برای کاربرد رابط مغز – ماشین تأمین کرده است – در قالب یک هدست طراحی شده برای اینکه پرسنل نظامی بتوانند اسلحه ها را تنها از طریق فعالیت مغزی کنترل کنند.
برنامه Neurotechnology Nonsurgical Next Generation یا (N3) که برای اولین بار در مارس 2018 اعلام شد، امکان ایجاد رابط های دستگاه مغز با وضوح بالا، دو طرفه و قابل استفاده توسط اعضای سرویس را فراهم می کند.
به گفته دارپا، این رابط های پوشیدنی در نهایت می توانند برنامه های متنوع امنیت ملی مانند کنترل سیستم های دفاعی سایبری و وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین را فعال کنند.
آژانس همچنین امیدوار است که چنین رابط کاربری بتواند وظایف پیچیده را برای اعضای سرویس آسانتر کند و همچنین به آنها کمک کند توانایی انجام چند وظیفه را داشته باشند.
مدیر دارایی N3 اظهار کرد: “دارپا در حال آمادگی برای آینده ای است که در آن ترکیبی از سیستم های بدون سرنشین، هوش مصنوعی و عملیات سایبری، این امکان را به وجود آورد که اقدامات در بازه های زمانی کوتاه انجام شود و برای انسان جهت مدیریت آن بسیار کوتاه و آسان باشد.” .
“با ایجاد یک رابط قابل دسترسی دستگاه مغز که نیازی به جراحی برای استفاده ندارد، دارپا می تواند ابزارهایی را فراهم کند که به فرماندهان مأموریت اجازه دهد تا در عملیات پویا که با سرعت سریع آشکار می شود، درگیر شوند.”
در طی 18 سال گذشته، دارپا به طور فزاینده ای فناوریهای عصبی پیچیده ای را نشان داده است که برای برقراری ارتباط با سیستم عصبی مرکزی یا محیطی به الکترودهای کاشته شده توسط جراحی متکی هستند.
برای اینکه در درجه اول افراد دارای نیروی نظامی ارتش از فن آوری عصبی بهره مند شوند، رابط های غیر جراحی مورد نیاز است، آژانس خاطر نشان می کند که چگونه پروژه N3 “ایجاد رابطه ای عصبی قابل اعتماد و بدون نیاز به عمل جراحی یا الکترودهای کاشته شده” را تسهیل کرده است.
طبق گفته دارپا، تیم های N3 طیف وسیعی از رویکردها را دنبال می کنند که از نوری، آکوستیک و امواج الکترومغناطیسی برای ضبط فعالیت عصبی استفاده می کنند و یا سیگنال هایی را با سرعت و وضوح بالا به مغز می فرستند. این تحقیق بین دو مسیر تقسیم شده است.
این تیم ها اقدامات غیر تهاجمی را انجام می دهند که کاملاً بیرون از بدن هستند و سیستم های رابط از جمله انتقال دهنده های نانو، که می توانند بطور موقت و بدون نیاز به جراحی به منظور بهبود وضوح سیگنال به مغز داده شوند.
دو حوزه فنی پروژه بودجه دارپا
دارپا همچنین خاطر نشان می کند که این فناوری باید “بخواند و بنویسد”. به این معنی که دو جهته خواهد بود. نه تنها برای کنترل ماشین های بدون سرنشین استفاده خواهد شد – نمونه ای که دارپا از آن استفاده می کند – بلکه اطلاعات حسی را نیز در مغز افراد قرار می دهد و باعث می شود آنها اطلاعاتی را دریافت و حس کنند.
سناریوی دوم در واقع چیزی است که دانشگاه رایس – یکی از دریافت کنندگان بودجه چند میلیون دلاری دارپا برای N3 – روی آن کار می کند: سیستمی که به یک فرد نابینا یا هر شخص دیگری که به آن متصل است اجازه می دهد، چشم اندازی را که شخص دیگری در حال مشاهده است، ببیند.
اگر تحقیقات در این زمینه موفقیت آمیز باشد، مرحله بعدی تقلید از فعالیت مغز برای تکثیر تصاویر گرفته شده با دوربین دیجیتال خواهد بود.
دارپا دو راه برای تحقق این امر پیش بینی می کند. یکی برای انتقال امواج فرکانس رادیویی از چیزی شبیه به کلاه ایمنی، یک الماس یا برخی دستگاههای دیگر استفاده می کند، که اطلاعات را به داخل و خارج از مغز منتقل می کند.
امواج صوتی، نور، RF و میدان مغناطیسی، با الگوریتم هایی برای رمزگشایی و رمزگذاری سیگنال های حرکتی و شناختی مغز، بر مناطق خاصی از مغز تأثیر می گذارند.
هدف این فن آوری غیر تهاجمی داشتن یک سیستم حلقه بسته است که به میزان 50 میلی ثانیه طول می کشد که کمتر از سرعت چشمک زدن است. در گزارش دارپا همچنین به شش درجه آزادی عملکرد دستگاه اشاره شده است.
مورد دیگر “minutely invasive neural interfaces” نامیده می شود، به ماده ای نیاز دارد که بصورت خوراکی، از طریق اسپری بینی یا مکانیسم دیگری مانند تزریق وارد بدن فرد شود.
به جای اینکه در مناطقی از مغز تأثیر بگذارد، دارپا انتظار دارد این کار را با وضوح تک نورونی انجام دهد و به هر نورون بطور جداگانه متصل شود و بتواند به ده درجه آزادی برسد.
Emondi اذعان می کند: “اگر N3 موفقیت آمیز باشد، ما با یک سیستم رابط عصبی پوشیدنی روبرو خواهیم شد که می تواند با مغز ارتباط برقرار کند، ممکن است این فناوری عصبی به خارج از کلینیک راه یابد و جهت امنیت ملی، مورد استفاده قرار گیرد”.
دارپا برای حمایت از برنامه Neurotechnology Neururgical Nesurgical (نسل سوم) به شش سازمان کمک مالی داده است.(Battelle Memorial Institute, Carnegie Mellon University, Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, Palo Alto Research Center (PARC), Rice University and Teledyne Scientific)
منبع:
ENGINEERING AND TECHNOLOGY
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.