- اختلال طیف اوتیسم (ASD)
- سن تشخیص در کودکان می تواند بسیار پایین باشد
- طیف وسیعی از علائم وجود دارد
- به نظر می رسد شیوع اختلال طیف اوتیسم در حال رشد است
- پسران بیشتر در معرض تشخیص هستند
- اختلال طیف اوتیسم ممکن است قبل از تولد شروع شود
- افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر احتمال دارد که سایر مشکلات سلامت روان را داشته باشند
- واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند
- مداخله زودهنگام کلیدی است
- درباره نویسنده
اختلال طیف اوتیسم (ASD)
درواقع اختلال طیف اوتیسم یک وضعیت رشدی مربوط به مغز است که بر نحوه درک و معاشرت فرد با سایر افراد تأثیر می گذارد. همچنین بر ارتباطات و تعامل او نیز تأثیر می گذارد. به عنوان یک “طیف”، این اختلال از نظر شدت و انواع علائم متفاوت است و شرایطی را شامل می شود که زمانی تصور می شد از یکدیگر جدا هستند.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) حدود 1 درصد از جمعیت جهان یا 75 میلیون نفر به ASD مبتلا هستند.
علیرغم شیوع بالا، تصورات غلط در مورد ASD فراوان است. در اینجا 9 حقیقت وجود دارد که ممکن است درباره ASD ندانید. از جمله علائم، نحوه تشخیص در کودکان و درمان های موجود. با ما همراه باشید.
سن تشخیص در کودکان می تواند بسیار پایین باشد
به گزارش MedlinePlus، کودکان زیر 18 ماه را می توان به فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داد. اما بیشتر تشخیص‌ها در 24 ماهگی یا بالاتر رخ می‌دهند که در این مرحله تشخیص قابل اعتماد در نظر گرفته می‌شود.
هیچ آزمایش پزشکی یا خونی برای ASD وجود ندارد. بنابراین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً رفتار کودک را از طریق غربالگری رشد و ارزیابی تشخیصی جامع ارزیابی می کنند که می تواند شامل آزمایش های شنوایی، بینایی و عصبی باشد. ارائه‌دهنده همچنین ممکن است یک بازدید بعدی را به یک متخصص، مانند یک متخصص اطفال، توصیه کند.
طیف وسیعی از علائم وجود دارد
علائم اختلال طیف اوتیسم بسته به فرد ممکن است بسیار متفاوت باشد. برای برخی افراد، علائم این اختلال خفیف است. برای دیگران، آنها ممکن است بارزتر باشند.
به طور کلی، علائم اوتیسم شامل مهارت‌های ارتباطی و رفتارهای اجتماعی، مانند مشکل در تشخیص اهداف و احساسات دیگران یا عدم برقراری تماس چشمی است.
کودکان مبتلا به اوتیسم همچنین ممکن است رفتارهای خاصی (مانند تکان دادن دستان خود) را بارها و بارها تکرار کنند یا ممکن است نسبت به یک اسباب بازی خاص وسواس پیدا کنند. فقدان مهارت های کلامی یکی دیگر از علائم غیرمعمول است. تقریباً 40٪ از افراد مبتلا به اوتیسم، غیرکلامی هستند – اما این در هر موردی اتفاق نمی افتد.
سایر علائم اوتیسم در کودکان شامل حساسیت بیش از حد به سر و صدا، عصبانیت شدید، پاسخ ندادن به هنگام صحبت کردن، اشاره نکردن به اشیاء جالب یا بازی نکردن “تظاهر کننده” تا 18 ماهگی است.
به نظر می رسد شیوع اختلال طیف اوتیسم در حال رشد است
شیوع ASD از 1 در 150 کودکی که از سال 2000 تشخیص داده شده است به 1 در 44 افزایش یافته است. اختلاف نظر بین متخصصان در مورد اینکه آیا این افزایش نشان دهنده این است که افراد بیشتری واقعاً ASD دارند یا بیشتر تشخیص داده می شود به دلیل افزایش آگاهی و غربالگری، وجود دارد.
الکساندرا پریمن، تحلیلگر رفتار و پزشک اصلی در موسسه روانپزشکی وسترن و کلینیک گفت: “من فکر می کنم این می تواند ترکیبی از شیوع و تشخیص باشد.” معیارهای تشخیص در حال تغییر است و این منجر به تشخیص بیشتر کودکان می شود.
با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه دقیقاً پشت این ارقام چیست، مورد نیاز است.
پسران بیشتر در معرض تشخیص هستند
اختلالات طیف اوتیسم در پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران است. بر اساس گزارشات از هر 27 پسر، یک نفر مبتلا به ASD است، در مقایسه با 1 نفر از 116 دختر. اگرچه پسران زودتر و بیشتر از دختران تشخیص داده می شوند، شواهد نشان می دهد که تعداد موارد ASD در دختران کمتر تشخیص داده شده است.
یک مطالعه در ماه مه 2018 که در مجله اوتیسم و اختلالات رشدی منتشر شد، تفاوت‌های جنسی را در مورد تشخیص ASD در دختران بررسی کرد. محققان در مورد نابرابری شکاف تشخیصی بین دختران و پسران بحث کردند، اما همچنین اشاره کردند که چگونه دختران نباید علائم پنهان را داشته باشند. علائم اوتیسم که در ارزیابی‌ها نادیده گرفته می‌شوند منجر به تشخیص نادرست آنها می‌شود.
غربالگری های کمتر اوتیسم برای دختران جوان ممکن است تا حدی به دلیل انتظارات مردم از پسران جوان در مقابل دختران باشد. “بسیاری از اوقات، مردم فکر می کنند “دختران خجالتی هستند. یا اینکه اگر آنها در حال حاضر صحبت نمی کنند، اشکالی ندارد. مثلا می گویند دختران ترجیح می دهند فقط خودشان بازی کنند. تصور کلیشه ای در مورد پسران این است که باید با دوستان خود بازی کنند و به اطراف بدوند و خشن باشند. و وقتی می بینند که بچه ای نمی خواهد با همسالانش بازی کند، بیشتر قابل توجه است.
اختلال طیف اوتیسم ممکن است قبل از تولد شروع شود
دانشمندان دقیقاً نمی دانند چه چیزی باعث اوتیسم می شود. به گزارش MedlinePlus، اکثر کارشناسان موافق هستند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی خطر ابتلا به ASD را در کودک افزایش می دهد.
علاوه بر این، شواهد در حال ظهوری وجود دارد که نشان می دهد کودکان ممکن است قبل از تولد به اوتیسم مبتلا شوند. «این یک نقطه زمانی واقعاً بحرانی است. ما می دانیم که قبل از تولد است زیرا سلول های متفاوتی را در مغز افراد مبتلا به اوتیسم شناسایی کرده ایم. این سلول ها قبل از تولد نوزاد رشد می کنند.
والدین مسن‌تر با احتمال بیشتر فرزند مبتلا به اوتیسم خواهند داشت. همچنین اگر خواهر یا برادری با این اختلال داشته باشند، احتمال ابتلا به اوتیسم بیشتر است.
افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر احتمال دارد که سایر مشکلات سلامت روان را داشته باشند
افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر بیماری ها نیز هستند. بر اساس مطالعه‌ای که در سال 2021 در مجله بررسی اوتیسم و اختلالات رشدی منتشر شد، محققان دریافتند که بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم ممکن است شرایط دیگری مانند یبوست، چاقی، بی‌خوابی و صرع داشته باشند.
همچنین، ASD ممکن است با شرایط ژنتیکی خاصی مانند سندرم آنجلمن، یک اختلال رشدی مرتبط باشد. سندرم رت، یک اختلال عصبی نادر؛ و سندرم X شکننده، که باعث چالش‌های فکری می‌شود. افراد مبتلا به ASD ممکن است بیشتر مستعد مسائلی مانند اضطراب، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)، افسردگی، مشکلات خواب، آلرژی و مشکلات معده باشند.
واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند
یک گزارش علمی از دانشگاه براون در سال 2021 نشان داد که واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند.
اگرچه ممکن است برخی از افراد همچنان مخالف این قضیه باشند، اما مطالعات علمی تایید کرده است که هیچ رابطه ای بین واکسن ها و اوتیسم وجود ندارد.
این تئوری اولین بار پس از یک مطالعه کوچک در سال 1998 شروع شد که ادعا می کرد بین اوتیسم و واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) ارتباط وجود دارد. با این حال، این مطالعه ناقص تلقی شد و توسط مجله ای که در ابتدا آن را منتشر کرد، پس گرفته شد.
مداخله زودهنگام کلیدی است
هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد، اما مداخله زودهنگام ممکن است به افراد کمک کند علیرغم داشتن این بیماری، بهتر رشد کنند.
تجزیه و تحلیل رفتاری کاربردی (ABA) و درمان های شغلی، گفتاری و فیزیکی اغلب در درمان استفاده می شود. ABA ثابت کرده است که یک رویکرد موثر است. پریمن می‌گوید: «این مورد با شناسایی دلایلی که کودکان درگیر رفتار خاصی می‌شوند، کار می‌کند. برای مثال، عصبانیت و تکان دادن دست‌ها اغلب به دلیل ناامیدی ناشی از ناتوانی در بیان اینکه گرسنه هستند، ایجاد می‌شود.
همچنین، درمان شامل روش های آموزش تعامل اجتماعی، مانند برقراری تماس چشمی بهتر است. پریمن گفت: “هرچه زودتر کودک درمان شود، دستاوردهای بیشتری با مهارت های ارتباطی و اجتماعی مشاهده می شود.”
داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد تشنج یا محرک‌ها، گاهی برای درمان بیماری‌هایی که ممکن است در کنار ASD رخ دهند، مانند اضطراب، ADHD، صرع یا افسردگی تجویز می‌شوند.
برای اطلاعات بیشنر و دریافت درمان تخصصی وقت خود را با ما رزرو کنید.
منبع: https://www.health.com/condition/autism/autism-facts
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.