مقدمه
عشق منجر به تغییرات بیولوژیکی می شود که در تحقیقات علمی مشاهده شده است. عاشق بودن می تواند استرس را کاهش دهد. درد را تسکین دهد و شما را شادتر کند. در اینجا هفت راه برای تغییر بدن و مغز شما در هنگام عاشق شدن آورده شده است.
آیا تا به حال با محبت به شریک زندگی خود نگاه کرده اید و احساس کرده اید که قلبتان به لرزه در می آید؟ کف دستتان عرق می کند یا خلق و خوی شما فورا بهتر می شود؟
عاشق شدن در واقع آنچه را که در بدن شما اتفاق می افتد تغییر می دهد. البته تغییرات در جهت برای بهتر شدن اوضاع است. هنگام عاشقی، مواد شیمیایی عصبی مانند دوپامین و اکسی توسین به مغز ما سرازیر می شوند. درنتیجه با لذت و پاداش همراه است و واکنش های فیزیکی و روانی مانند درد کمتر درک می شود. همه ی اینها وابستگی اعتیادآور و میل قوی تری برای رابطه جنسی با شریک زندگی شما ایجاد می کند.
- در آغوش گرفتن و بوسیدن کسی که دوستش دارید می تواند به لطف اکسی توسین فورا استرس را کاهش دهد. احساس آرامش، اعتماد و امنیت را افزایش دهد. در حالی که خلق و خوی شما در نتیجه تحریک مرکز پاداش مغز با دوپامین بهبود می یابد.
در اینجا هفت راه برای تغییر بدن و مغز شما در هنگام عاشق شدن آورده شده است.
عاشق بودن می تواند فشار خون شما را کاهش دهد.
فشار خون بالا یک وضعیت خطرناک است که بدن شما را در معرض خطر حمله قلبی، سکته مغزی و نارسایی کلیه قرار می دهد. تغییرات دارویی و شیوه زندگی مانند ورزش کردن و تغذیه سالم‌تر می‌تواند فشار خون را کنترل یا کاهش دهد. اما تحقیقات همچنین نشان داده است که عاشق شدن می‌تواند به عنوان یک راه طبیعی برای کاهش سطح فشار خون باشد.
مطالعه ای که در سال 2007 توسط وزارت خدمات بهداشتی ایالات متحده منتشر شد، به بررسی رابطه بین ازدواج، سلامت جسمی و طول عمر پرداخت. نتایج نشان داد که زوج های متاهل و عاشق فشار خون پایین تری دارند و خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی کاهش می یابد.
در تجزیه و تحلیل خطر بیماری های قلبی عروقی، کالج قلب و عروق آمریکا 3.5 میلیون شرکت کننده را که مجرد، مطلقه یا بیوه بودند بررسی کرد. آنها دریافتند که زوج های متاهل و عاشق زیر 50 سال 12 درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های عروقی هستند. افراد متاهل و عاشق بین 51 تا 60 سال نسبت به همتایان مجرد خود 7 درصد کمتر در معرض ابتلا به بیماری بودند.
بسته به مرحله رابطه تان ممکن است بیشتر یا کمتر از حد معمول استرس داشته باشید.
دوست داشتن کسی ممکن است در ابتدا استرس زا باشد. عدم اطمینان در مورد اینکه آیا او همین احساس را دارد یا خیر. احتمال طرد شدن، و اضطراب در مورد زمان گفتن این سه کلمه بزرگ وجود دارد. یک مطالعه کوچک که در سال 2004 منتشر شد. مراحل اولیه عاشق شدن باعث افزایش سطح کورتیزول، هورمون مرتبط با استرس، در زوج های جدید می شود. با این حال، شرکت کنندگان 12 تا 24 ماه بعد مورد آزمایش قرار گرفتند. سطح کورتیزول آنها به حالت اولیه بازگشت. یعنی یک سال پس از ازدواج، سطح کورتیزول طبیعی بود.
اگرچه عشق برای برخی می تواند استرس زا باشد. به خصوص در مراحل اولیه. اما به طور بالقوه می تواند استرس را در دراز مدت کاهش دهد. مطالعه‌ای که در سال 2005 در Neuroendocrinology Letters منتشر شد. سیستم عصبی افراد عاشق را بررسی کرد. ارتباطی بین سیستم‌های پاسخ به استرس افراد، معروف به فعال‌سازی محور HPA، و توسعه دلبستگی اجتماعی پیدا کرد. نتایج نشان می دهد که ایجاد یک پیوند با شریک زندگی شما می تواند به ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی کمک کند. تغییراتی که سطح اضطراب را کاهش می دهد.
احساس دلبستگی و امنیت بیشتری می کنید.
یکی از دلایلی که باعث می شود استرس کمتری داشته باشید ممکن است این باشد که عاشق بودن باعث می شود احساس امنیت کنید. به محبوب خود اعتماد می کنید. طبق گزارش دانشکده پزشکی هاروارد، اکسی توسین، هورمونی که از طریق تماس فیزیکی مانند در آغوش گرفتن، بوسیدن و رابطه جنسی ترشح می شود، احساس وابستگی به شریک زندگی شما را عمیق تر می کند. احساس رضایت، آرامش و امنیت را ایجاد می کند. اکسی توسین همچنین در پیوند اجتماعی، غریزه مادری و تولید مثل و لذت جنسی نقش دارد. مطالعه ای در Nature منتشر شده است. نتیج نشان می دهد که “هورمون عشق” به طور قابل توجهی وابستگی اجتماعی و اعتماد را در بین شرکا افزایش می دهد.
در شکم خود احساس خاصی دارید.
آیا تا به حال با دیدن یا فکر کردن به کسی که دوستش دارید، احساس کرده اید ضربان قلبتان تند می شود؟ کف دستتان عرق می کند. وقتی عاشق هستید، سطح کورتیزول افزایش می یابد و بدن به حالت جنگ یا گریز می رود. دکتر دانیل آمن، روانپزشک و متخصص علوم اعصاب، به NBC News گفت:
“مغز لیمبیک یا عاطفی شما عصب واگ را که از مغز به روده شما می رود، فعال می کند.” وقتی عصبی می‌شوید یا هیجان‌زده می‌شوید (همانطور که برای بیمارانم توضیح می‌دهم، این همان احساس است، اما بستگی به تفسیر شما از آن دارد) این عصب تحریک می‌شود که روده را فعال می‌کند.
شما شادتر می شوید.
عاشق بودن دوپامین آزاد می کند. یک انتقال دهنده عصبی که مرکز پاداش و لذت مغز را کنترل می کند. باعث می شود زوج ها در کنار یکدیگر احساس خوشبختی کنند. در سال 2005، مطالعه‌ای که در مجله‌ی عصب‌شناسی مقایسه‌ای منتشر شد. 2500 تصویر مغزی از 17 فردی را اسکن کرد که خود را عاشق می‌دانستند. محققان دریافتند که شرکت کنندگانی که به عکس شخصی که عاشقانه دوستشان داشتند نگاه کردند، فعالیت مغزی را در دو ناحیه بسیار مرتبط با دوپامین نشان دادند: هسته دمی و ناحیه تگمنتال شکمی.
درد کمتری احساس می کنید.
ثابت شده است که عاشق بودن دارای ویژگی‌های کاهش‌دهنده درد است. اگرچه اکثر پزشکان، مثلاً پس از یک جراحی یا جراحت جدی، تکیه بر عشق را توصیه نمی‌کنند. یک مطالعه در سال 2010 در مجله PLoS ONE منتشر شد. از شرکت کنندگان در روابط عاشقانه جدید اسکن fMRI گرفت. محققان دریافتند افرادی که تصاویر شرکای عاشقانه را مشاهده می‌کنند، در چندین ناحیه پردازش پاداش در مغز فعالیت بیشتری داشتند. نشان می‌دهد عشق (و حواس‌پرتی) ممکن است تجربه درد را کاهش دهد. “وقتی افراد در این مرحله پرشور و همه جانبه عشق هستند، تغییرات قابل توجهی در خلق و خوی آنها ایجاد می شود. اینها بر تجربه آنها از درد تاثیر می گذارد.”
می توانید احساس اعتیاد کنید.
داروهای اعتیاد آور مراکز لذت ما را روشن می کنند. افراد را مجبور می کنند بیشتر به آنجا برگردند. عشق نیز می تواند در نوع خود اعتیادآور باشد. دانشمندان واکنش‌های عصبی شیمیایی همپوشانی را در همان مناطق مغز در میان افرادی که اعتیاد و عشق به مواد مخدر را تجربه می‌کنند، مشاهده کرده‌اند.
یک مطالعه در سال 2017 در مجله Philosophy, Psychiatry, & Psychology منتشر شد. تحقیقاتی را در مورد رابطه بین اعتیاد و عشق بررسی کرد. نویسندگان پیشنهاد کردند که عشق می تواند اعتیاد آور باشد زیرا نیازی است که می تواند به طور موقت ارضا شود. اما اگر برای مدت طولانی برآورده نشود، می تواند بسیار حواس پرت شود. (با این حال، راهنماهای طبقه بندی پزشکی رسمی عشق را به عنوان یک اعتیاد در نظر نمیگیرد.) برخی از این احساسات ممکن است مربوط به رابطه جنسی باشد.
فعالیت جنسی، ارگاسم و برخی داروها همگی دوپامین را در ناحیه ای از مغز به نام هسته اکومبنس آزاد می کنند. هجوم اکسی توسین و سروتونین در ارگاسم، همراه با آرامش عضلانی، می تواند باعث ولع بیشتر شما شود. به همین دلیل ممکن است احساس کنید که عاشق شدن و درگیر شدن در فعالیت جنسی می تواند شما را هول کند.
منبع: Falling in Love Changes Your Body and Brain in These 7 Ways (businessinsider.com)
درباره نویسنده
خجسته رحیمی جابری، پژوهشگر دکترای تخصصی علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز و نویسنده وب سایت انستیتو سلامت مغز دانا. زمینه کاری تخصصی ایشان مشکلات حافظه و آلزایمر است وی بیش از 20 مقاله معتبر بین المللی در این زمینه به چاپ رسانده است. می توانید پژوهش های او را در اینجا (کلیک کنید) دنبال کنید.