خیلی احساس خواب آلودگی میکنم چیکار کنم؟ ارزیابی خواب!

خیلی احساس خواب آلودگی میکنم چیکار کنم؟ ارزیابی خواب! با هم بشنویم:

خواب آلودگی چیست؟

8j خواب‌آلودگی در طول روز به‌ عنوان ناتوانی در بیدار ماندن و هوشیاری در طول دوره‌های اصلی بیداری تعریف می شود. خواب آلودگی درواقع منجر به چرت زدن و خواب می شود. خواب‌آلودگی ممکن است از نظر شدت متفاوت باشد. به احتمال زیاد در موقعیت‌های کسل‌کننده و یکنواخت که نیازی به مشارکت فعال نیست رخ دهد. ارزیابی خواب با معیارهای دقیق انجام می شود.

خواب آلودگی بیش از حد در طول روز (EDS) یک تظاهر رایج برای پزشکان عمومی و متخصصان خواب است. خواب آلودگی بیش از حد در طول روز می تواند بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد. همچنین خلق و خوی، روابط شخصی و وضعیت عملکردی را مختل کند. اگرچه EDS یک نمایش رایج است، اما ممکن است شناسایی نشده باشد.

در ادامه، مقاله منتشر شده جامع از دکتر محمد نامی را مطالعه می کنیم.

نظرسنجی بنیاد خواب گالوپ در سال 2000 در ایالات متحده انجام شد.

20 درصد از پاسخ دهندگان گزارش کردند که خواب آلودگی در طول روز با فعالیت های روزانه آنها تداخل دارد. 8 درصد در محل کار به خواب رفتند، 19 درصد در محل کار به دلیل خواب آلودگی مرتکب خطا شدند. اما 61 درصد از پاسخ دهندگان گزارش دادند که پزشک اصلی آنها هرگز نپرسیده که چقدر خوب می خوابند. در یک نظرسنجی جامع، 16٪ از پاسخ دهندگان گزارش کردند که بیش از حد می خوابند. 30٪ هم رفتارهای خواب آلود در طول روز نشان دادند. 15% بیداری شبانه و به دنبال آن EDS گزارش کردند. 2.5% بیان کردند در هنگام کارکردن مشکل دارند.

خواب آلودگی بیش از حد در طول روز، ناشی از کم خوابی مزمن، در فجایع بزرگی نقش داشته است. در فجایعی از جمله نشت نفت اکسون والدز و انفجار شاتل فضایی چلنجر ردی از خواب آلودگی دیده می شود.

ارتباط مشکلات خواب و سلامت جسمی

آپنه خواب، بی خوابی مزمن و پاراسومنیا ممکن است بر وضعیت قلبی عروقی، عصبی و روانی مبتلایان تأثیر بگذارد. درنهایت منجر به افزایش عوارض و حتی مرگ و میر در بیماران شدیداً مبتلا شود.

خواب آلودگی بیش از حد در روز، نه تنها یک مسئله سلامت شخصی است، بلکه یک نگرانی ایمنی عمومی است. به این معنی که توانایی غربالگری و شناسایی دقیق EDS و ارائه درمان مناسب بسیار مهم است.

علل شایعی برای  EDS ذکر شده است. اختلال تنفسی مرتبط با خواب، زمان ناکافی خواب، اختلال ریتم شبانه روزی و شیفت کاری از جمله دلایل EDS هستند. موارد دیگر شامل اختلالات روانپزشکی، سندرم پای بی قرار، اثر دارو، خواب آلودگی، پرخوابی ایدیوپاتیک و شرایط مختلف پزشکی هستند. نارکولپسی، با تمایل غیرطبیعی به خوابیدن مشخص می شود. پرخوابی ایدیوپاتیک با زمان خواب طولانی می تواند به عنوان ناتوانی در پایان دادن به خواب تلقی شود.

ارزیابی بالینی و گرفتن شرح حال

مهمترین مرحله در ارزیابی EDS شرح حال دقیق از بیمار و اعضای خانواده او است. اختلال تنفسی مرتبط با خواب باید بررسی شود. اینها شامل خروپف، آپنه، تعریق بیش از حد، شب ادراری و خفگی یا سرفه در هنگام خواب هستند.

تاریخچه باید شامل کل زمان خواب در طول روزهای هفته و “جبران کمبود خواب” در تعطیلات آخر هفته باشد. استفاده از عملکرد snooze در ساعت های زنگ دار می تواند نشان دهنده اینرسی خواب و خواب ناکافی باشد.

در افراد شیف کار و کسانی که سفرهای مکرر در مناطق زمانی مختلف (اثر جت لگ) انجام می دهند، خواب آلودگی دیده می شود. ای افراد خواب‌آلودگی را به عنوان یک پاسخ فیزیولوژیکی طبیعی به زمان روز تجربه می‌کنند.

بسیاری از شیفت کاران دچار محدودیت‌های مزمن نیمه خواب می‌شوند. ممکن است حتی زمانی که در برنامه روزانه خود قرار دارند، خواب‌آلودگی را تجربه کنند.بنابراین، برنامه کاری بیمار را در نظر بگیرید.

شرح حال بیمار

بیدار ماندن هنگام رانندگی با پایین کشیدن شیشه، پخش موسیقی با صدای بلند، خوردن غذا همگی نشان دهنده EDS هستند.

سندرم پای بی قرار را می توان تنها با شرح حال تشخیص داد. سندرم پای بی قرار با احساسات ناخوشایند پا مشخص می شود که معمولاً قبل از شروع خواب رخ می دهد. فرد با حرکت دادن اندام ها میخواهد به طور نسبی یا کامل، درد را کاهش دهد. این علائم می تواند به کاهش زمان خواب منجر شود و منجر به خواب آلودگی در طول روز شود.

عوارض جانبی بسیاری از داروها نیز می تواند منجر به EDS شود. این داروها شامل مسکن ها، داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپین ها، داروهای ضد روان پریشی و مسدود کننده های بتا می باشند. علاوه بر این، داروهای رایج بدون نسخه مانند آنتی هیستامین ها نیز می توانند همین اثر را داشته باشند.

موارد دیگری که در بیمار باید بررسی شود

استفاده فعلی یا گذشته از مواد مخدر تفریحی، از جمله الکل، باید مورد بررسی قرار گیرد. کناره گیری ناگهانی از محرک هایی مانند کوکائین یا آمفتامین ها نیز می تواند باعث خواب آلودگی قابل توجهی شود. در مورد فلج خواب، کاتاپلکسی، توهمات هیپنوگوژیک و حملات خواب (میل مقاومت ناپذیر به خواب) بپرسید. علاوه بر این، تاریخچه باید شامل سؤال در مورد نیاز غیرقابل مقاومت به چرت زدن در طول روز باشد.  همچنین بپرسید آیا این چرت‌ زدنها باعث سرحالی افراد میشوند. تشخیص نارکولپسی باید در بیماران خواب آلود با سابقه واضح کاتاپلکسی در نظر گرفته شود.

در بیماران مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک، چرت زدن شاداب کننده نیست. در حالی که در مصرف داروهای مخدر، چرت کوتاه می تواند موثر باشد.

معاینه جسمی و معیارهای خواب آلودگی

معاینه فیزیکی بیمار باید شامل اندازه گیری شاخص توده بدن و دور گردن باشد. حفره دهان را از نظر اندازه زبان بررسی کنید. به وجود کام کمانی باریک، هیپرتروفی لوزه ها، رتروگناتیا، میکروگناتیا و حلق توجه کنید. انحراف تیغه بینی، آلرژی، تورم شاخک ها و پولیپ بینی از عوامل خطرساز اختلال تنفسی مرتبط با خواب هستند. طبقه بندی Mallampati در ارزیابی اندازه راه هوایی بسیار مفید است. نشان داده شده است که نمره Mallampati بالا و انسداد بینی عوامل خطر برای آپنه انسدادی خواب هستند.

تعیین کمیت خواب‌آلودگی چه به صورت ذهنی یا عینی بسیار دشوار است. با این حال روش‌هایی برای تعیین شدت خواب‌آلودگی بیمار وجود دارند. عامل محدود کننده دیگر این واقعیت است که خواب آلودگی به خوبی تعریف نشده است. تشخیص خستگی مزمن از خواب آلودگی مفرط دشوار است. برخی ارزیابی های ذهنی و عینی از تمایل به به خواب رفتن یا توانایی بیدار ماندن وجود دارد.

مقیاس خواب آلودگی Epworth

اولین بار توسط جانز در سال 1991 توصیف شد. مقیاس خواب آلودگی اپورث (ESS) یکی از ابزارهای رایج برای ارزیابی خواب آلودگی است. این پرسشنامه هشت موقعیت را شرح می دهد. موارد ی مانند نشستن و خواندن، تماشای تلویزیون، نشستن غیر فعال در یک مکان عمومی، نشستن در ماشین سواری برای یک ساعت بدون استراحت است. همچنین دراز کشیدن بعد از ظهر، نشستن و صحبت کردن، سکوت بعد از ناهار و چند دقیقه ماندن در ترافیک است. مقیاس بین 0تا 3 (0 = هرگز چرت نمی زند، 1 = احتمال خفیف چرت زدن، 2 = احتمال متوسط چرت زدن و 3 = احتمال زیاد چرت زدن) است. نمره کل 11 یا بیشتر نشان دهنده EDS است. از آنجایی که این ابزار ذهنی است، حاشیه خطای زیادی دارد. انگیزه بیماران باید در هنگام تجزیه و تحلیل نتایج در نظر گرفته شود. به هرحال این یک ابزار غربالگری مؤثر است.

مقیاس ارزیابی خواب آلودگی استنفورد

این مورد در بررسی خواب Epworth تمایل کلی به به خواب رفتن را در طول فعالیت های روزمره مختلف اندازه گیری می کند. مقیاس خواب استنفورد وضعیت فعلی خواب آلودگی را اندازه گیری می کند. این مقیاس شامل هفت عبارت است.

احساس فعال بودن،  هوشیاری یا بیداری کامل و عملکرد در سطوح بالا، اما نه در اوج و قدرت تمرکز. بیدار، اما ریلکس یعنی پاسخگو است اما کاملاً هوشیار نیست. عدم علاقه به بیدار ماندن. خواب‌آلود، بی‌حال، و ترجیح می دهد دراز بکشد. دیگر با خواب مبارزه نمی کند، خواب به زودی شروع می شود. مورد آخر نیز داشتن افکاری شبیه خواب است.  مزیت مقیاس خواب استنفورد این است که می توان آن را چندین بار در طول روز اجرا کرد. اما عیب آن این است که نمی تواند بین محرومیت حاد خواب و اختلال خواب زمینه ای تفاوت قائل شود.

مقیاس ارزیابی خواب آلودگی کارولینسکا

ابزار دیگری که بسیار شبیه به مقیاس خواب استنفورد است، مقیاس خواب کارولینسکا است. این پرسشنامه از بیمار می‌خواهد یک عبارت انتخاب کند که وضعیت فعلی هوشیاری او را به بهترین شکل توصیف کند. حالت‌های مضر هوشیاری به این صورت طبقه‌بندی می‌شوند:

• بیش از حد هوشیار
• بسیار هوشیار
• هوشیار
• نسبتاً هوشیار
• نه هوشیار و نه خواب‌آلود
• برخی نشانه‌های خواب‌آلودگی
• خواب‌آلود/عدم تلاش برای بیدار ماندن
• بسیار خواب‌آلود/تلاش زیاد برای بیدار ماندن/مبارزه با خواب.
  

  دفتر خاطرات خواب

  دفتر خاطرات خواب بیمار می تواند بینشی در مورد علت خواب آلودگی بیمار ارائه دهد. از بیمار خواسته می شود که این گزارش را به مدت 2 هفته حفظ کند. زمان خواب، زمان بیداری، تعداد برانگیختگی ها را یادداشت کند. همچنین زمان لازم برای بازگشت به خواب پس از برانگیختگی و سایر علائم مرتبط را ثبت کند. این مورد به ویژه برای شناسایی تکه تکه شدن خواب، زمان ناکافی خواب، اختلال خواب ریتم شبانه روزی و بی خوابی مفید است.

  پلی سومنوگرافی (PSG)

  پلی سومنوگرافی (PSG) برای رد آپنه انسدادی خواب به عنوان علت خواب آلودگی انجام می شود. PSG معمولاً شامل الکتروانسفالوگرام (EEG) ، الکترواکولوگرام، الکترومیوگرام، الکتروکاردیوگرام، کانال‌های تنفسی و اشباع اکسیژن است. شاخص آپنه- هیپوپنه (AHI) بیش از 15در هر ساعت خواب، مربوط به اختلال تنفسی مرتبط با خواب است. اگرچه برای سندرم پای بیقرار نشان داده نمی شود، PSG می تواند به شناسایی حرکات دوره ای اندام به عنوان علت اختلال خواب کمک کند. PSG همچنین یک شب قبل از تست تاخیر چندگانه خواب انجام می شود. تا اطمینان حاصل شود که بیمار خواب کافی داشته است.

  تست تاخیر خواب چندگانه MSLT

  این تست برای ارزیابی خواب از نوع نارکولپسی و پرخوابی ایدیوپاتیک انجام می شود. این آزمون شامل پنج فرصت 20 دقیقه ای چرت زدن است. برای اطمینان از اینکه بیمار به خواب کافی رسیده است، PSG، شب قبل انجام شود. اولین چرت 1.5 تا 3 ساعت پس از PSG است. تأخیر خواب با میانگین زمان خاموش شدن چراغ ها تا شروع خواب در طول هر چرت محاسبه می شود. علاوه بر این، وقوع خواب حرکت سریع چشم (REM) در طول دوره چرت 20 دقیقه ای  نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

  تاخیر خواب بیشتر از 11 دقیقه طبیعی در نظر گرفته می شود. تاخیر خواب کمتر از 8 دقیقه در بیماران مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک دیده می شود. با این حال، متوسط ​​تأخیر خواب کمتر از 8 دقیقه با حضور دو یا بیشتر    SOREMPS به شدت نشان دهنده نارکولپسی است. روند تمایل به خواب در بیماران نارکولپتیک با یا بدون کاتاپلکسی یکسان است.

  تست حفظ بیداری

  در حالی که MSLT تمایل به به خواب رفتن را آزمایش می کند، آزمون حفظ بیداری (MWT) توانایی فرد را برای بیدار ماندن ارزیابی می کند. اغلب برای تأیید اثربخشی درمانی انجام می شود که در آن خواب آلودگی می تواند یک خطر قابل توجه برای سلامت عمومی باشد. مانند کار کردن در صنایع هواپیمایی و حمل و نقلکه با سلامت افراد زیادی ارتباط دارد. پروتکل MWT شامل چهار دوره چرت 40 دقیقه ای است که با فاصله 2 ساعت انجام می شود. انجام PSG یک شب قبل از آزمایش الزامی نیست. بیمار در یک موقعیت نیمه خوابیده در یک اتاق تاریک و ساکت می نشیند و از او خواسته می شود که بیدار بماند. متوسط تأخیر خواب کمتر از 8 دقیقه غیر طبیعی در نظر گرفته می شود. مقدار MWT بین 8 تا 40 دقیقه قطعی نیست و اهمیت نامشخصی دارد.

  زمان عکس العمل

  در این تست یک خیابان دو خطه روی صفحه کامپیوتر نشان داده می شود. از بیمار خواسته می شود که دکمه ای را فشار دهد. تا از موانعی که به طور تصادفی در طول دوره 30 دقیقه ای آزمایش ظاهر می شوند جلوگیری کند. به‌جای اندازه‌گیری زمان واکنش، تعداد «ضربه‌ها» شمارش می‌شود. ضربه ها به‌عنوان درصدی از تمام موانع مواجه شده ارائه می‌شود.

  مردمک سنجی

  اندازه مردمک چشم توسط ورودی های سیستم عصبی پاراسمپاتیک و سمپاتیک کنترل می شود. در حالت خواب آلودگی، تون پاراسمپاتیک غالب می شود. منجر به میوز می شود. در حالی که در حالت برانگیختگی، تون سمپاتیک افزایش می یابد. فردی که به خوبی استراحت کرده است قادر است اندازه مردمک مردمک را بدون نوسان زیاد در 15 دقیقه تاریکی مطلق حفظ کند. اندازه و ثبات مردمک با درجه خواب آلودگی رابطه معکوس دارد. در حال حاضر، مردمک سنجی به طور گسترده در عمل بالینی استفاده نمی شود. به عنوان یک معیار مختصر و عینی، این تست نباید دست کم گرفته شود. تحقیقات بیشتری برای تعیین نقش مردمک سنجی در ارزیابی خواب آلودگی با منشاء مختلف ضروری است. سایر معیارهای چشمی خواب‌آلودگی، مانند اندازه‌گیری افتادگی پلک، بیشتر در محیط‌های تحقیقاتی استفاده می‌شوند.

  تست مقاومت در برابر خواب آکسفورد

  تست مقاومت خواب آکسفورد می تواند به عنوان جایگزینی برای MWT در ارزیابی خواب استفاده شود. عناصر رفتاری به جای EEG برای تعیین شروع خواب استفاده می شوند. از سوژه خواسته می شود که به فلاش نور به مدت 1 ثانیه پاسخ دهد که هر 3 ثانیه روشن می شود. شروع خواب به عنوان عدم پاسخگویی به نور برای هفت تابش متوالی تعریف می شود. این آزمایش در چهار جلسه 40 دقیقه ای با فاصله 2 ساعت انجام می شود.

  منبع: Evaluation of teh sleepy patient by Mohammad Nami