در مقاله ای که در ماه می سال 2020، در ژورنال بیهوشی و درد پزشکی منتشر شد، محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو به بررسی تأثیر روانگردان پرداختند و مکانیسمی را پیشنهاد دادند که براساس آن روانگردان ممکن است درد مزمن را تسکین دهد.
در این بررسی، مطالعات مربوط به روانپزشکی برای درمان شرایطی مانند سردردهای خوشه ای، میگرن، درد سرطانی و درد اندام فانتوم مورد بحث قرار می گیرد. ترکیبات درگیر در مطالعات شامل psilocybin LSD، و LSD آنالوگ 2-برمولیزرژیک اسید دی اتیل آمید (BOL-148) بود.
نویسندگان تاریخچه روانپزشکی، مطالعاتی درباره اثربخشی، تحمل و ایمنی و کلاسهای شیمیایی را پوشش می دهند. آن ها در ارائه فرضیه خود مبنی بر اینکه روانگردان ها به عنوان مسکن عمل می کنند، سه مفهوم را مرور کردند:
1) مکانیسم عملکرد روانگردان در گیرنده های سروتونین (در درجه اول 5-HT2A).
2) اثرات روانگردان در بدن که منجر به تعدیل بیان ژن و التهاب می شود.
3) تغییر در اتصال عملکردی مغز (FC) که توسط روانگردان ایجاد شده است.
روانگردان برای درد مزمن
به گفته نویسندگان، مکانیسم های مختلفی ممکن است در اثرات ضد درد (تشخیص درد) روانگردان نقش داشته باشد.
بر اساس مطالعه، آنها مشاهده کردند که فعال کردن گیرنده 5-HT2A (همانطور که روانکاوهای کلاسیک انجام می دهند) باعث تنظیم مجدد (فعال تر شدن) ژن هایی می شود که با نوروپلاستی همراه هستند. ژنهایی که التهاب را از طریق فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) سرکوب می کنند نیز هنگام فعال شدن گیرنده، تنظیم مجدد را تجربه می کنند. بنابراین، فعال شدن گیرنده 5-HT2A توسط روانپزشکی ممکن است منجر به کاهش التهاب و کاهش درد شود.
نویسندگان توضیح می دهند که مطالعات نشان داده اند با گذشت زمان، درد حاد از طریق نوروپلاستی به درد مزمن تبدیل می شود. همچنین تغییرات دیگری در ساختار و عملکرد سیستم عصبی در مناطقی مانند نخاع و قشر مغز درگیر است. در این شواهد آنها عامل اصلی فرضیه خود را می یابند:
با توجه به شواهد جمع آوری شده FC تغییر یافته مغز در حالات درد مزمن، توانایی روانگردان در مختل کردن الگوهای ایجاد شده در مغز شاید جذاب ترین مکانیسم ضد درد بالقوه برای روانگردان است.
براساس شواهد علمی به طور کلی، محققان توصیه زیر را ارائه دادند:
با توجه به وضعیت فعلی بیماری اپیدمی اپیوئید و کارآیی محدود مسکن های غیر افیونی، وقت آن فرا رسیده است که به منظور بهبود زندگی بیماران مبتلا به بیماری درد مزمن، تحقیقات بیشتری را در مورد روانگردان به عنوان مسکن در نظر بگیریم.
چه چیز دیگری برای روانگردان در معالجه درد مزمن وجود دارد؟
نویسندگان یادآور می شوند که از 200 کارآزمایی بالینی که تأثیر داروهای روانگردان بر شرایط سلامتی را بررسی کرده است، هیچ کدام تأثیر روانپزشکی دردهای مزمن را بررسی نمی کنند. آنها برای پر کردن این شکاف، دو بخش اصلی را برای بررسی بیشتر پیشنهاد می کنند: 1) شناسایی مکانیسم های پشتیبانی از بی دردی ناشی از روانگردان و 2) آزمایشات کنترل شده با دارونما برای تعیین کمیت دوزهای مؤثر روانگردان که باعث تسکین درد قابل پیش بینی و قابل اعتماد می شود.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Castellanos JP, Woolley C, Bruno KA, Zeidan F, Halberstadt A, Furnish T. Chronic pain and psychedelics: a review and proposed mechanism of action. Reg Anesth Pain Med. Published online May 4, 2020
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.