برای بسیاری از آمریکایی ها، مشکلات خواب چیز جدیدی نیست. بیش از یک سوم آمریکایی ها سال هاست که به طور منظم خواب کافی ندارند. کمبود خواب یک مشکل گسترده است که CDC آن را “اپیدمی بهداشت عمومی” نامیده است. کم‌خوابی قبلاً یک مشکل بود، پس از آن، کرونا اتفاق افتاد. با استرس، غم و اندوه و اضطراب ناشی از کرونا و تأثیر آن بر زندگی روزمره، مردم بیش از هر زمان دیگری مشکلات خواب را گزارش می کنند. حدود چهار نفر از هر ده نفر در طول همه گیری مشکل خواب را گزارش کرده اند. کارشناسان خواب، مشکلات ناشی از استرس مرتبط با کرونا در طول شیوع بیماری همه گیر جهانی را “کروناسومنیا” نامیده اند.
کرونا چیست؟
مشخصه کروناویروس افزایش مشکلات خواب در طول همه گیری و همچنین علائم اضطراب، افسردگی و استرس است. بی خوابی اغلب با اضطراب و افسردگی مرتبط است. کرونا با بی خوابی سنتی متفاوت است زیرا مربوط به همه گیری COVID-19 است.
برای بسیاری، علائم کرونا در طول همه گیری شروع شده یا تشدید شده است. همچنین، چندین مورد از علل کرونا، که از از دست دادن یک روال روزانه تا افزایش مصرف رسانه ها را شامل می شود، منحصر به زندگی در یک بیماری همه گیر جهانی است. دکتر سینگ این عوامل استرس زا را در اختصار “FED UP” خلاصه کرده است:
F استرس مالی
استرس حرکتی
D فاصله گرفتن از دیگران
قابل پیش بینی بودن
P نگرانی های حرفه ای
علائم کرونا
علائم کرونا عبارتند از:
- بی خوابی، مانند مشکل در افتادن و به خواب ماندن
- افزایش سطح استرس
- افزایش علائم اضطراب و افسردگی، مانند افکار مزاحم
- تاخیر در برنامه خواب
- علائم کمبود خواب ، مانند افزایش خواب آلودگی در طول روز، اختلال در تمرکز و تمرکز، و خلق و خوی ضعیف
در طول همه‌گیری COVID-19، مطالعات مختلف افزایش نرخ بی‌خوابی و اختلالات سلامت روان را ثبت کرده‌اند. قبل از همه‌گیری، حدود 24 درصد از افراد از بی‌خوابی تداوم خواب یا مشکل در خواب ماندن رنج می‌بردند. در طول همه گیری، این میزان به 40 درصد افزایش یافت. در میان افراد مبتلا به بی خوابی شروع خواب یا در وهله اول مشکل به خواب رفتن، شیوع از 15 درصد به 42 درصد افزایش یافت. به طور کلی، کارشناسان تخمین می زنند که تعداد افراد مبتلا به هر نوع بی خوابی نسبت به سطح قبل از همه گیری 37 درصد افزایش یافته است.
در عین حال، چهار نفر از هر ده نفر حداقل یک علامت سلامت روان را در طول همه گیری گزارش کرده اند. در مقایسه با سال 2019، تعداد افراد مبتلا به علائم اضطراب سه برابر شده است. و میزان افسردگی چهار برابر شده است.
عادات خواب مردم نیز در طول همه گیری تغییر کرده است. مردم زمان کمتری را صرف خواب شبانه و چرت زدن بیشتر در روز می کنند . آنها همچنین زمان خواب و بیداری خود را به ترتیب 39 و 64 دقیقه به عقب می اندازند. در نتیجه کیفیت خواب کاهش یافته است.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به کرونا هستند؟
هر کسی ممکن است علائم کرونا را ایجاد کند، اما گروه‌های خاصی از افراد در معرض خطر بیشتری هستند، از جمله:
بیماران مبتلا به COVID-19
- کادر درمان در خط مقدم
- مراقبین داوطلب
- زنان
- کودکان
- افراد دارای بیماری خاص
- افرا رنگین پوست
بیماران مبتلا به کووید-19 به احتمال زیاد مشکلات خواب را گزارش می‌کنند. به دلیل علائم بیماری که استراحت را دشوار می‌کند، مانند تنفس و سرفه. 75 درصد از بیماران مشکل خواب را گزارش کرده اند.
کارکنان بهداشت و درمان و کرونا
کارکنان پزشکی خط مقدم، به ویژه آنهایی که مستقیماً با بیماران کووید-19 کار می کنند، به میزان قابل توجهی کیفیت خواب ضعیف، بی خوابی، اضطراب، افسردگی و اختلال در خواب دارند.
این افراد بیشتر در معرض COVID-19 قرار دارند. و بنابراین، به دلیل کمبود عرضه، اضطراب ناشی از عفونت و همچنین سطوح بالاتر استرس ناشی از کار را افزایش می‌دهند. بیش از 80٪ از این کارکنان پزشکی اختلال خواب را گزارش می کنند. – دو برابر بیشتر از کسانی که مستقیماً با بیماران COVID-19 کار نمی کنند. کارگران زن 40 درصد بیشتر از کارگران مرد در معرض بی خوابی بودند.
در مقایسه با جمعیت عمومی، کارکنان مراقبت های بهداشتی بیش از دو برابر بیشتر احتمال دارد که اضطراب و افسردگی را در طول همه گیری گزارش دهند. افرادی که افسردگی دارند، به نوبه خود، دو برابر در معرض خطر اختلال خواب هستند.
کارکنان مراقبت های بهداشتی در حال حاضر در معرض خطر بیشتری از خواب ضعیف هستند. به خصوص آنهایی که طولانی تر و شیفت های شبانه کار می کنند. با کم خوابی، سیستم ایمنی بدن آنها به خطر می افتد و عملکرد شناختی آنها آسیب می بیند. و آنها را در معرض خطر بیشتری برای آلوده شدن قرار می دهد. و توانایی آنها را برای انجام کارهایشان مختل می کند.
داوطلبان مردمی نیز در طول همه گیری از سلامت روانی بدتری برخوردار بودند. از ماه مه تا ژوئن 2020، مراقبان مردمی بیش از سه برابر بیشتر احتمال داشت که سوء مصرف مواد خود را شروع کنند یا افزایش دهند یا به خودکشی فکر کنند. سوء مصرف مواد می تواند علائم بی خوابی را تشدید کند که می تواند خطر عود را افزایش دهد.
دانش آموزان و کرونا
دانش‌آموزان و جوانان مبتلا به کرونا علائم شدیدتری نسبت به بزرگسالان نشان می‌دهند. به‌ویژه در تأخیر در زمان خواب و بیداری. در طول همه‌گیری، دانش‌آموزان متوسط زمان خواب خود را 39 دقیقه به تعویق انداخته‌اند که بیش از دو برابر تاخیر یک بزرگسال متوسط است.
برای برخی از این دانش‌آموزان، تأخیر در زمان خواب به آنها این امکان را می‌دهد که برنامه خواب را بیشتر مطابق با ریتم طبیعی شبانه روزی خود دنبال کنند. نوجوانان یک جابجایی شبانه روزی را تجربه می کنند. که طی آن به طور طبیعی دیرتر احساس خستگی می کنند. این باعث می‌شود که خواب کافی در زمانی که برای مدرسه زود بیدار شوند، دشوارتر می‌شود. با این حال، در طول دستورات همه گیر ماندن در خانه، دانشجویان دانشگاه توانسته اند بخوابند و در زمان های بعدی بیدار شوند. و در نتیجه هر شب حدود 30 دقیقه بیشتر بخوابند .
با این حال، برای سایر دانش آموزان، این بیماری همه گیر به سلامت روانی ضعیف تر کمک کرده است. درصد افراد مبتلا به مشکلات سلامت روان از 23 درصد قبل از همه‌گیری به 37 درصد در آوریل 2020 افزایش یافت. این افزایش در میان بزرگسالان جوان و زنان بارزتر بود، دو گروه که قبلاً بیشتر از اضطراب، افسردگی و مشکلات خواب رنج می‌بردند. محققان این موضوع را به تأثیر انزوای اجتماعی بر افراد جوان تر نسبت می دهند. که احساس تنهایی و آسیب پذیری را افزایش می دهد. و می تواند منجر به علائم افسردگی و اضطراب شود.
کرونا باعث چه چیزی می شود؟
همه‌گیری COVID-19 تقریباً تمام جنبه‌های زندگی روزمره ما را تحت تأثیر قرار داده است. والدین و فرزندان خود را با تحصیل از راه دور وفق دادند. در حالی که میلیون‌ها کارگر به کار از راه دور روی آوردند، مرخص شدند یا به طور کامل کار خود را از دست دادند. مردم عزیزان خود را از دست داده اند. و بیماری را تجربه کرده اند. وضعیت عدم اطمینان در مورد امنیت شغلی، سلامتی و زمانی که همه چیز به حالت عادی باز خواهد گشت وجود دارد. با تغییرات یکباره، جای تعجب نیست که مردم در خوابیدن مشکل دارند.
افزایش استرس
رویدادهای استرس‌زای بزرگ زندگی – از بلایای طبیعی گرفته تا حملات تروریستی – بر سلامت روانی تأثیر می‌گذارد. و مشکلات خواب ایجاد می‌کند که می‌تواند ماه‌ها پس از آن ادامه داشته باشد. یک بیماری همه گیر در سراسر جهان به عنوان یکی از این رویدادها واجد شرایط است.
حتی استرس عاطفی روزمره نیز می تواند معماری خواب شما را تغییر دهد. و مدت زمانی را که در خواب موج آهسته ترمیمی می گذرانید کاهش دهد. با این حال، رویدادهای استرس‌زای زندگی تأثیرات بارزتری بر خواب دارند. پس از یک رویداد استرس زا، افراد کاهش در خواب موج آهسته، افزایش در خواب حرکت سریع چشم (REM) و افزایش احتمال بیدار شدن در طول شب را تجربه می کنند. این اثرات می تواند تا 2 سال پس از رویداد باقی بماند.
استرس سطح کورتیزول شما را افزایش می دهد. هورمونی که برعکس ملاتونین، هورمون خواب عمل می کند. کورتیزول در اوایل صبح افزایش می یابد تا بدن شما را در طول روز انرژی دهد، و در عصر کاهش می یابد. زیرا تولید ملاتونین شروع به آماده کردن شما برای خواب می کند. وقتی سطح کورتیزول شما بالا بماند، تولید ملاتونین و همچنین آرامش خواب شما مختل می شود.
این بیماری همه گیر استرس های زیادی را وارد زندگی ما کرده است. اما ماندن در خانه خودش یک عامل استرس زا است. اگر خانه خود را با تعداد محدودی از افراد تقسیم کنید. با افزایش تعهدات کاری و والدینی روبرو هستید. این استرس افزایش می‌یابد، و چیز جدیدی در زندگی شما وجود دارد که شما را درگیر کند. در تمام طول روز در خانه بودن می‌تواند باعث کاهش خواب شما شود. زیرا کمتر در معرض نور طبیعی قرار می‌گیرید. تنظیم‌کننده کلیدی چرخه خواب و بیداری شما – و فرصت‌های بیشتری برای خوابیدن و چرت زدن دارید.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.