این نوع درمان (OT: Occupational Therapy) می تواند در صورت بروز درد، آسیب دیدگی، بیماری یا هر ناتوانی که انجام کارها در منزل، محل کار یا دانشگاه و مدرسه را دشوار می کند، به شما کمک کند از خود مراقبت کنید، کارهای روزمره را کامل انجام دهید، حرکت کنید و یا در فعالیت های خود شرکت کنید.
شما با یک متخصص بهداشت، بنام یک کاردرمانگر آشنا می شوید که می تواند روش های تغییر حرکات را ارائه دهد تا بتوانید وظابف خود را انجام دهید، از خود یا خانه خود مراقبت کنید، ورزش کنید یا فعال باشید.
این می تواند به شما در انجام کارهای خاص مانند:
بدون کمک دیگران غذا بخورید
در فعالیت های اوقات فراغت شرکت کنید
کارهای اداری انجام دهید
حمام کنید و لباس بپوشید
خانه را تمیز کنید
یک متخصص کاردرمانی کیست؟
برخی از متخصصان زمینه OT، علاوه بر داشتن مدرک و تخصص تمرینات بیشتری را پشت سر می گذارند، بنابراین می توانند بر روی انواع خاصی از درمان، مانند معالجه افراد با دید کم و یا کار با کودکان و بزرگسالان تمرکز کنند.
دستیاران کاردرمانی در بعضی از بخش های درمانی به آن ها کمک می کنند.
OT و OTA اغلب با پزشک، فیزیوتراپ، روانشناس یا سایر متخصصان بهداشت همکاری می کنند.
OT چه کاری انجام می دهد؟
متخصصان کاردرمنی با افراد در هر سنی کار می کنند، از نوزادان نارس گرفته تا کودکان خردسال، بزرگسالان و سالمندان.
به طور خلاصه، درمانگر به این موضوع نگاه می کند که شما هر نوع فعالیت یا کار را چگونه انجام می دهید. سپس آنها برنامه ای را برای بهبود روش انجام این کار برای آسان تر یا کم درد تر شدن، ارائه می دهند.
در اولین ملاقات، کاردرمان نیازهای شما را ارزیابی می کند. آنها ممکن است به خانه یا محل کار شما بیایند تا ببینند شما چه کاری انجام می دهید و چه تغییراتی را می خواهید ایجاد کنید. آنها می توانند به شما نشان دهند که چگونه کارهای روزانه را بهتر انجام دهید.
یک متخصص کاردرمانی به طور معمول موارد زیر را انجام می دهد:
بیمار را در حال انجام وظایف خود مشاهده می کند، از بیمار سوال کرده و سابقه پزشکی بیمار را مرور می کند.
برای ارزیابی وضعیت و نیازهای بیمار از مشاهدات، پاسخ ها و تاریخچه پزشکی استفاده می کند
یک برنامه درمانی برای بیماران ایجاد می کند، انواع فعالیت ها و اهداف مشخصی را که باید انجام شود تعیین می کند.
کمک به افراد دارای ناتوانی های مختلف در انجام کارهای مختلف، از جمله کمک به یک فرد مسن با حافظه ضعیف برای استفاده از رایانه یا هدایت کودک اوتیسم در فعالیت های بازی
تمریناتی را نشان می دهد که می تواند برای تسکین درد در مبتلایان به اختلالات مزمن کمک کند، مانند کشش مفصل برای مبتلایان به آرتروز
خانه یا محل کار یک بیمار را ارزیابی کرده و مشخص می کند که چگونه می تواند آن را مطابق با نیازهای سلامتی بیمار مناسب سازد
خانواده و کارفرمای بیمار را در مورد چگونگی اسکان و مراقبت از بیمار آموزش می دهد
تجهیزات ویژه مانند صندلی های چرخدار و وسایل غذا خوردن را توصیه کرده و به بیماران یاد می دهد که چگونه از آن تجهیزات استفاده کنند
فعالیت و پیشرفت بیماران را برای ارزیابی و گزارش برای پزشکان و سایر ارائه دهندگان خدمات بهداشتی ثبت می کند..
تفاوت بین یک فیزیوتراپ و یک کاردرمانگر چیست؟
متخصصین کاردرمانی و فیزیوتراپی اغلب با استفاده از روشها و ابزارهای مشابه درمانی، کار می کنند. جالب اینجاست که زمانی کاردرمانگران و فیزیوتراپی ها هر دو به عنوان نیروهای بازسازی شناخته می شدند. این “نیروهای بازسازی” برای توانبخشی جانبازان در جنگ جهانی اول کار کردند و به مداخلات توان بخشی جسمی اعتماد و تکیه داشتند.
امروز، هر دو حرفه قادر به کمک به بهبود توانایی جسمی بیماران هستند – هدف نهایی هر دو روش این است که به بیماران کمک کنیم تا هرچه راحت تر فعالیت های روزانه خود را انجام دهند. هر دو حرفه قادر به همکاری طولانی مدت با بیماران خود هستند (در صورت لزوم) و استقلال و کیفیت زندگی بیمار را افزایش می دهند.
در برخی حیطه ها، کاردرمانی و فیزیوتراپی ممکن است یکسان به نظر برسند، اما تفاوتهای خاصی بین این دو رشته وجود دارد:
کاردرمانی بر ارزیابی و بهبود توانایی عملکردی فرد و نحوه استفاده بیمار از مهارت های حرکتی و شناختی مناسب برای انجام کارها، متمرکز است. به عبارت ساده تر، متخصصین کاردرمانی به بیماران خود کمک می کنند تا کارهای روزانه را انجام دهند.
بیمارانی که در اثر آسیب دیدگی بهبود می یابند یا معلولیت رشدی یا شناختی دارند که بر مهارت های حرکتی، احساسات یا رفتار آنها تأثیر می گذارد، به طور مستقیم توسط پزشک یا کاردرمان تحت درمان قرار نمی گیرند، بلکه به صورت مستقل، بهبود مهارت های زندگی خود را به کمک کار درمان کسب می کنند.
برخی از کاردرمانی ها ممکن است در بیمارستان یا مطب کاردرمانی اتفاق بیفتد، اما بخشی از درمان نیز ممکن است لازم باشد در خانه یا محیط کار بیمار انجام بگیرد. دلیل این امر این است که کاردرمانی تأکید زیادی بر جنبه های عملی کمک به افراد در انجام کارهایی دارد که باید انجام دهند تا زندگی خود را به بهترین شکل ممکن پیش ببرند.
از طرف دیگر، تمرکز اصلی فیزیوتراپی، کار با افرادی است که از آسیب دیدگی بهبود می یابند و به طور خاص روی عملکردهای ناخوشایند بیمار کار می کنند. یک متخصص فیزیوتراپی روی ارزیابی، تشخیص و معالجه بافت ها و ساختارهای آسیب دیده فرد تمرکز خواهد کرد و ممکن است برای درمان این آسیب ها از ماساژ درمانی، ورزش یا طب سوزنی استفاده کند.
درمان معمولاً در مطب فیزیوتراپی اتفاق می افتد و نه در خانه شخص. فیزیوتراپی همچنین می تواند بر جلوگیری از آسیب دیدگی متمرکز باشد و به افراد کمک می کند تا از انجام عمل جراحی خودداری کنند و یا به اندازه کافی تسکین یابند تا مردم از داروهای ضد درد دوری کنند.
فیزیوتراپ ها به طور خاص در مکانیک بدن و اینکه چگونه سیستم های مختلف بدن تحت تأثیر حرکت، موقعیت یابی و ورزش قرار می گیرند، آموزش دیده اند. به منظور سهولت یا افزایش حرکات بدن، آنها معمولاً بر بهبود قدرت، تعادل و دامنه حرکت متمرکز می شوند که اغلب ستون فقرات و اندامهای تحتانی بدن را هدف قرار می دهند.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منابع:
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).