چگونگی ایجاد سرطان، علائم، تشخیص و درمان ها

سرطان چیست؟

سرطان گروه بزرگی از بیماری‌ها با یک ویژگی مشترک است: همه آنها زمانی اتفاق می‌افتند که سلول‌های طبیعی تبدیل به سلول‌های سرطانی می‌شوند که  بسیار تقسیم، تکثیر و پخش می‌شوند.

دومین علت شایع مرگ و میر در ایالات متحده سرطان است اما در حال حاضر کمتر از 20 سال پیش بر اثر سرطان جان خود را از دست می دهند. تشخیص زودهنگام و درمان های نوآورانه سرطان را درمان می کند و به افراد مبتلا به سرطان کمک می کند عمر طولانی تری داشته باشند. همزمان، محققان پزشکی در حال شناسایی عوامل خطر مستقل مرتبط با ابتلا به سرطان هستند تا از ابتلای افراد به سرطان جلوگیری کنند.

تفاوت بین یک سلول طبیعی و یک سلول سرطانی چیست؟

به طور معمول، سلول ها، دستورالعمل های ارائه شده توسط ژن ها را دنبال می کنند و به انجام میرسانند. ژن ها قوانینی را برای سلول ها تعیین می کنند، مانند زمان شروع فعالیت  و توقف رشد. سلول های سرطانی قوانینی را که سلول های طبیعی از آنها پیروی می کنند نادیده می گیرند:

• سلول های طبیعی به صورت کنترل شده تقسیم و تکثیر می شوند. سلول های سرطانی به طور غیرقابل کنترلی تکثیر می شوند.
• سلولهای طبیعی برای مردن (آپوپتوز) برنامه ریزی شده اند. سلول های سرطانی این قانون را نادیده می گیرند.
• همچنین سلول های طبیعی در جای خود باقی می مانند. اما  همه سلول های سرطانی قادر به حرکت در اطراف هستند.
• سلول های طبیعی به سرعت سلول های سرطانی رشد نمی کنند.

سرطان چگونه در بدن شروع می شود؟

ایجاد سرطان زمانی است که یک ژن یا چندین ژن جهش می یابند و سلول های سرطانی را ایجاد می کنند. این سلول ها خوشه های سرطانی یا تومور ایجاد می کنند. سلول‌های سرطانی ممکن است از تومورها جدا شوند و از سیستم لنفاوی یا جریان خون برای سفر به سایر مناطق بدن استفاده کنند. (ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی  و پزشکان به این متاستاز می گویند .)

به عنوان مثال، ممکن است یک تومور در سینه به ریه ها سرایت کند و نفس کشیدن را برای فرد سخت کند. در برخی از انواع سرطان خون ، سلول‌های غیرطبیعی در مغز استخوان، سلول‌های خونی غیرطبیعی می‌سازند که به‌طور غیرقابل کنترلی تکثیر می‌شوند. در نهایت، سلول‌های غیرطبیعی سلول‌های طبیعی خون را از بین می‌برند.

سرطان چقدر شایع است؟

طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا، از هر 2 مرد ، 1 نفر و از هر 3 زن ، 1 نفر به سرطان مبتلا می شوند. تا سال 2019، بیش از 16.9 میلیون نفر در ایالات متحده با سرطان زندگی می کردند. شایع ترین سرطان ها در ایالات متحده عبارتند از:

• سرطان سینه : سرطان سینه شایع ترین نوع سرطان است. بیشتر زنان را درگیر می کند. اما حدود 1٪ از تمام موارد سرطان پستان بر مردان  تأثیر می گذارد.
• سرطان ریه : سرطان ریه دومین سرطان شایع است. دو نوع سرطان ریه وجود دارد: سرطان سلول غیر کوچک و سرطان ریه سلول کوچک .
• سرطان پروستات : این سرطان از هر 9 مرد یک نفر را مبتلا می کند.
• سرطان کولورکتال : سرطان روده بزرگ و سرطان رکتوم بخش‌های مختلف دستگاه گوارش  را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
• سرطان های خون : لوسمی و لنفوم شایع ترین سرطان های خون هستند.

چه کسانی مبتلا به سرطان هستند؟

تقریباً هر کسی ممکن است به سرطان مبتلا شود، اما داده ها نشان می دهد که موارد سرطان بر اساس نژاد و جنس متفاوت است. بر اساس گزارش سالانه سرطان 2022، این بیماری:

• بر مردان کمی بیشتر از زنان تأثیر می گذارد.
• بر مردان سیاه پوست  بیشتر از سایر گروه های نژادی تأثیر می گذارد.
• زنانی که بومیان سرخپوست آمریکا یا آلاسکا هستند بیشتر از افراد دیگر گروه های نژادی است.

تقریباً هر کسی ممکن است به سرطان مبتلا شود، اما معمولاً افراد 60 سال و بالاتر را تحت تأثیر قرار می دهد.

علائم سرطان

سرطان یک بیماری پیچیده است. شما می توانید سال ها بدون بروز علائم سرطان مبتلا شوید. در موارد دیگر، سرطان ممکن است علائم قابل توجهی ایجاد کند که خیلی سریع بدتر می شوند. بسیاری از علائم سرطان شبیه سایر بیماری های کمتر جدی است. داشتن علائم خاص به معنای ابتلا به سرطان نیست. به طور کلی، هر زمان که تغییری در بدن شما رخ داد که بیش از دو هفته طول کشید، باید با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

اولین علائم سرطان

برخی از علائم شایع اولیه سرطان عبارتند از:

• کاهش وزن غیر قابل توضیح .
• خستگی مزمن .
• درد مداوم
• تب که بیشتر در شب رخ می دهد.
• تغییرات پوست، به ویژه خال هایی که شکل و اندازه را تغییر می دهند یا خال های جدید.

در صورت عدم درمان، سرطان ممکن است علائم دیگری ایجاد کند، از جمله:

• کبودی یا خونریزی.
• توده ها یا برجستگی های زیر پوست شما که از بین نمی روند.
• دشواری در تنفس.
• مشکل در بلع.

چه چیزی باعث سرطان می شود؟

سرطان یک اختلال ژنتیکی است . این زمانی اتفاق می‌افتد که ژن‌هایی که فعالیت سلولی را مدیریت می‌کنند جهش می‌یابند و سلول‌های غیرطبیعی ایجاد می‌کنند که تقسیم و تکثیر می‌شوند و در نهایت نحوه عملکرد بدن شما را مختل می‌کنند.

محققان پزشکی تخمین می زنند که 5 تا 12 درصد از همه سرطان ها ناشی از جهش های ژنتیکی ارثی است که نمی توانید آنها را کنترل کنید.

بیشتر اوقات، سرطان به عنوان یک جهش ژنتیکی اکتسابی رخ می دهد. جهش های ژنتیکی اکتسابی در طول زندگی اتفاق می افتد. محققان پزشکی چندین عامل خطر را شناسایی کرده اند که احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می دهد.

عوامل خطر سرطان که می توانید کنترل کنید

• سیگار کشیدن : کشیدن سیگار، سیگار برگ و استفاده از سیگارهای الکترونیکی احتمال ابتلا به سرطان ریه، پانکراس، مری و دهان را افزایش می دهد .
• رژیم غذایی : خوردن غذاهای پرچرب یا قند بالا می تواند خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان را افزایش دهد. همچنین اگر به اندازه کافی ورزش نکنید، در برابر بیماری آسیب پذیرتر هستید.
• محیط : قرار گرفتن در معرض سموم موجود در محیط شما – مانند آزبست، آفت کش ها و رادون – در نهایت می تواند منجر به سرطان شود.
• قرار گرفتن در معرض اشعه : اشعه ماوراء بنفش (UV) از خورشید به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد . قرار گرفتن بیش از حد در معرض پرتودرمانی نیز می تواند یک عامل خطر باشد.
• هورمون درمانی : زنانی که از درمان جایگزینی هورمون استفاده می کنند ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه و سرطان آندومتر را افزایش دهند.

چگونه می توانم خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهم؟

شما می توانید با تغییر برخی از انتخاب های سبک زندگی خود خطر خود را کاهش دهید:

• اگر سیگار می‌کشید یا از تنباکو استفاده می‌کنید، سعی کنید آن را ترک کنید. از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد برنامه های ترک سیگار بپرسید که می تواند به شما در ترک تنباکو کمک کند .
• یک برنامه غذایی را دنبال کنید که برای شما سالم است. اگر برای مدیریت وزن خود کمک می خواهید، از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد راهنمایی های تغذیه ای و برنامه های مدیریت وزن بپرسید.
• ورزش را به برنامه روزانه خود اضافه کنید. ورزش ممکن است سیستم ایمنی شما را تقویت کند بنابراین محافظت بیشتری در برابر سرطان ایجاد می کند.
• از سموم از جمله آزبست، رادون و آفت کش ها دوری کنید.
• از خود در برابر آسیب خورشید محافظت کنید .
• به طور منظم غربالگری سرطان داشته باشید .
• 

پزشکان چگونه سرطان را تشخیص می دهند؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تشخیص سرطان را با انجام یک معاینه فیزیکی جامع آغاز می کنند. آنها از شما می خواهند که علائم خود را شرح دهید. آنها ممکن است در مورد سابقه پزشکی خانوادگی شما بپرسند.  همچنین ممکن است آزمایش های زیر را انجام دهند:

• آزمایشات خون
• تست های تصویربرداری
• بیوپسی ها

آزمایشات خون

آزمایش خون برای سرطان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• شمارش کامل خون (CBC ): آزمایش CBC سلول های خونی شما را اندازه گیری و شمارش می کند.
• تومور مارکرها : تومور مارکرها موادی هستند که سلول های سرطانی آزاد می کنند یا سلول های طبیعی شما در پاسخ به سلول های سرطانی آزاد می کنند.
• آزمایشات پروتئین خون : ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از فرآیندی به نام الکتروفورز برای اندازه گیری ایمونوگلوبولین ها استفاده می کنند. سیستم ایمنی بدن شما با ترشح ایمونوگلوبولین ها به سرطان های خاص واکنش نشان می دهد.
• آزمایش‌های سلول تومور در گردش : تومورهای سرطانی ممکن است سلول‌ها را از بین ببرند. ردیابی سلول های تومور به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا فعالیت سرطان را نظارت کنند.

تست های تصویربرداری

تست های تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن : سی تی اسکن محل تومورهای سرطانی و تاثیر آن بر اندام ها و استخوان های شما را بررسی می کند.
• اشعه ایکس : اشعه ایکس از مقادیر مطمئنی از اشعه برای ایجاد تصاویری از استخوان ها و بافت های نرم شما استفاده می کند.
• اسکن تست انتشار پوزیترون (PET) : اسکن‌های PET تصاویری از اندام‌ها و بافت‌های شما در محل کار تولید می‌کنند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است از این آزمایش برای تشخیص علائم اولیه سرطان استفاده کنند.
• اولتراسوند : سونوگرافی از امواج صوتی با شدت بالا استفاده می کند که ساختارهای داخل بدن شما را نشان می دهد.
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) : MRI از یک آهنربای بزرگ، امواج رادیویی و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویری از اندام‌ها و سایر ساختارهای داخل بدن شما استفاده می‌کند.
• ید متا یدوبنزیل گوانیدین (MIGB) : این آزمایش تصویربرداری هسته ای به تشخیص سرطان از جمله تومورهای کارسینوئید و نوروبلاستوما کمک می کند.

بیوپسی ها

بیوپسی روشی است که ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای به دست آوردن سلول‌ها، بافت‌ها، مایعات یا رشدهایی که زیر میکروسکوپ بررسی می‌کنند انجام می‌دهند. انواع مختلفی از بیوپسی وجود دارد:

• بیوپسی سوزنی : این آزمایش را می توان آسپیراسیون با سوزن ظریف یا بیوپسی با سوزن ظریف نامید. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از یک سوزن و سرنگ نازک توخالی برای استخراج سلول، مایع یا بافت از توده های مشکوک استفاده می کنند. بیوپسی سوزنی اغلب برای کمک به تشخیص سرطان سینه، سرطان تیروئید یا سرطان در غدد لنفاوی شما انجام می شود.
• بیوپسی پوست : ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی نمونه کوچکی از پوست را برای تشخیص سرطان پوست برمی دارند.
• بیوپسی مغز استخوان : ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی نمونه کوچکی از مغز استخوان را برمی دارند تا بتوانند نمونه را برای علائم بیماری، از جمله سرطان در مغز استخوان، آزمایش کنند.
• بیوپسی آندوسکوپی یا لاپاراسکوپی : این بیوپسی ها از آندوسکوپ یا لاپاراسکوپ برای دیدن داخل بدن شما استفاده می کنند. با هر دوی این روش ها یک برش کوچک در پوست شما ایجاد می شود و ابزاری وارد می شود. آندوسکوپ یک لوله نازک و منعطف با یک دوربین در نوک آن، همراه با یک ابزار برش برای برداشتن نمونه است. لاپاراسکوپ دامنه کمی متفاوت است.
• بیوپسی برش : برای این نمونه‌برداری‌های باز، جراح بدن شما را برش می‌دهد و یا کل تومور برداشته می‌شود (بیوپسی اکسیزیونال) یا بخشی از تومور برداشته می‌شود (بیوپسی برشی) تا آن را آزمایش یا درمان کند.
• بیوپسی بعد از عمل : این آزمایش را می توان بیوپسی برش منجمد نامید. بافت بلافاصله برداشته و آزمایش می شود. نتایج به زودی پس از عمل ظاهر می شود.

آزمایش ژنتیک

سرطان ممکن است زمانی رخ دهد که یک ژن جهش پیدا کند یا چندین ژن که با هم کار می کنند جهش کنند. محققان بیش از 400 ژن مرتبط با رشد سرطان را شناسایی کرده اند. افرادی که این ژن ها را از والدین بیولوژیکی خود به ارث می برند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان باشند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است آزمایش ژنتیکی را برای سرطان توصیه کنند اگر شما یک نوع سرطان ارثی دارید. آنها همچنین ممکن است آزمایش ژنتیکی را برای انجام درمانی انجام دهند که ژن های سرطانی خاص را هدف قرار می دهد. همچنین آنها از نتایج آزمایش برای ایجاد تشخیص استفاده می کنند. آنها یک عدد یا مرحله را به عنوان مرحله ی پیشرفت سرطان اختصاص می دهند. هر چه این عدد بالاتر باشد، سرطان بیشتر گسترش یافته است.

مرحله سرطان چگونه تعیین می شود؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از سیستم های مرحله بندی سرطان برای برنامه ریزی درمان و ایجاد پیش آگهی یا نتیجه مورد انتظار استفاده می کنند. TNM پرکاربردترین سیستم مرحله بندی سرطان است. T مخفف تومور اولیه است. N مخفف غدد لنفاوی است و نشان می دهد که آیا تومور به غدد لنفاوی شما گسترش یافته است یا خیر. M مخفف متاستاز است، زمانی که سرطان گسترش می یابد.

چهار مرحله سرطان

اکثر سرطان ها چهار مرحله دارند. مرحله خاص توسط چند عامل مختلف از جمله اندازه و محل تومور تعیین می شود:

• مرحله اول: سرطان در ناحیه کوچکی قرار دارد و به غدد لنفاوی یا سایر بافت‌ها گسترش نیافته است.
• مرحله دوم: سرطان رشد کرده است، اما گسترش نیافته است.
• مرحله III: سرطان بزرگتر شده و احتمالاً به غدد لنفاوی یا سایر بافت ها گسترش یافته است.
• مرحله چهارم: سرطان به سایر اندام ها یا نواحی بدن گسترش یافته است. این مرحله به عنوان سرطان متاستاتیک یا پیشرفته نیز شناخته می شود.

اگرچه مراحل یک تا چهار رایج‌ترین هستند، اما مرحله 0 نیز وجود دارد. این مرحله اولیه سرطانی را توصیف می‌کند که هنوز در ناحیه‌ای که شروع شده است موضعی است. سرطان هایی که هنوز در مرحله 0 هستند معمولا به راحتی قابل درمان هستند و توسط اکثر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی پیش سرطانی در نظر گرفته می شوند.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی چگونه سرطان را درمان می کنند؟

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است از چندین درمان مختلف استفاده کنند، که گاهی اوقات درمان ها را بر اساس وضعیت شما ترکیب می کنند. درمان های رایج سرطان عبارتند از:

شیمی درمانی :

شیمی درمانی یکی از رایج ترین درمان های سرطان است. از داروهای قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. ممکن است شیمی درمانی را به صورت قرص یا داخل وریدی (از طریق سوزن به داخل ورید) دریافت شود. در برخی موارد، ارائه دهندگان ممکن است بتوانند شیمی درمانی را به ناحیه خاص آسیب دیده هدایت کنند.

پرتودرمانی :

این روش درمانی سلول های سرطانی را با دوزهای بالای پرتو از بین می برد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است پرتودرمانی و شیمی درمانی را ترکیب کند.

جراحی : تومورهای سرطانی که گسترش نیافته اند ممکن است با جراحی برداشته شوند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است درمان را توصیه کند. این درمان ترکیبی از جراحی با شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای کوچک کردن تومور قبل از جراحی یا کشتن سلول های سرطانی که ممکن است بعد از جراحی باقی بمانند، می شود.

هورمون درمانی :

گاهی اوقات، ارائه دهندگان هورمون هایی را تجویز می کنند که دیگر هورمون های سرطان زا را مسدود می کنند. برای مثال مردان مبتلا به  سرطان پروستات، ممکن است هورمون‌هایی دریافت کنند تا تستوسترون (که به سرطان پروستات کمک می‌کند) کمتر از حد معمول نگه دارند.

درمان اصلاح‌کننده پاسخ بیولوژیکی :

این درمان سیستم ایمنی را تحریک می‌کند و به عملکرد مؤثرتر کمک می‌کند. این کار را با تغییر فرآیندهای طبیعی بدن شما انجام می دهد.

ایمونوتراپی برای سرطان :

ایمونوتراپی یک درمان سرطان است که سیستم ایمنی شما را برای مبارزه با بیماری درگیر می کند. درمان ممکن است درمان بیولوژیکی نامیده شود.

درمان هدفمند برای سرطان :

نکنه مهم این است که درمان هدفمند یک درمان سرطان است که تغییرات ژنتیکی یا جهش‌هایی را که سلول‌های سالم را به سلول‌های سرطانی تبدیل می‌کنند، هدف قرار می‌دهد.

پیوند مغز استخوان :

پیوند سلول های بنیادی نیز نامیده می شود، این روش درمانی سلول های بنیادی آسیب دیده را با سلول های سالم جایگزین می کند.  بنابراین پیوند اتولوگ از ذخیره سلول های بنیادی سالم بدن استفاده می کند. پیوند آلوژنیک از سلول های بنیادی اهدایی فرد دیگری استفاده می کند.

عوارض جانبی درمان سرطان

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای متعادل کردن درمان تلاش می کنند تا سرطان را بدون عوارض جانبی مضر یا ماندگار از بین ببرد. با این حال، تمام درمان های سرطان دارای عوارض جانبی هستند. برخی از درمان ها عوارض جانبی ایجاد می کنند که تا سال ها پس از اتمام درمان باقی می مانند. بسیاری از افراد از مراقبت های تسکینی بهره مند می شوند که علائم سرطان و عوارض جانبی درمان را کاهش می دهد. شایع ترین عوارض جانبی درمان سرطان عبارتند از:

• کم خونی .
• تهوع و استفراغ .
• خستگی .
• درد.

پیش آگهی/چشم انداز سرطان

در حال حاضر، افراد بیشتری از سرطان معالجه می شوند یا مدت طولانی تری با سرطان زندگی می کنند. به طور کلی، افراد مبتلا به سرطان که قبل از گسترش آن تشخیص داده شده و تحت درمان قرار گرفته اند، چشم انداز خوبی دارند.

 ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی پیش آگهی را بر اساس عوامل زیر دسته بندی میکنند. از قبیل:

• سلامت کلی فرد
• نوع سرطان
• مرحله سرطان
• چگونه ممکن است  فرد به درمان پاسخ دهد
• سلامت کلی، نوع سرطان و مرحله آن و نحوه پاسخگویی شخص به درمان، همگی بر پیش آگهی تأثیر می گذارند.

میزان بقای سرطان چقدر است؟

میزان بقا بر اساس تجربیات گروه های بزرگی از افراد مبتلا به انواع مختلف سرطان تخمین زده می شود. مانند پیش آگهی، میزان بقای سرطان بر اساس نوع سرطان، مرحله و درمان متفاوت است. بر اساس جدیدترین داده های موسسه ملی سرطان، 68 درصد از افراد مبتلا به هر نوع سرطان پنج سال پس از تشخیص زنده بودند.

چگونه با سرطان زندگی کنم؟

مراقبت از خود بخش مهمی از زندگی با سرطان است. برخی از پیشنهادات خودمراقبتی عبارتند از:

• عادات غذای سالم خوردن و ورزش را ایجاد کنید.با یک متخصص تغذیه برای ایده های منوی سالم صحبت کنید.
• خستگی یک علامت رایج و عوارض جانبی درمان است. به بدن خود توجه کنید و زمانی که نیاز دارید استراحت کنید، نه فقط زمانی که امکان آن را دارید.
•  صحبت کردن با یک متخصص سلامت روان یا پیدا کردن یک گروه حمایتی ممکن است به شما کمک کند تا چالش ها را حل کنید.

نجات از سرطان

نجات از سرطان از روزی که تشخیص سرطان را دریافت می کنید شروع می شود و تا پایان عمر ادامه می یابد. به عنوان یک نجات یافته از سرطان، احتمالاً چالش ها یا عوارض زیادی را تجربه خواهید کرد.

سرطانی که عود می کند

گاهی اوقات، درمان سرطان تمام سلول های سرطانی را از بین نمی برد. این سلول ها می توانند به تومورهای سرطانی جدید تبدیل شوند. بنابراین سرطان عودکننده، ممکن است در همان محل سرطان اصلی، در غدد لنفاوی مجاور ظاهر شود یا به اندام ها و بافت های دورتر از محل اصلی گسترش یابد.

سرطان دوم

در نظر داشته باشید که سرطان دوم یک سرطان جدید است. افرادی که سرطان دوم دارند ممکن است در همان اندام یا ناحیه بدن خود سرطان داشته باشند که سرطان اول است، اما این نوع سرطان متفاوت از سرطان قبلی است. همچنین ممکن است در نواحی مختلف بدنشان سرطان داشته باشند. سرطان های دوم شایع تر هستند.

خستگی سرطان

خستگی سرطان یک احساس خستگی شدید است که با استراحت بیشتر رفع نمیشود. برخی از افراد دچار خستگی مزمن سرطانی هستند که پس از پایان درمان ادامه می یابد.

درد سرطان

برخی از درمان های سرطان دارای عوارض جانبی پایداری هستند که ممکن است باعث درد شوند. یک مطالعه نشان داد که 39 درصد از افرادی که درمان سرطان را تکمیل کردند، درد مزمن داشتند. نوروپاتی محیطی نمونه ای از دردی است که ممکن است پس از درمان باقی بماند.

مه مغزی شیمی درمانی

مه مغزی شیمی‌درمانی (شیمی‌درمانی مغز) زمانی اتفاق می‌افتد که درمان سرطان یا سرطان بر توانایی فرد برای به خاطر سپردن یا عمل بر روی اطلاعات تأثیر بگذارد. حدود 75 درصد از افرادی که تحت درمان سرطان قرار می گیرند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود می گویند که با حافظه، تمرکز و توانایی آنها در انجام وظایف مشکل دارند.

چه زمانی باید به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنم؟

با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد مشکلاتی که در طول درمان سرطان تجربه می کنید، صحبت کنید. اگر متوجه  موارد زیر شدید با تیم انکولوژی خود تماس بگیرید:

• تب 101 درجه فارنهایت (38.33 درجه سانتیگراد) یا بالاتر.
• سردردهای شدید .
• لرز
• سرفه های مداوم .
• تنگی نفس (تنگی نفس) .
• زخم روی لب ها یا در دهان شما.
• کاهش وزن ناگهانی بیش از پنج پوند.
• استفراغ بیش از حد (سه بار در ساعت به مدت سه ساعت یا بیشتر).
• وجود خون در ادرار  یا مدفوع  .
• خونریزی یا کبودی زیاد.

چه سوالاتی باید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسم؟

دانش قدرت است. اگر سرطان برای شما تشخیص داده شده است، باید تا آنجا که می توانید اطلاعات جمع آوری کنید. در اینجا چند سوال وجود دارد که باید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید:

• چه نوع سرطانی دارم؟
• آیا سرطان به نواحی دیگر بدن من سرایت کرده است؟
• آیا سرطان من ژنتیکی است؟
• شانس من برای زنده ماندن چقدر است؟
• کدام درمان ها را توصیه می کنید؟
• خطرات و مزایای درمان من چیست؟
• درمان چه مدت طول می کشد؟
• آیا می توانم در طول درمان سرطان کار کنم؟
• آیا درمان سرطان بر باروری من تأثیر می گذارد؟
• آیا لازم است برای درمان خود در بیمارستان بمانم؟
• آیا آزمایش بالینی گزینه خوبی برای من خواهد بود؟

خلاصه

کلمات “شما سرطان دارید” ممکن است یکی از سخت ترین چیزهایی باشد که هر کسی باید بشنود. دانستن اینکه مبتلا به سرطان هستید ممکن است باعث ایجاد احساس ترس و استرس در شما شود. بسیاری از مردم احساس می کنند که کنترل زندگی خود را از دست داده اند.

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی شما همه این احساسات را درک می کنند. آنها می دانند که تشخیص سرطان یک رویداد تغییر دهنده زندگی است. آنها همچنین می دانند که درمان سرطان یک فرآیند پر استرس است. اگر سرطان دارید، بدانید که پزشکان شما در هر مرحله با شما خواهند بود.