احتمالا هر کدام از ما در اطراف خود دیده ایم دوستانی که نسبت به بقیه از مواجه شدن با محیطی جدید ترس داشته باشند یا بیشتر مضطرب شوند و سوال این باشد که چرا اینگونه است؟
تفاوت در بیان ژن در نواحی کلیدی مغز ممکن است دلیل ترس برخی از تغییر نسبت به دیگران باشد.
منبع: LSU
انسان بدون شک در حال تغییر محیط طبیعی است. اما چگونگی واکنش حیوانات وحشی به این تغییرات پیچیده و نامشخص است.
در یک مطالعه جدید، دانشمندان تفاوت های قابل توجهی را در نحوه عملکرد مغز در دو تیپ شخصیتی متمایز کشف کرده اند: آنهایی که بی باک عمل می کنند و کسانی که به نظر می رسد از چیزهای جدید می ترسند.
نترس بودن می تواند به حیات وحش، به ویژه پرندگان، یافتن منابع غذایی جدید، کشف مناطق جدید لانه سازی و سازگاری آنها با تغییرات محیطی کمک کند. اما ترس نیز می تواند به محافظت از آنها در برابر چیزهای بدیع خطرناک در محیط اطرافشان مانند اتومبیل کمک کند.
پروفسور کریستین لاتین، دستیار گروه علوم زیستی LSU، که نویسنده اصلی مقاله منتشر شده توسط PLOS ONE است، گفت: “مطالعه ما شواهد جالب و مهمی را ارائه می دهد که نشان می دهد برخی از تفاوت های رفتاری می تواند ناشی از بیان ژن باشد.”
گنجشک ها
موجودات اجتماعی، مانند گنجشک های خانگی، می توانند از یکدیگر بیاموزند، بنابراین داشتن ترکیبی از هر دو تیپ شخصیتی در یک گله می تواند بخشی از دلیل موفقیت این گونه در محیط های تغییر یافته توسط انسان باشد.
دانشمندان دریافته‌اند که در گله، ژن‌هایی که در مغز پرندگان نترس بیان می‌شوند یا «روشن شده‌اند» به‌طور قابل‌توجهی با ژن‌های موجود در پرندگانی که ترس از خود نشان می‌دهند متفاوت است. در واقع، سه ناحیه از چهار ناحیه مغز مورد مطالعه تفاوت هایی را نشان دادند.
هیپوکامپ که با یادگیری، حافظه و ناوبری فضایی مرتبط است، بیشترین تضاد را در بین این دو تیپ شخصیتی دارد.
یکی از چیزهای جالب در مورد هیپوکامپ این است که می تواند نقش مهمی در تصمیم گیری ایفا کند. به عنوان مثال، هنگامی که حیات وحش با چیز جدیدی در محیط خود مواجه می شود، ژن های مغز آنها پاسخ می دهد و به آنها کمک می کند اطلاعات را پردازش کنند، آن را با تجربیات گذشته مقایسه کنند و تصمیم بگیرند که آیا باید به شی جدید نزدیک شوند یا از آن اجتناب کنند.
دانشمندان شش گنجشک خانگی ماده وحشی و مهاجم را با هم مقایسه کردند: سه تای آنها بی باک عمل می کردند و سه تای آنها که به نظر می رسید از نزدیک شدن به یک شی جدید در ظرف غذای خود می ترسند.
اشیای جدید عبارت بودند از یک جاکلیدی مچی قرمز رنگ که دور ظرف غذا پیچیده شده بود، یک پوشش پلاستیکی سفید روی قسمتی از ظرف غذا، یک تخم مرغ پلاستیکی سبز رنگ بر روی غذا در وسط ظرف قرار داده شده بود، یک ظرف غذای نقره ای معمولی رنگ شده بود. قرمز در بیرون و یک چراغ چشمک زن در بالا آویزان بود و به سمت جلوی ظرف هدایت می شد.
پرندگان بی باک بدون توجه به وجود اشیاء جدید در ظرف غذا تغذیه می کردند در حالی که پرندگان ترسناک در حضور اشیاء بدیع از ظرف غذا اجتناب می کردند.
چند هفته پس از آزمایش
چند هفته پس از آزمایش رفتار، دانشمندان بیان ژن را در چهار ناحیه مغز در این گنجشک ها بررسی کردند. ژن‌هایی که در هیپوکامپ پرندگان نترس بیان شد با ژن‌های بیان شده در هیپوکامپ پرندگان ترسناک متفاوت بود.
به عنوان مثال، رونوشت های گیرنده دوپامین 2 بسیار بیشتری در پرندگان بی باک وجود داشت. گیرنده دوپامین 2 با جسارت و اکتشاف همراه است. در مقابل، پرندگانی که از اشیاء جدید اجتناب کردند، رونوشت‌های بیشتری برای ژن بتا گیرنده استروژن داشتند که با اضطراب مرتبط است.
ترس از چیزهای جدید، یا نئوفوبیا، مشکلی است که برخی افراد با آن دست و پنجه نرم می کنند. لاتین گفت: گیرنده‌های ژن عصبی بیولوژیکی که ما شناسایی کرده‌ایم می‌توانند به دانشمندان دیگر کمک کنند تا داروهایی را برای هدف قرار دادن نئوفوبیا یا اضطراب حتی در گونه‌های خودمان بسازند.
پیشرفت در تکنولوژی توالی یابی امکان مطالعه بیان ژن عصبی را در گونه های وحشی بیشتر فراهم کرده است. قبلاً بسیار گران بود، اما فناوری انجام این نوع تحلیل‌ها را سریع‌تر و ارزان‌تر کرده است. اکنون که در دسترس‌تر شده است، دانشمندان بیشتری در حال انجام این نوع تحقیقات هستند.
https://neurosciencenews.com/gene-expression-fear-change-20587/
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!