هنگامی که ویروس کرونا COVID-19 به همه گیر تبدیل شد، نحوه ارتباطات ما به ظاهر یک شبه تغییر کرد. برای کمک به حداقل رساندن شیوع ویروس کرونا، بسیاری از ما ارتباطات خود را با افراد دیگر تغییر داده ایم.
این تغییرات شامل انتقال از مکالمات حضوری به حالتهای ارتباطی آنلاین مانند کنفرانس ویدئویی، تماس تلفنی، متن یا ایمیل وحتی پوشیدن ماسک در خانه می باشد.
در حالی که این نوع ارتباط در حال حاضر به یک حالت “عادی جدید” تبدیل شده و ما در حال سازگار شدن با آن خواهیم شد، همزمان در حال گذران یک دوره بسیار عاطفی همراه با سردرگمی، سرخوردگی و از بین رفتن ارتباطات شخصی که به آن عادت کرده ایم، هستیم.
انطباق با حالت نرمال جدید
کوین گیلیاند، روانشناس بالینی توضیح می دهد: “مدیریت ارتباطات حتی هنگامی که اوضاع در زندگی ما نسبتاً آرام باشد به اندازه کافی چالش برانگیز است، اما در بحران، احساسات، ارتباطات را به چالش می کشند و نیاز به تلاش زیادی می باشد تا سوء تفاهم ها به حداقل برسد.”
اکنون زمان آن است که انعطاف پذیر و سازگار باشیم به خصوص که می توانیم نحوه بیان خود را مناسب تر و بهتر کنیم. این بسیار مهم است که ما ضمن گذراندن این تغییرات، نسبت به یکدیگر دلسوزی و مهربانی نشان دهیم و از همه مهمتر، حاضر به دفاع از نیازهای فردی، خواه برای خود یا شخص دیگری باشیم.
محدودیت های پوشیدن ماسک، چت های ویدیویی و فاصله اجتماعی
چریل دیکسون، یک استراتژیست ارتباطات و استاد در دانشگاه کلمبیا و نیویورک، به ما یادآوری می کند که بیش از 90٪ ارتباطات غیر کلامی است، و این ثابت شده است که ما تمایل داریم به نکات ارتباطی غیر کلامی توجه و تکیه کنیم.
علاوه بر این، دیکسون می گوید ما از ارتباطات غیر کلامی برای انتقال معنا، تغییر یا تکمیل پیام های کلامی خود و تنظیم جریان تعامل خود استفاده می کنیم. دیکسون توضیح می دهد: “ما نشانه های غیر کلامی زیادی را از دست می دهیم، از جمله موارد نزدیکی (محیط مکانی ما؛ چقدر خودمان را به دیگران نزدیک می کنیم، مقدار فضای مورد نظر خود را انتخاب می کنیم) و از (حرکات و حرکات بدن) خاصی استفاده می کنیم.”
وقتی از طریق ویدئو ارتباط برقرار می کنیم، از مزایای دیدن زبان بدن محروم می شویم. هنگامی که ماسک می پوشیم، دیکسون می گوید توانایی تفسیر حالات مهم صورت را از دست می دهیم، به علاوه، توانایی خودمان در انتقال احساسات از طریق بیان حرکات صورت محدود است.
چگونه به سازگاری می رسیم؟
استفاده از زبان بدن و لحن برای بیان احساسات مفید است. به عنوان مثال، گفتن ، “من از شنیدن آن بسیار خوشحال می شوم” با لبخند (به جای لبخند با ماسک.)
در طی یک گپ تصویری، معمولاً حواس مردم به محیط اطراف پرت می شود، که به راحتی برای افراد دیگر به عنوان بی حوصلگی یا عدم تمایل تلقی می شود. او می گوید: “حضور داشتن و محور توجه بودن، منجر به حداقل رساندن حواس پرتی و افزایش و تقویت تعامل می شود.”
چالش هایی برای جامعه ناشنوایان
کسانی که به طور خاص ناشنوا یا کم شنوا هستند، در طول ویروس کرونا COVID-19 با ارتباطات کاملا متفاوتی روبرو می شوند.
طبق اظهارات مدیر ارشد دو زبانه در دانشگاه گالودت، “برای میلیون ها آمریکایی که دچار کم شنوایی هستند، موضوع اساسی دسترسی به روابط شخصی آنها و همچنین اطلاعات دقیق و به موقع است. همچنین، اطلاعات در مورد ویروس کرونا COVID-19 و دسترسی به سیستم بهداشت عمومی در این دوره خاص از اهمیت زیادی برخوردار است.”
“COVID-19 زندگی ناشنوایان آمریکایی را مختل کرده است که بیش از 2 میلیون نفر تخمین زده می شوند. در جمعیت ناشنوایان آمریکایی، افراد ناشنوا در این مدت آسیب پذیرتر هستند، زیرا به دلیل مشکل در وضعیت اقتصادی و فقدان منابعی مانند دسترسی به اطلاعات دقیق و مراقبت های بهداشت عمومی فرصت های آموزشی و حمل و نقل، با مشکلات بیشتری دست و پنجه نرم می کنند.
منزوی شدن در خانه، به ویژه وقتی اعضای دیگر خانواده شنوا باشند، برای این افراد بر استرس می افزاید. این امر به ویژه در مورد اکثر کودکانی که ناشنوا یا کم شنوا هستند صادق است، زیرا بیش از 90٪ کودکان ناشنوا از والدین شنوا متولد می شوند.
مشکل اطلاعات محدود
عدم دسترسی به اطلاعات دقیق و به موقع موضوع مهم دیگری در جامعه ناشنوایان است.
این نوع ارتباطات محدودیت های ذاتی بسیاری دارد. “در بسیاری از موارد، زبان انگلیسی برای بسیاری از ناشنوایان زبان اول نیست، به علاوه، آن ها معمولاً از طریق چاپ به جای گفتار، اطلاعات را کسب می کنند.”
علاوه بر این، زیرنویس ها بسیاری از اطلاعات را نادیده می گیرند، گاهی حتی نادرست و خواندن آن دشوار است، و لحن صدای گوینده در زیرنویس های نوشتاری وجود ندارد. در نتیجه، ناشنوایان غالباً از اطلاعات مهم مانند دستورالعمل های بهداشت عمومی، مسافت اجتماعی، ماندن در خانه و ماسک پوشیدن ناآگاه می مانند.
ماسک صورت نشانه های گفتاری صورت را پنهان می کند
نشانه های صورت نقش مهمی را در معنای سخنان بازی می کنند.
برای مدیریت این وضعیت، ناشنوایان به یادداشت ها، پیام کوتاه و حرکات متوسل می شوند. اما این بسیاری از ناشنوایان را در معرض خطر قرار می دهد، زیرا برخی ممکن است مهارت خواندن کمتری داشته باشند و کمتر در معرض اصطلاحات پزشکی قرار گیرند.”به همین ترتیب، همه آنها نمی توانند با دقت بالایی اصطلاحات پزشکی را درک کنند.”
وقتی صحبت از مدیریت سلامتی در طول ویروس کرونا COVID-19 می شود، جامعه ناشنوا و کم شنوا به دستورالعمل های منتشر شده توسط انجمن ملی ناشنوایان تکیه می کنند. همچنین یک بخش برای ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی درباره ارتباط با سلامتی برای افرادی که ناشنوا یا کم شنوا هستند وجود دارد.
نکاتی برای سازگاری و مقابله با این تغییرات
ما باید از مقایسه چگونگی برقراری ارتباط نسبت به شکل آن در گذشته دست برداریم. این ما را به جلو نمی راند زیرا رویدادی نیست که فقط ما را ملزم به انجام چند ترفند در زندگی کند.
“بلکه یک روش جدید برای زندگی است، و هرچه خلاق تر و گشاده تر در مورد انجام کارهای جدید فکر کنیم، بهتر می توانیم نقص ها و کاستی ها را جبران کنیم.”
ما همچنین هنگام برقراری ارتباط باید سرعت خود را کاهش دهیم.
معنی وضعیت جدید برای ما چیست؟
در چند ماه گذشته زندگی به شدت تغییر کرده است و نحوه ارتباط ما نیز باید تغییر کند. آموختن روشهای جدید برقراری تعامل ثابت شده است که یک چالش است، اما ما می توانیم از آن عبور کنیم.
هنگام صحبت با ماسک یا کنفرانس ویدئویی برای جلسات کاری، درخواست شفاف سازی مسائل مطرح شده و همچنین برخورد با سایرین با مهربانی و لطف، این روند را برای همه هموارتر خواهد کرد.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Compassion in a time of COVID-19
Non-verbal communication to restore patient–provider trust. Intensive Care Med 2015
Racial/Ethnic and Socioeconomic Disparities in Hearing Health Care Among Older Americans. J Aging Health. 2016
American Sign Language. Updated March 20, 2020.
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).