نوزادان نارس قبل از هفته 37 بارداری متولد می شوند. هر ساله، این مورد در حدود 15 میلیون نوزاد در سراسر جهان و 10٪ از نوزادان متولد شده در ایالات متحده اتفاق می افتد. برای مراقبان، زایمان زودرس و مدت زمانی که در بیمارستان می گذرد، می تواند بسیار نگران کننده و استرس زا باشد.
اما مراقبت از نوزادان نارس در 50 سال گذشته بسیار بهبود یافته است.
در این مصاحبه ویژه به مناسبت ماه آگاهی از نارس بودن نوزادان، دکتر مارک مرکوریو، استاد اطفال (نوزادان) و رئیس پزشکی نوزادان-پری ناتال در دانشکده پزشکی ییل در نیو هویون، صحبت کرد.
بزرگترین چالش هایی که متخصصان بهداشت در مراقبت از نوزادان نارس با آن روبرو هستند چیست؟
چالش های زیادی وجود دارد، اما ما می توانیم آنها را به چالش های فنی و پزشکی و سپس جنبه های روانشناختی و اخلاقی تقسیم کنیم.
چالش های فنی به دلیل کوچک بودن بیماران.
از نظر جنبه های پزشکی، هر سیستم بدن عضوی نابالغ است.
یک نمونه اصلی، ریه ها است. چالش این است که اطمینان حاصل شود اکسیژن کافی می تواند از طریق ریه ها وارد خون شود و این اغلب با ریه های نارس و رشد نکرده بسیار دشوارتر است. برای تحقق این امر، حالت های مختلفی از تهویه کمکی وجود دارد که ممکن است مورد نیاز باشد.
در مغز احتمال آسیب دیدگی وجود دارد. زیرا کودک خیلی زود متولد می شود. این امر مربوط به عدم بلوغ مغز از نظر ساختاری در زمان زایمان و احتمالاً آسیب دیدگی بیشتر در طی دوره مراقبت های ویژه است.
ما می دانیم که نوزادان نارس، به ویژه آنهایی که بسیار زودرس متولد می شوند، در معرض خطر بیشتری برای مشکلات طولانی مدت در عملکرد مغز قرار دارند.
نمونه سوم سیستم گوارشی است که آن هم نابالغ است. بنابراین، دریافت تغذیه مناسب به این کودکان گاهی می تواند یک چالش باشد.
چگونه مراقبت از نوزادان نارس در طول زندگی حرفه ای شما تغییر کرده است و چه چیزی بیشترین تأثیر را در این زمینه داشته است؟
در طول زندگی حرفه ای من مراقبت از نوزادان نارس از بسیاری جهات تغییر کرده است.
ما دائماً داده ها را ارزیابی می کنیم. ما دائماً در حال ارزیابی نتایج هستیم. آزمایش های کنترل شده ای وجود دارد [که همیشه اتفاق می افتد] تا مشخص شود که روش بهتر [ارائه مراقبت] چیست.
بنابراین، مراقبت بر اساس داده های جدید، براساس نتایج مطالعاتی که انجام می دهیم، تکامل می یابد و این همیشه یک کار در دست انجام است. نوزادان، همیشه در حال تغییر هستند.
من فکر می کنم ما نوزادان را بسیار متفاوت، امروزه تهویه می کنیم. به عنوان مثال، استفاده از پشتیبانی تنفسی برای نوزادان با ریه های نابالغ در طول زندگی حرفه ای من به طور قابل توجهی تکامل یافته و بسیار بهتر شده است.
ما تجهیزات بهتری داریم و همچنین درک بهتری از نحوه کار با آن داریم.
بدیهی است که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است، بنابراین [من علاقه مندم] تحقیق در مورد علل و پیشگیری از نارس بودن، که بیشتر در حوزه همکاران من در پزشکی مادر و جنین و زنان و زایمان است تا در نوزادان.
در بخش نوزادان، من فکر می کنم تحقیقاتی که در سال های آینده بسیار مفید خواهد بود، تحقیقاتی است که درک بهتری از اینکه چه مداخلات و چه روش های درمانی می توانیم برای کاهش مشکلات عصبی و مشکلات رشدی که این کودکان گاهی اوقات با آن روبرو می شوند، داشته باشیم.
سوالات اخلاقی کلیدی که متخصصان مراقبت های بهداشتی و خانواده هایی که نوزاد نارس دارند با آن روبرو هستند، چیست؟
بزرگترین سؤالات اخلاقی که متخصص مغز و اعصاب، سعی دارند به آن پاسخ دهند این است که چه زمانی باید تلاش کنیم و چه زمانی باید بگوییم که دیگر نباید فشار بیاوریم.
این پاسخ گاهی اوقات یک سوال بسیار بسیار دشوار است.
قرار نیست برخی از این کودکان زنده بمانند. و برخی از کسانی که زنده مانده اند با مشکلات رشد قابل توجهی مانند اختلال شناختی دائمی روبرو خواهند شد.
[بنابراین ، ما باید بفهمیم] چه زمانی باید سخت فشار بیاوریم، چگونه باید به این تصمیمات رسید، و چگونه تعامل بین کادر پزشکی و والدین باید در تصمیم گیری تأثیر بگذارد.
والدین نوزادان نارس چه چیزی را باید بدانند؟
“مهمترین چیزی که والدین باید بدانند این است که بیشتر این کودکان زنده می مانند و بیشتر آنها نیز بسیار خوب عمل خواهند کرد. عده ای وجود خواهند داشت که زنده نخواهند ماند و عده ای نیز با مشکلات طولانی مدت روبرو خواهند شد. اما در کل درصد کمی هستند. ”
برای اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع: