لابیرنتیت اختلالی است که باعث التهاب در گوش داخلی می شود. می تواند باعث سرگیجه، حالت تهوع، سرگیجه و از دست دادن شنوایی شود. لابیرنتیت یک اختلال گوش داخلی است. دو عصب دهلیزی در گوش داخلی شما اطلاعات مغز شما را در مورد ناوبری فضایی و کنترل تعادل شما ارسال می کند. هنگامی که یکی از این اعصاب ملتهب می شود، وضعیتی به نام لابیرنتیت ایجاد می کند.
علائم شامل سرگیجه ، حالت تهوع و از دست دادن شنوایی است. سرگیجه، یکی دیگر از علائم، نوعی سرگیجه است که با این احساس که شما در حال حرکت هستید، مشخص می شود، حتی اگر اینطور نیستید. می تواند در رانندگی، کار و سایر فعالیت ها اختلال ایجاد کند. داروها و تکنیک های خودیاری می توانند شدت سرگیجه شما را کاهش دهند.
عوامل متعددی از جمله عفونت ها و ویروس ها می توانند باعث این وضعیت شوند. شما باید برای هر گونه عفونت گوش درمان فوری دریافت کنید ، اما هیچ راه شناخته شده ای برای جلوگیری از لابیرنتیت وجود ندارد.
درمان لابیرنتیت معمولاً شامل استفاده از داروها برای کنترل علائم است. اکثر افراد در عرض یک تا سه هفته از علائم تسکین می یابند و در یک یا دو ماه به بهبودی کامل می رسند.
علائم لابیرنتیت چیست؟
علائم لابیرنتیت به سرعت شروع می شود و می تواند برای چند روز کاملاً شدید باشد. این علائم معمولاً پس از آن شروع به محو شدن می کنند، اما وقتی سر خود را به طور ناگهانی حرکت می دهید، می توانند ظاهر شوند. این وضعیت معمولا باعث درد نمی شود.
علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
- سرگیجه
- از دست دادن تعادل
- تهوع و استفراغ
- وزوز گوش که با صدای زنگ یا وزوز در گوش مشخص می شود
- از دست دادن شنوایی در محدوده فرکانس بالا در یک گوش
- مشکل در تمرکز چشم
در موارد بسیار نادر، عوارض می تواند شامل کاهش شنوایی دائمی باشد.
چه چیزی باعث لابیرنتیت می شود؟
لابیرنتیت در هر سنی ممکن است رخ دهد. عوامل مختلفی می توانند باعث ایجاد لابیرنتیت شوند، از جمله:
- بیماری های تنفسی، مانند برونشیت
- عفونت های ویروسی گوش داخلی
- ویروس های معده
- ویروس های تبخال
- عفونت های باکتریایی، از جمله عفونت باکتریایی گوش میانی
- ارگانیسم های عفونی، مانند ارگانیسمی که باعث بیماری لایم می شود
اگر شما علائم و رفتارهای زیر را دارید، لازم است تجدید نظر کنید و با پزشک مشورت کنید
- مصرف زیاد الکل
- سابقه آلرژی دارید
- معمولا خسته هستید
- تحت استرس شدید هستید
- برخی از داروهای تجویزی مصرف کنید
- مصرف داروهای بدون نسخه (به خصوص آسپرین)
انواع عفونت گوش میانی
در کودکان، دو نوع عفونت گوش میانی داریم؛
- اولی گوش‌درد حاد و
- دومی گوش‌درد همراه با برون‌ریزی.
گوش‌درد حاد: این نوع گوش‌درد ناگهانی ظاهر می‌شود و همراه با قرمزی و ورم در پشت پرده گوش و اطراف آن می باشد.
- گوش‌درد
- تب و لرز
بد شنیدن، اغلب در پی جمع شدن مایع و مخاط در گوش میانی اتفاق می‌افتد. گوش‌درد همراه با برون‌ریزی: حتی بعد از این‌که عفونت از بین می‌رود مایع و مخاط در گوش میانی باقی می‌مانند و این به شما، احساس پر بودن گوش را می دهد و بر وضوح شنیدن شما تاثیر می‌گذارد.
این دسته بندی در بزرگسالان متفاوت است؛ بطوریکه در بزرگسالان، ۳ دسته اصلی از عفونت گوش میانی وجود دارد که مربوط به بخش‌های اصلی گوش، یعنی:
- قسمت درونی
- قسمت وسطی
- و قسمت بیرونی هستند.
علت عفونت گوش میانی
دلایلی برای عفونت گوش میانی در کودکان وجود دارد. آنها اغلب، از قبل دارای عفونت تنفسی بوده‌اند و این عفونت به گوش های آنان منتقل می‌شود. وقتی مجرایی که گوش میانی را به حلق متصل می کند، (شیپور استاش) مسدود یا متورم شود.
عفونت گوش میانی اغلب از یک سرماخوردگی یا سایر مشکلات تنفسی سرچشمه می‌گیرد. عفونت از طریق شیپور استاش وارد یک یا هر دو گوش می‌شود.
این لوله فشار هوای درون گوش را تنظیم و متعادل می کند و به حلق و پشت بینی متصل است. عفونت می تواند شیپور استاش را برانگیخته کند و باعث تورم آن شود. این تورم باعث می‌شود که مایع درون گوش که تجمع پیدا کرده است، به خوبی تخلیه نشود که می‌تواند به ضرر پرده گوش باشد. گاهی غده ی بزرگ شده ای در گلو نیز، می تواند مسیر شیپور استاش را مسدود کند.
اگر این غده به طور منظم باعث این عفونت شود، می تواند برداشته شود. دلیل این‌که کودکان بیشتر از بزرگسالان دچار عفونت گوش می‌شوند این است که شیپور استاش آنها کوچک‌تر است و نسبت به بیشتر بزرگسالان در حالت افقی تری قرار دارد و علاوه بر آن، غده ی آنان نسبتا بزرگتر است. اگر کودکی شکاف دهان یک موضوع مادرزادی یا سندروم داون، داشته باشد، احتمال ابتلا به این عفونت در او بیشتر می شود.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید
اگر علائم لابیرنتیت را دارید، باید برای تعیین علت، به پزشک مراجعه کنید. اگر نگران لابیرنتیت خود هستید لازم اسا با پزشک مشورت کنید.
علائم خاصی می تواند نشانه یک بیماری جدی تر باشد. این علائم را به عنوان یک اورژانس در نظر بگیرید و فوراً به پزشک مراجعه کنید:
- غش کردن
- تشنج
- لکنت زبان
- تب
- ضعف
- فلج شدن
- دوبینی
لابیرنتیت چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشکان معمولاً می توانند لابیرنتیت را در طول معاینه فیزیکی تشخیص دهند. در برخی موارد، در طول معاینه گوش مشخص نیست، بنابراین یک معاینه فیزیکی کامل، از جمله ارزیابی عصبی، باید انجام شود.
علائم لابیرنتیت می تواند شبیه علائم سایر بیماری ها باشد. پزشک شما ممکن است آزمایشاتی را برای رد آنها تجویز کند. این شرایط عبارتند از:
- بیماری منیر که یک اختلال گوش داخلی است
- میگرن
- سکته مغزی خفیف
- خونریزی مغزی که به “خونریزی روی مغز” نیز معروف است.
- آسیب به عروق گردن
- سرگیجه موضعی حمله ای خوش خیم که یک اختلال گوش داخلی است
- تومور مغزی
آزمایش‌هایی که برای بررسی این شرایط انجام می‌شود ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تست های شنوایی
- آزمایش خون
- یک سی تی اسکن یا ام آر آی از سر شما برای ثبت تصاویری از ساختارهای جمجمه شما
- الکتروانسفالوگرام (EEG) که یک آزمایش امواج مغزی است
- الکترونیستاگموگرافی (ENG) که یک تست حرکت چشم است
درمان لابیرنتیت
علائم را می توان با داروها کاهش داد، از جمله:
- آنتی هیستامین های تجویزی، مانند دزلوراتادین (کلارینکس)
- داروهایی که می توانند سرگیجه و حالت تهوع را کاهش دهند، مانند مکلیزین (Antivert)
- داروهای آرام بخش مانند دیازپام (والیوم)
- کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون
- آنتی هیستامین های بدون نسخه مانند فکسوفنادین (الگرا)، دیفن هیدرامین ( بنادریل ) یا لوراتادین (کلاریتین)
اگر عفونت فعال دارید، احتمالاً پزشک آنتی بیوتیک تجویز می کند.
علاوه بر مصرف داروها، چندین تکنیک برای تسکین سرگیجه وجود دارد:
- از تغییرات سریع در وضعیت یا حرکات ناگهانی خودداری کنید.
- در هنگام حمله سرگیجه بی حرکت بنشینید.
- به آرامی از حالت دراز کشیده یا نشسته بلند شوید.
- در طول حمله سرگیجه از تلویزیون، صفحه نمایش کامپیوتر و نورهای درخشان یا چشمک زن خودداری کنید.
- اگر سرگیجه زمانی رخ داد که در رختخواب هستید، سعی کنید روی صندلی بنشینید و سر خود را ثابت نگه دارید. نور کم برای علائم شما بهتر از تاریکی یا نورهای روشن است.
اگر سرگیجه شما برای مدت طولانی ادامه یابد، فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگران می توانند تمریناتی را برای کمک به بهبود تعادل به شما آموزش دهند.
سرگیجه می تواند در توانایی شما برای کار با ماشین یا سایر ماشین آلات به طور ایمن اختلال ایجاد کند. شما باید ترتیبات دیگری را انجام دهید تا زمانی که رانندگی مجدد ایمن شود.
چشم انداز بلند مدت
در بیشتر موارد، علائم ظرف یک تا سه هفته برطرف می‌شوند و در عرض چند ماه بهبودی کامل را تجربه خواهید کرد. در این بین، علائمی مانند سرگیجه و استفراغ ممکن است در توانایی شما برای کار، رانندگی یا شرکت کامل در ورزش اختلال ایجاد کند. سعی کنید با بهبودی به آرامی به این فعالیت ها بازگردید.
اگر علائم شما پس از چند ماه بهبود نیافته باشد، پزشک ممکن است بخواهد آزمایش‌های بیشتری را برای رد سایر بیماری‌ها تجویز کند، اگر قبلاً این کار را انجام نداده‌اند.
اکثر مردم فقط یک اپیزود یا دوره از لابیرنتیت را دارند. به ندرت به یک بیماری مزمن تبدیل می شود.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.