در این مقاله میخوانیم که علائم رایج اختلالات طیف اوتیسم در نوجوانان چگونه است. اگر شما یا فرزند نوجوانتان مبتلا به ASD هستید و اگر نگران هستید که اوتیسم زندگی شما یا نوجوانتان را مختل کند، چه کاری می توانید انجام دهید.
اختلال طیف اوتیسم (ASD) نامی است که برای توصیف طیف وسیعی از شرایط عصبی رشدی که از طریق رفتارهای خاص، تکنیک‌های ارتباطی و سبک‌های تعاملات اجتماعی قابل مشاهده است، استفاده می‌شود.
اوتیسم را “اختلال طیف” می نامند زیرا علائم بیرونی اوتیسم می تواند در طیفی از “خفیف” (نه خیلی قابل توجه) تا “شدید” (بسیار قابل توجه) در مقایسه با آنچه که وجود دارد متغیر باشد .
با توجه به آخرین ویرایش از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) پزشکان با شناسایی چندین علامت کلیدی ASD را تشخیص می دهند. اما علائم ASD از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است.
علائم اختلال طیف اوتیسم همچنین می توانند با افزایش سن تغییر کنند. بنابراین علائم ASD که در کودکی تجربه می کنید ممکن است کاملاً متفاوت از آنچه در نوجوانی تجربه می کنید باشد.
- علائم رایج اوتیسم در نوجوانان چیست؟
- چه زمانی این علائم به طور معمول شروع به ظاهر شدن می کنند؟
- اگر فکر می کنید نوجوان شما اوتیستیک است چه کاری باید انجام دهید؟
- چگونه می توانید از یک نوجوان اوتیسم حمایت کنید؟
- خود را در مورد اوتیسم آموزش دهید
- همه چیز را در مورد نوجوان خود بیاموزید
- آنها را همان طور که هستند بپذیرید
- ثابت و پشتیبان باشید
علائم رایج اوتیسم در نوجوانان چیست؟
علائم ظاهری ASD از فردی به فرد دیگر یکسان نیست. اما علائم اوتیسم در نوجوانان تفاوت چندانی با علائم اوتیسم در کودکان یا بزرگسالان ندارد.
در اینجا خلاصه ای از معیارهای تشخیصی اوتیسم بر اساس DSM-5 آمده است:
- داشتن مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباطات. مانند مکالمه یا سوء تفاهم حرکات
- علائم اوتیسم منجر به چالش های قابل توجهی می شود که با عملکردهای مورد انتظار در هنجارهای اجتماعی یا محل کار سازگار می شوند
- داشتن الگوهای رفتاری به شدت متمرکز یا محدود. مانند عملکردهای حرکتی تکراری مانند تکان دادن دست، یا پیروی دقیق از یک روال روزانه تا حدی که در صورت مختل شدن این الگوها احساس ناراحتی کنید.
- علائم بیرونی اوتیسم در اوایل رشد قابل شناسایی هستند. حتی اگر به راحتی قابل تشخیص نباشند، زیرا ممکن است با بزرگتر شدن کودک آشکارتر شوند.
- علائم اوتیسم به وضوح بخشی از تشخیص ناتوانی ذهنی یا اختلال رشدی متفاوت نیستند. (اگرچه می توان آنها را در کنار یکدیگر تشخیص داد)
این علائم با توجه به “شدت” آنها نیز تشخیص داده می شوند.
برخی از افراد اوتیستیک ممکن است فقط اشکال “خفیف” این علائم را نشان دهند. اما برخی دیگر ممکن است اشکال “شدید” را تجربه کنند که توانایی آنها را برای سازگاری با هنجارهای عصبی و اجتماعی عصبی مختل می کند.
به همین دلیل است که بسیاری از مردم فکر می کنند تشخیص و درمان هر چه زودتر ضروری است.
تشخیص اوتیسم «شدید» ممکن است به کسی کمک کند تا با افزایش سن، زمانی که سازگاری برای خودکفایی حیاتی‌تر می‌شود، راحت‌تر به منابعی که برای تطبیق با این هنجارها نیاز دارد، دسترسی پیدا کند.
چه زمانی این علائم به طور معمول شروع به ظاهر شدن می کنند؟
علائم ASD می تواند از کودکی تا بزرگسالی تغییر کند. در بسیاری از موارد، اوتیسم را نمی توان تشخیص داد، مگر اینکه علائم آن در دوران جوانی کودک شما وجود داشته باشد تا بتوان یک الگوی رفتاری را ایجاد کرد.
البته، زمان دقیقی وجود ندارد که این علائم اوتیسم در نوجوان شما قابل توجه باشد.
اما مانند بسیاری از نوجوانان، ممکن است تغییرات رفتاری و عاطفی را در هنگام رسیدن به بلوغ مشاهده کنید، معمولاً در سن 11 تا 13 سالگی.
علائم اوتیسم همچنین ممکن است زمانی که آنها شروع به تحصیل در دبیرستان هستند، که در آن روابط اجتماعی اغلب در زندگی نوجوانان محوری تر می شود، آشکارتر شود.
اگر فکر می کنید نوجوان شما اوتیستیک است چه کاری باید انجام دهید؟
اوتیسم قابل درمان نیست چرا که این بخشی شخصیت نوجوان شماست.
به نوجوان خود کمک کنید تا بفهمد که چه کسی است. و یاد بگیرد که خودش را دوست داشته باشد و بپذیرد. به خصوص اگر نگران عدم تطابق با او باشد.
ابتدا به یک متخصص اطفال ، روانشناس یا روانپزشک متخصص در اوتیسم مراجعه کنید. آنها می توانند شما را راهنمایی کنند که چگونه اوتیسم تشخیص داده می شود ، شامل:
- نظارت بر رشد نوجوان خود در برابر چک لیستی از نقاط عطف رشد رایج
- انجام یک ارزیابی رفتاری عمیق
- دریابید که چه منابعی ممکن است به نوجوان شما اجازه دهد تا بر چالش های سازگاری با هنجارهای عصبی و خودکفایی غلبه کند.
چگونه می توانید از یک نوجوان اوتیسم حمایت کنید؟
درست همانطور که علائم اوتیسم برای همه متفاوت است، نتایج درمانی و حمایتی برای افراد اوتیسم نیز برای هر فردی متفاوت به نظر می رسد. اولین چیزی که باید درک کنید این است که نوجوان شما (یا شما!) دچار نقص یا کمبود نیست. اما ممکن است نیاز به دسترسی به منابعی داشته باشند که می تواند به آنها در غلبه بر چالش ها در سازگاری با هنجارهای نوروتیپیک کمک کند، بسته به اینکه ASD آنها “خفیف” یا “شدید” تشخیص داده شده است.
در اینجا کاری است که می توانید انجام دهید تا نوجوانتان احساس کند که شما و اطرافیانتان دوستش دارند و پذیرفته شده اند. و همچنینلازم است بدانید چگونه به او کمک کنید تا خودش را دوست داشته باشد و بپذیرد.
خود را در مورد اوتیسم آموزش دهید
منابع آموزشی جدید برای درک و زندگی با اوتیسم ظاهراً هر روز ظاهر می شوند. با پزشکان، محققان یا آسیب شناسان گفتار متخصص در اوتیسم صحبت کنید تا یاد بگیرید:
- بیشتر در مورد اوتیسم و نحوه عملکرد آن
- آنچه در یک مغز عصبی در حال رخ دادن است
- چگونه می توانید از نوجوان خود دفاع کنید، در حالی که دیگران نمی دانند یا قبول ندارند که چه کسی هست.
همه چیز را در مورد نوجوان خود بیاموزید
اکثر والدین این کار را به هر حال انجام می دهند (و این امر بیشتر نوجوانان را دیوانه می کند). اما اگر نوجوان شما اوتیستیک است و مطمئن نیستید چه کاری انجام دهید، از او بپرسید!
گفتگوی باز را با نوجوان خود ادامه دهید. از آنها بخواهید به شما بگویند که به چه چیزی فکر می کنند یا افکار خود را بنویسند.
اگر نوجوان شما ممکن است توانایی کلامی یا نوشتاری برای به اشتراک گذاشتن افکار یا احساسات خود را با شما نداشته باشد، بسیار مهم است که رفتار او را مشاهده کنید. و به آنچه ممکن است واکنش‌های رفتاری خاصی را تحریک کند، توجه داشته باشید.
پیدا کنید چه چیزی برای کمک به به حداقل رساندن رفتارهایی که ممکن است مخرب باشد یا توانایی آنها را برای استفاده حداکثری از منابعی که به آنها دسترسی دارند به چالش بکشد کار می کند.
اگر فکر می‌کنید رفتار آنها مخل است یا مانع از موفقیت آنها می‌شود، سعی کنید این محرک‌ها را به حداقل برسانید. یا به نوجوانتان کمک کنید مکانیسم‌های مقابله‌ای را پیدا کند.
در اینجا چند ایده وجود دارد:
- چراغ های روشن. چراغ های خانه را کم نور نگه دارید.
- صداهای بلند تمرکز آنها را مختل می کند یا حواس آنها را بیش از حد تحریک می کند؟ برای آنها هدفون یا گوش گیرهای حذف نویز بخرید.
- آیا نوجوان شما احساسات شدیدی دارد؟ به آنها فضا بدهید و فهمیده باشید. فریاد نزنید، کاری نکنید که آنها احساس شرم کنند. یا با زبان آزاردهنده یا خشونت پاسخ دهید.
آنها را همان طور که هستند بپذیرید
صرف نظر از پیامی که بسیاری از والدین نوجوانان اوتیستیک از افراد و سازمان های اطراف خود دریافت می کنند، هیچ مشکلی برای نوجوان شما وجود ندارد. آنها نیازی به تعمیر ندارند.
در عوض، کاری کنید که نوجوانتان احساس کند دوستش دارید. آنها را در تمام رویدادهای خانوادگی خود بگنجانید. در فعالیت های مورد علاقه آنها شرکت کنید.
به مرزهای آنها احترام بگذارید. و به آنها اجازه دهید دوستان و سرگرمی های خود را داشته باشند. به آنها حریم خصوصی دهید زمانی که آنها درخواست می کنند.
ثابت و پشتیبان باشید
اوتیسم “از بین نمی رود” اما “بهتر می شود.” این نشان دهنده هویت، شخصیت، هیجان های نوجوان شما است:
بسیار مهم است که در کنار نوجوان خود باشید. زیرا آنها نه تنها مبارزات معمول نوجوان بودن را تجربه می کنند، بلکه فشار بیشتری را برای انطباق با استانداردهای نوروتیپیک (هجار اجتماعی) تجربه می کنند.
ثبات در حفظ یک محیط مثبت و پذیرنده می تواند تأثیر زیادی در جهت گیری زندگی آنها پس از سال های نوجوانی داشته باشد.
کمک به نوجوان خود در یادگیری مهارت ها یا رفتارهایی که ممکن است در تسلط بر آنها مشکل داشته باشد نیز می تواند نوعی حمایت باشد. برای ایجاد مهارت در این زمینه ها، می توانید:
- به یک روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید که می تواند به نوجوان شما کمک کند تا با چالش های شخصی مقابله کند. آنها همچنین می توانند داروهایی برای اضطراب ، افسردگی ، اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) تجویز کنند. یا سایر شرایطی که ممکن است بر احساس رضایت شخصی نوجوان شما تأثیر بگذارد یا مخل تلقی شوند، تجویز کنند.
- برای کمک به مشکلات ارتباطی به آسیب شناس گفتار مراجعه کنید یا گفتار درمانی انجام دهید .
- رجوع به یک متخصص رفتار تا در مورد روال‌ها، فعالیت‌ها یا عادت‌هایی که ممکن است در فعالیت‌هایی که نوجوان شما می‌خواهد انجام دهد اختلال ایجاد کند، کمک کند.
- به یک متخصص تغذیه مراجعه کنید. که ممکن است بتواند به بهینه سازی رژیم غذایی یا مصرف مکمل های نوجوان شما کمک کند. تا تجربه رفتارها یا احساسات چالش برانگیز را کاهش دهد.
خلاصه:
اوتیسم یک بیماری پزشکی نیست که نیاز به درمان داشته باشد. اما این تشخیصی است که بسیاری از مردم آن را درک نمی کنند. شما ممکن است در حال حاضر به طور کامل اوتیسم را درک نکنید، حتی به عنوان والدین یک نوجوان اوتیستیک.
مهم این است که نوجوان شما با تمام منابعی که برای دستیابی به چیزهایی که می‌خواهد نیاز دارد، احساس دوست داشتن، پذیرفته شدن و حمایت شود.
پشتیبانی قوی برای تشخیص اوتیسم در نوجوانان وجود دارد. می تواند به آنها کمک کند تا منابع و خدمات مورد نیاز خود را برای تجربه نتایج مثبت یا رضایت بخش شخصی در طول زندگی خود به دست آورند.
منبع:
- در مورد اوتیسم (دوم).
autisticadvocacy.org/about-asan/about-autism/ - معیارهای تشخیصی (2019).
cdc.gov/ncbddd/autism/hcp-dsm.html - غربالگری و تشخیص اختلال طیف اوتیسم. (2020).
cdc.gov/ncbddd/autism/screening.html - Volkmar FR و همکاران (2013). اوتیسم در DSM-5: پیشرفت و چالش ها DOI:
10.1186/2040-2392-4-13
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.