عصب شناسی اعتیاد The Neurobiology of Addiction

اعتیاد در بسیاری از جنبه های مختلف زندگی بشر وجود دارد. رایج ترین و شناخته شده ترین حالت آن، اعتیاد به مواد مخدر است. شما ممکن است اعتیاد به مواد مخدر را به عنوان رفتار اجباری در یافتن و مصرف مواد مخدر ، از دست دادن کنترل برای محدود کردن مصرف و در صورت عدم مصرف مواد مخدر ، یک وضعیت عاطفی منفی تعریف کنید .

اما درباره عصب شناسی اعتیاد چه می دانید؟

برخی از متخصصان ، اعتیاد را به عنوان یک چرخه با سه مرحله تعریف می کنند:

  مصرف بیش از حد/ مسمومیت ، پرهیز از مصرف همراه با احساسات منفی و نگرانی، / برگشت پذیری (اضطراب).

مرحله آخر با گذشت زمان بدتر می شود و باعث ایجاد تغییرات عصبی در مرکز پاداش مغز ، استرس و سیستم های عملکردی می شود.

تکانشگری “شامل آمادگی برای اقدام فوری و غیرمترقبه به عنوان پاسخ به محرکهای داخلی و خارجی است ، بدون در نظر گرفتن پیامدهای منفی آنها برای خود یا دیگران”. 

رفتار اجباری ، از سوی دیگر ، “شامل اعمال تکراری است که با این احساس که شخص باید آنها را انجام دهد ، مشخص می شود ، در حالی که شخص آگاه است که این اعمال مطابق با هدف کلی او نیست”. 

عصب شناسی اعتیاد در طی مرحله مصرف مواد مخدر

مکانیسم پاداش

داروهای اعتیاد آور مراکز پاداش مغز را فعال می کنند . یکی از تمرکزهای اصلی در عصب شناسی و تأثیرات رضایت بخش مواد مخدر، منشأ و مناطقی از مسیر mesocortical است. اینها نقش مهمی در خواص رضایت بخش تقریباً همه مواد مخدر دارند.

به نظر می رسد که مسمومیت با مواد مخدر یا الکل باعث آزاد شدن دوپامین و مواد افیونی پپتیدی در جسم مخطط شکمی می شود. آزادسازی سریع و بیان دوپامین نیز ارتباط زیادی با نحوه احساس افراد هنگام مصرف مواد مخدر دارد.

پاداش ها

در برخی مطالعات اولیه ، محققان دریافتند که سلولهای دوپامین در مغز، به پاداش جدید پاسخ می دهند. با این وجود ، پس از قرار گرفتن در معرض مکرر پاداش ، نورون ها هنگام دریافت جایزه پیش بینی شده ، فعالیت خود را متوقف می کنند.

درعوض ، آنها هنگامی که در معرض محرک هایی بودند که پاداش را پیش بینی می کردند، فعال می شوند. بنابراین ، به نظر می رسد که دوپامین با نحوه عملکرد مغز در پاسخ به پاداش رابطه نزدیک دارد.

عصب شناسی اعتیاد در مرحله بازگشت

دانشمندان بر این باورند که این مرحله، کلید عود مجدد برای افرادی است که از اعتیاد رنج می برند. اعتیاد ، به هر حال ، یک بیماری عودکننده مزمن است. در انسان ، میل به دارو شامل فعال شدن قشر جلوی مغز ، از جمله:

• قشر پری فرونتال مغز
• قشر سینگولات قدامی.
• قشر اربیتوفرونتال میانی.

اعتیاد به کوکائین یا نیکوتین نیز به عملکرد قشر اینسولار مربوط است. به نظر می رسد این ناحیه از مغز عملکردی بینابینی دارد که اطلاعات سییتم اتونومیک و عروق را با احساسات و انگیزه در هم می آمیزد. در حقیقت ، مطالعات نشان می دهد که واکنش قشر اینسولار یک نشانگر است که می تواند به پیش بینی بازگشت اعتیاد کمک کند .

سرانجام ، در این مرحله ، دانشمندان بر این باورند که دو سیستم مخالف وجود دارد:

سیستم استارت  و سیستم توقف.

مدار مغزی مربوط به اعتیاد

سیستمهای Stop و Go

سیستم استارت ممکن است باعث میل شدید به مصرف مواد مخدر از طریق بیزال گنگلیا شود. به عنوان مثال ، ولع مصرف کوکائین در افراد وابسته، به اتصال بهتری در شبکه ای که به قشر پریفرونتال داخلی و قشر سینگولات قدامی در جسم مخطط شکمی و شبکه ای که قشر اینسولار را به قشر استریاتوم دورسال متصل می کند ، مربوط می شود.

سیستم توقف می تواند ارزیابی ارزش پاداش و همچنین گزینه ها و سرکوب های پاسخ عاطفی به سیگنالهای عاطفی منفی را کنترل کند. در این سیستم ، یک سیستم توقف باعث مهار سیستم استارت و سیستم میل به مواد مخدر می شود.

در نتیجه ، سه مدار اصلی در عصب شناسی اعتیاد وجود دارند. عقده های قائده ای ، آمیگدال و قشر جلوی مغز.

برای اطلاعات بیشتر در مورد گزینه های درمان، به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.