سیلدنافیل. یک داروی مورد تایید FDA برای درمان اختلال نعوظ (ویاگرا) و فشار خون ریوی. به نظر می رسد یک کاندید امیدوارکننده برای پیشگیری و درمان بیماری آلزایمر باشد.
منبع: کلینیک کلیولند
یک مطالعه جدید تحت رهبری کلینیک کلیولند. سیلدنافیل را – درمانی مورد تایید FDA برای اختلال نعوظ (ویاگرا) .و فشار خون ریوی (Ravatio) – به عنوان یک داروی امیدوارکننده برای کمک به پیشگیری و درمان بیماری آلزایمر شناسایی کرده است.
بر اساس یافته‌های منتشر شده در Nature Aging. تیم تحقیقاتی به رهبری فیکسیونگ چنگ. دکترای موسسه پزشکی ژنومیک کلیولند. از روش‌های محاسباتی برای غربالگری. و تایید داروهای تایید شده توسط FDA به عنوان درمان‌های بالقوه برای بیماری آلزایمر استفاده کردند. از طریق تجزیه و تحلیل گسترده پایگاه داده بیش از 7 میلیون بیمار. آنها دریافتند. که سیلدنافیل با کاهش 69 درصدی بروز بیماری آلزایمر مرتبط است. که نشان دهنده نیاز به آزمایشات بالینی پیگیری اثربخشی این دارو در بیماران مبتلا به این بیماری است. .
مطالعات اخیر
مطالعات اخیر نشان می دهد که تأثیر متقابل بین آمیلوئید و تاو بیشتر از هر یک از آنها به آلزایمر کمک می کند. بنابراین. ما فرض کردیم که داروهایی که تقاطع شبکه مولکولی آمیلوئید و اندوفنوتیپ‌های تاو را هدف قرار می‌دهند باید بیشترین پتانسیل موفقیت را داشته باشند.
بدون توسعه درمان‌های جدید مؤثر. بیماری آلزایمر تا سال 2050 بر 13.8 میلیون آمریکایی تأثیر می‌گذارد و این امر بر نیاز به توسعه سریع استراتژی‌های پیشگیری و درمان تأکید می‌کند. استفاده مجدد از دارو – استفاده از یک داروی موجود برای اهداف درمانی جدید – یک جایگزین عملی برای فرآیند پرهزینه و وقت گیر کشف داروی سنتی است.
این مقاله نمونه‌ای از یک حوزه تحقیقاتی رو به رشد در پزشکی دقیق است که در آن داده‌های بزرگ کلید اتصال نقاط بین داروهای موجود و بیماری پیچیده‌ای مانند آلزایمر است. و توسعه دارو در مؤسسه ملی پیری (NIA). بخشی از مؤسسه ملی بهداشت (NIH). که بودجه این تحقیق را تامین کرده است. این یکی از بسیاری از تلاش‌هایی است که ما برای یافتن داروهای موجود یا ترکیبات ایمن موجود برای سایر شرایط که کاندیدای خوبی برای آزمایش‌های بالینی بیماری آلزایمر هستند. حمایت می‌کنیم.
تیم دکتر چنگ دریافته‌اند که درک زیرگروه‌ها (اندوفنوتیپ‌های) بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند بیماری آلزایمر ممکن است به آشکار کردن مکانیسم‌های زیربنایی مشترک کمک کند و منجر به کشف اهداف عملی برای استفاده مجدد از دارو شود.
رابطه با پروتئین های تائو
تجمع پروتئین‌های بتا آمیلوئید و تاو در مغز منجر به پلاک‌های آمیلوئید و گره‌های نوروفیبریلاری تاو می‌شود – دو علامت بارز تغییرات مغزی مرتبط با آلزایمر. مقدار و محل این پروتئین ها در مغز ممکن است به تعریف اندوفنوتیپ کمک کند. با این حال. در حال حاضر هیچ درمان آلزایمر. ضد آمیلوئید یا ضد تاو کوچک تایید شده توسط FDA وجود ندارد و بسیاری از آزمایش‌های بالینی برای چنین درمان‌هایی در دهه گذشته شکست خورده‌اند.
دکتر چنگ می‌گوید: «مطالعات اخیر نشان می‌دهد که تأثیر متقابل آمیلوئید و تاو بیشتر از هر یک از آنها به آلزایمر کمک می‌کند. بنابراین. ما فرض کردیم که داروهایی که تقاطع شبکه مولکولی آمیلوئید و اندوفنوتیپ‌های تاو را هدف قرار می‌دهند. باید بیشترین پتانسیل موفقیت را داشته باشند.
با استفاده از یک شبکه بزرگ نقشه برداری ژنی. محققان داده های ژنتیکی و سایر داده های بیولوژیکی را برای تعیین اینکه کدام یک از بیش از 1600 داروی مورد تایید FDA می تواند درمان موثری برای بیماری آلزایمر باشد. ادغام کردند. آنها داروهایی را که هم آمیلوئید و هم تاو را هدف قرار می دهند. در مقایسه با داروهایی که فقط یکی یا دیگری را هدف قرار می دهند. دارای امتیاز بالاتری دانستند. دکتر چنگ گفت: “سیلدنافیل. که نشان داده شده است به طور قابل توجهی شناخت و حافظه را در مدل های بالینی بهبود می بخشد. به عنوان بهترین کاندید دارو معرفی شد.”
متد پژوهش
تیم تحقیقاتی از پایگاه داده بزرگی از اطلاعات ادعاهای بیش از 7 میلیون نفر در ایالات متحده برای بررسی رابطه بین سیلدنافیل و پیامدهای بیماری آلزایمر با مقایسه کاربران سیلدنافیل با غیر استفاده کنندگان استفاده کرد. تجزیه و تحلیل شامل بیمارانی بود که از داروهای مقایسه‌کننده استفاده می‌کردند که یا در کارآزمایی بالینی فعال آلزایمر (لوزارتان یا متفورمین) بودند یا هنوز به عنوان مرتبط با بیماری گزارش نشده بودند (دیلتیازم یا گلیمپراید).
آنها دریافتند که مصرف کنندگان سیلدنافیل پس از 6 سال پیگیری. 69 درصد کمتر در معرض ابتلا به بیماری آلزایمر نسبت به مصرف کنندگان غیرسیلدنافیل بودند. به طور خاص. سیلدنافیل در مقایسه با لوزارتان 55 درصد. نسبت به متفورمین 63 درصد. دیلتیازم 65 درصد و گلیمپراید 64 درصد خطر ابتلا به بیماری را کاهش داد.
به طور قابل توجهی. ما دریافتیم که استفاده از سیلدنافیل احتمال ابتلا به آلزایمر را در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر. فشار خون بالا و دیابت نوع 2 کاهش می‌دهد که همگی بیماری‌های همراهی هستند که به طور قابل توجهی با خطر ابتلا به این بیماری مرتبط هستند. و همچنین در افراد فاقد آن. چنگ.
استفاده از مدل سلولی
برای بررسی بیشتر اثر سیلدنافیل بر بیماری آلزایمر. محققان یک مدل سلول مغزی مشتق شده از بیمار آلزایمر را با استفاده از سلول های بنیادی توسعه دادند. در این مدل. آنها دریافتند که سیلدنافیل رشد سلول‌های مغزی را افزایش می‌دهد و هیپرفسفوریلاسیون پروتئین‌های تاو را کاهش می‌دهد (یک علامت مشخص که منجر به درهم‌تنیدگی‌های نوروفیبریلاری می‌شود). که بینش‌های بیولوژیکی را در مورد اینکه چگونه سیلدنافیل ممکن است بر تغییرات مغزی مرتبط با بیماری تأثیر بگذارد ارائه می‌کند.
دکتر چنگ گفت: از آنجایی که یافته‌های ما فقط ارتباط بین مصرف سیلدنافیل و کاهش بروز بیماری آلزایمر را نشان می‌دهد. اکنون در حال برنامه‌ریزی یک کارآزمایی مکانیکی و یک کارآزمایی بالینی تصادفی فاز دوم برای آزمایش علیت و تأیید فواید بالینی سیلدنافیل برای بیماران آلزایمر هستیم. ما همچنین پیش‌بینی می‌کنیم که رویکردمان در مورد سایر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی. از جمله بیماری پارکینسون و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک. برای تسریع روند کشف دارو اعمال شود.
جیانس سونگ فانگ. دکتری. محقق سابق در آزمایشگاه دکتر چنگ. Pengyue Zhang. Ph.D.. استادیار پژوهشی در دانشکده پزشکی دانشگاه ایندیانا. Yadi Zhou. Ph.D.. دانشمند داده در آزمایشگاه دکتر Cheng. و Chien-Wei Chiang. Ph.D.. دانشمند محقق در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو. اولین نویسندگان هستند. دکتر چنگ یافته های اولیه را در کنفرانس بین المللی انجمن آلزایمر 2021 ارائه کرد.
بودجه: این مطالعه توسط NIA. NIH کمک های مالی R01AG066707 و R01AG066707-01S1. و هسته درمانی ترجمه مرکز تحقیقات بیماری آلزایمر کلیولند حمایت شد.
https://neurosciencenews.com/viagra-alzheimers-prevention-19760/
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!