07136476172 - 09172030360 [email protected]

سکته ی مغزی: انواع، علائم، پیشگیری، تشخیص و درمان (قسمت سوم)

by | تیر ۱۳, ۱۴۰۱ | سلامت مغز

سکته ی مغزی

در قسمت اول  و دوم این مقاله در خصوص علائم و علل انواع سکته های مغزی صحبت کردیم. در این قسمت درخصوص پیشگیری از سکته ی مغزی و انواع داروهایی که در درمان سکته ی مغزی صحبت خواهیم کرد.

چگونه از سکته ی مغزی جلوگیری کنیم

تغییر سبک زندگی نمی تواند از همه سکته ها جلوگیری کند. اما بسیاری از این تغییرات می توانند تفاوت اساسی در کاهش خطر سکته مغزی ایجاد کنند.

این تغییرات شامل موارد زیر است:

  • سیگار کشیدن را ترک کنید. اگر سیگار می‌کشید، همین الان آن را ترک کنید خطر سکته را کاهش می‌دهد. می توانید برای ایجاد یک برنامه ترک با پزشک خود تماس بگیرید.
  • مصرف الکل را محدود کنید. مصرف زیاد الکل می تواند فشار خون شما را افزایش دهد که به نوبه خود خطر سکته مغزی را افزایش می دهد. اگر کاهش مصرف دشوار است، برای کمک با پزشک خود تماس بگیرید.
  • وزن خود را در حد متعادل ​​نگه دارید. اضافه وزن و چاقی خطر سکته را افزایش می دهد. برای کمک به مدیریت وزن خود، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و بیشتر اوقات از نظر بدنی فعال بمانید. هر دو مرحله همچنین می توانند فشار خون و سطح کلسترول را کاهش دهند.
  • معاینات منظم انجام دهید. با پزشک خود در مورد هر چند وقت یکبار چکاپ فشار خون، کلسترول و هر شرایطی که ممکن است داشته باشید صحبت کنید. آنها همچنین می توانند از شما در ایجاد این تغییرات سبک زندگی حمایت کنند و راهنمایی کنند.

انجام تمام این اقدامات به شما کمک می کند تا برای جلوگیری از سکته در وضعیت بهتری قرار بگیرید.

داروهای سکته ی مغزی

چندین دارو برای درمان سکته ی مغزی استفاده می شود. نوع تجویز شده توسط پزشک تا حد زیادی به نوع سکته مغزی شما بستگی دارد.

هدف برخی از داروها جلوگیری از سکته دوم است، در حالی که هدف برخی دیگر جلوگیری از وقوع سکته مغزی در وهله اول است.

پزشک ممکن است بسته به عواملی مانند سابقه سلامتی و خطرات شما، یک یا چند مورد از این داروها را برای درمان یا پیشگیری از سکته تجویز کند.

رایج ترین داروهای سکته مغزی عبارتند از:

داروهای ضد انعقاد خوراکی مستقیم اثر (DOACs)

این کلاس دارویی جدیدتر مانند داروهای ضد انعقاد سنتی (که توانایی لخته شدن خون شما را کاهش می دهد) عمل می کند. اما آنها اغلب سریعتر عمل می کنند و نیاز به نظارت کمتری دارند.

اگر برای پیشگیری از سکته مغزی مصرف شود، DOAC ها ممکن است خطر خونریزی مغزی را نیز کاهش دهند.

فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA)

داروی اورژانسی tPA را می توان در طول سکته ی مغزی برای شکستن لخته خونی که باعث سکته مغزی می شود تجویز کرد. این تنها دارویی است که در حال حاضر می تواند این کار را انجام دهد، اما باید ظرف 3 تا 4.5 ساعت پس از شروع علائم سکته مغزی داده شود.

این دارو در یک رگ خونی تزریق می شود تا دارو بتواند در سریع ترین زمان ممکن شروع به کار کند که خطر عوارض ناشی از سکته را کاهش می دهد.

داروهای ضد انعقاد

این داروها توانایی لخته شدن خون شما را کاهش می دهند. رایج ترین ضد انعقاد وارفارین (Coumadin, Jantoven) است.

این داروها همچنین می توانند از بزرگتر شدن لخته های خون موجود جلوگیری کنند، به همین دلیل است که پزشکان ممکن است آنها را برای جلوگیری از سکته مغزی یا پس از سکته مغزی ایسکمیک یا TIA تجویز کنند.

داروهای ضد پلاکت

این داروها با سخت‌تر کردن چسبیدن پلاکت‌های خون به هم از لخته شدن خون جلوگیری می‌کنند. رایج ترین داروهای ضد پلاکت شامل آسپرین و کلوپیدوگرل (پلاویکس) است.

این داروها می توانند از سکته ی مغزی ایسکمیک جلوگیری کنند. آنها به ویژه در پیشگیری از سکته ی مغزی ثانویه مهم هستند.

اگر تا به حال سکته نکرده اید، فقط در صورتی که خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی آترواسکلروتیک (مانند حمله قلبی و سکته) و خطر خونریزی کم دارید، از آسپرین به عنوان یک داروی پیشگیرانه استفاده کنید.

استاتین ها

استاتین ها به کاهش سطح کلسترول خون کمک می کنند. آنها در میان هستند رایج ترین تجویز می شود داروها در ایالات متحده

این داروها از تولید آنزیمی جلوگیری می کنند که می تواند کلسترول را به پلاک تبدیل کند – ماده غلیظ و چسبنده ای که می تواند روی دیواره رگ ها جمع شود و باعث سکته مغزی و حملات قلبی شود.

استاتین های رایج عبارتند از:

  • روزوواستاتین (کرستور)
  • سیمواستاتین (Zocor)
  • آتورواستاتین (لیپیتور)

داروهای فشار خون

فشار خون بالا می تواند باعث جدا شدن تکه های پلاک در شریان های شما شود. این قطعات می توانند شریان ها را مسدود کنند و باعث سکته ی مغزی شوند.

در نتیجه، مدیریت فشار خون بالا با دارو، تغییر شیوه زندگی یا هر دو می تواند به پیشگیری از سکته ی کمک کند.

بهبودی پس از سکته ی مغزی

بهبود سکته ی مغزی معمولاً بر چهار حوزه اصلی تمرکز دارد:

گفتار درمانی

سکته ی مغزی می تواند باعث اختلال در گفتار و زبان شود. یک متخصص گفتار و زبان با شما همکاری خواهد کرد تا نحوه صحبت کردن را دوباره بیاموزید.

یا اگر ارتباط کلامی بعد از سکته ی مغزی برایتان مشکل است، به شما کمک می کنند راه های ارتباطی جدیدی پیدا کنید.

درمان شناختی

پس از سکته مغزی، بسیاری از افراد ممکن است تغییراتی در مهارت های تفکر و استدلال خود داشته باشند. این می تواند باعث تغییرات رفتاری و خلقی شود.

یک کاردرمانگر می تواند به شما کمک کند تا الگوهای قبلی تفکر و رفتار خود را بازیابی کنید و پاسخ های عاطفی خود را مدیریت کنید.

بازآموزی مهارت های حسی

اگر بخشی از مغز شما که سیگنال‌های حسی را ارسال می‌کند در حین سکته تحت تأثیر قرار گرفته باشد، ممکن است متوجه شوید که حواس‌تان کدر شده‌اند یا دیگر کار نمی‌کنند.

این ممکن است به این معنی باشد که شما چیزهایی مانند دما، فشار یا درد را به خوبی احساس نمی کنید. یک کاردرمانگر می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که با این کمبود احساس سازگار شوید.

فیزیوتراپی

تون و قدرت عضلانی ممکن است در اثر سکته ضعیف شود، و ممکن است متوجه شوید که قادر به حرکت دادن بدن خود به خوبی قبل نیستید.

یک فیزیوتراپیست با شما همکاری خواهد کرد تا قدرت و تعادل خود را بازیابید و راه هایی برای سازگاری با هر محدودیتی بیابد.

توانبخشی ممکن است در یک کلینیک، خانه سالمندان ماهر یا خانه خود شما انجام شود.

خلاصه

اگر مشکوک هستید که ممکن است علائم سکته ی مغزی را تجربه کنید، بسیار مهم است که در اسرع وقت به دنبال درمان فوری پزشکی باشید.

داروی ضد لخته را فقط می توان در اولین ساعات پس از شروع علائم سکته ارائه کرد. درمان زودهنگام یکی از موثرترین راه ها برای کاهش خطر عوارض طولانی مدت و ناتوانی است.

در حالی که همیشه نمی توان به طور کامل از سکته مغزی جلوگیری کرد، برخی تغییرات سبک زندگی می تواند خطر ابتلا به آن را تا حد زیادی کاهش دهد. داروها همچنین می توانند به کاهش خطر لخته شدن خون کمک کنند که می تواند منجر به سکته شود.

اگر پزشک شما بر این باور است که ممکن است در معرض خطر سکته مغزی باشید، با شما همکاری خواهد کرد تا یک استراتژی پیشگیری که برای شما مفید باشد، از جمله مداخلات پزشکی و تغییر سبک زندگی را بیابد.

 منابع

واحد ارزیابی و تشخیص

سکته ی مغزی: انواع، علائم، پیشگیری، تشخیص و درمان (قسمت اول)

سکته ی مغزی: انواع، علائم، پیشگیری، تشخیص و درمان (قسمت دوم)

به این مقاله امتیاز دهید