سندرم آسپرگر، اگرچه دیگر یک تشخیص رسمی نیست، اما متعلق به گروهی از شرایط رشد عصبی است که به عنوان اختلال طیف اوتیسم (ASD) شناخته می شود . کارشناسان آنچه را که قبلاً به عنوان سندرم آسپرگر تشخیص داده شده بود، در انتهای خفیف طیف اوتیسم می دانند. اکنون ممکن است متوجه این سطح 1 ASD نیز شوید.
علائم اصلی آسپرگر عبارتند از:
- داشتن مشکل در تعامل اجتماعی
- درگیر شدن در رفتارهای تکراری
- محکم بر عقاید و نظرات ایستادن
- تمرکز بر قوانین و روال
برخی از افراد مبتلا به اوتیسم دارای چیزی هستند که اغلب از آن به عنوان اوتیسم با عملکرد بالا یاد می شود .
“عملکرد بالا” در واقع یک تشخیص نیست. این به سادگی به این معنی است که آنها نسبت به سایر افراد در طیف اوتیسم به حمایت کمتری نیاز دارند. این دسته معمولاً شامل افراد مبتلا به آسپرگر می شود.
آسپرگر شامل تاخیر در مهارت های زبانی یا رشد شناختی نمی شود. بنابراین افراد به طور کلی می توانند فعالیت های زندگی روزمره را به تنهایی مدیریت کنند. به عبارت دیگر، نیازهای آنها به طور کلی مانع از تحصیل در کلاس های معمولی یا داشتن شغل نمی شود.
تفاوت آسپرگر و اوتیسم
سندرم آسپرگر دیگر یک تشخیص مستقل در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) نیست.
این نسخه اخیر در سال 2013 منتشر شد. از آن زمان، هر کسی که طبق معیارهای تشخیصی در نسخه‌های قبلی کتابچه راهنمای تشخیص آسپرگر را دریافت می‌کرد، به سادگی تشخیص ASD را دریافت می‌کرد.
علائم مرتبط با آسپرگر اکنون تحت ASD، طیفی از الگوهای ارتباطی و رفتاری مداوم قرار می‌گیرند. اما بسیاری از افرادی که قبل از این تغییر تشخیص آسپرگر را دریافت کرده‌اند ممکن است هنوز اصطلاح اصلی را ترجیح دهند.
تفاوت عمده ای که آسپرگر را از ASD متمایز می کند این است که افراد مبتلا به آسپرگر تمایل دارند:
- علائم خفیف تری از اوتیسم را نشان می دهد
- دارای مهارت های زبانی قوی، بدون تاخیر زبانی
آنها ممکن است به حمایت روزانه بسیار کمی نیاز داشته باشند و ممکن است تا اواخر زندگی تشخیص داده نشوند.
علائم سندرم آسپرگر
برخی از علائم آسپرگر عبارتند از:
- تمرکز بیش از حد. بسیاری از مردم تمرکز شدیدی روی یک موضوع محدود و مورد علاقه دارند. برای کودکان، این می تواند علاقه ای همه جانبه به چیزهایی مانند برنامه قطارها یا دایناسورها باشد. این علاقه می تواند به گفتگوهای یک طرفه با همسالان و بزرگسالان دامن بزند.
- مشکل در تشخیص نشانه های اجتماعی. افراد مبتلا به آسپرگر ممکن است از تلاش‌ها برای تغییر موضوع گفتگو بی‌اطلاع بمانند، که می‌تواند یکی از دلایلی باشد که آنها در تعاملات اجتماعی با مشکل مواجه هستند. آنها همچنین ممکن است در دانستن زمان پایین آوردن صدای خود در مکان های خاص مشکل داشته باشند.
- مشکل در خواندن حالات چهره یا زبان بدن. بسیاری از افراد اوتیستیک در تشخیص و درک احساسات دیگران مشکل دارند. ممکن است تفسیر زبان بدن برای آنها دشوار باشد. از برقراری تماس چشمی اجتناب کنند. یکنواخت صحبت کنند و حالات چهره کمی نشان دهند.
- مشکل در مهارت های حرکتی و هماهنگی. برخی از کودکان مبتلا به آسپرگر ممکن است مهارت های حرکتی ضروری مانند دویدن یا راه رفتن را چالش برانگیز بدانند. آنها ممکن است هماهنگ نباشند و در بالا رفتن یا دوچرخه سواری مشکل داشته باشند.
علل سندرم آسپرگر
تغییرات در مغز مسئول تمام تشخیص های ASD است. اما پزشکان هنوز دقیقاً تعیین نکرده اند که چه چیزی باعث این تغییرات می شود.
کارشناسان چند عامل بالقوه را شناسایی کرده اند که ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشند. از جمله ژنتیک و قرار گرفتن در معرض سموم محیطی مانند مواد شیمیایی یا ویروس ها.
پسران بیشتر احتمال دارد که تشخیص ASD را دریافت کنند. در تحقیقی 2017 نشان می دهد که بسیاری از دختران اوتیسمی هرگز تشخیص درستی نمی دهند.
تشخیص سندرم آسپرگر
هیچ آزمایشی نمی تواند به شما بگوید که آیا شما یا فرزندتان در طیف اوتیسم هستید یا خیر. اگر متوجه علائم آسپرگر شده اید، یک متخصص یا متخصص سلامت روان می تواند با ارزیابی زمینه های کلیدی، از جمله:
- توانایی های زبانی
- تعاملات اجتماعی
- حالات چهره هنگام صحبت کردن
- علاقه به تعامل با دیگران
- نگرش نسبت به تغییر
- هماهنگی حرکتی و مهارت های حرکتی
برخی از افراد در طیف اوتیسم ممکن است در ابتدا تشخیص اختلال نقص توجه بیش فعالی (ADHD) یا سایر شرایط عصبی رشدی را دریافت کنند. اگر تشخیص مناسب به نظر نمی رسد، همیشه این امکان را دارید که با متخصص یا متخصص مراقبت های بهداشتی دیگر ارتباط برقرار کنید.
با این حال، به یاد داشته باشید که متخصصان دیگر آسپرگر را تشخیص نمی‌دهند، بلکه ASD را تشخیص می‌دهند.
چگونه سندرم آسپرگر درمان می شود؟
بسیاری از افراد اوتیستیک، از جمله افراد مبتلا به آسپرگر، ASD را یک ناتوانی یا اختلال نمی دانند.
به بیان دیگر، آسپرگر، مانند اوتیسم، یک بیماری پزشکی نیست که نیاز به درمان داشته باشد. برخی از افراد اوتیستیک ممکن است در مدرسه، محل کار یا هنگام انجام فعالیت‌های روزمره به حمایت نیاز داشته باشند، اما حمایت چیزی شبیه به درمان نیست.
تشخیص زودهنگام می تواند دریافت نوع حمایت مناسب را آسان تر کند، که می تواند به بهبود تعاملات اجتماعی و عملکرد روزانه کمک کند.
وقتی صحبت از پشتیبانی ASD به میان می آید، هیچ رویکردی برای همه وجود ندارد. افراد مختلف نیازهای متفاوتی دارند و ترکیبی از روش های درمانی و سایر رویکردها می تواند به رفع چالش های خاص هر فرد کمک کند.
افراد مبتلا به آسپرگر نیز می‌توانند مانند هر کس دیگری شرایط سلامت روانی مانند اضطراب یا افسردگی داشته باشند. دریافت درمان برای این علائم سلامت روان می تواند راه طولانی را در جهت بهبود بهزیستی کلی داشته باشد.
دارو
هیچ دارویی برای درمان آسپرگر وجود ندارد، اما برخی از افراد ممکن است از دارو برای مدیریت علائم بیماری‌های رایجی که همزمان رخ می‌دهند، یعنی افسردگی و اضطراب استفاده کنند.
داروهایی که گاهی تجویز می شوند عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی. داروهای ضد افسردگی می توانند به کاهش علائم افسردگی کمک کنند. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ، یک نوع رایج از داروهای ضد افسردگی، همچنین می‌توانند برای علائم اختلالات اضطرابی و اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) مفید باشند.
- داروهای ضد اضطراب. داروهای ضد اضطراب ، از جمله SSRI ها و بنزودیازپین ها، می توانند علائم اضطراب اجتماعی و سایر اختلالات اضطرابی را کاهش دهند.
- داروهای ضد روان پریشی. برخی از پزشکان ممکن است اینها را برای تحریک پذیری و بی قراری تجویز کنند. ریسپریدون و آریپیپرازول در حال حاضر تنها داروهایی هستند که توسط سازمان غذا و دارو (FDA) این دارو تایید شده است .
درمان
رویکردهای درمانی مختلف می تواند به بهبود مهارت های ارتباطی، تنظیم هیجانی و تعامل اجتماعی کمک کند. این شامل:
- درمان شناختی رفتاری (CBT). CBT نوعی روان درمانی است که می تواند به شناسایی و تغییر الگوهای افکار و رفتار منفی و غیر مفید کمک کند. CBT می تواند به اضطراب، افسردگی و سایر چالش های شخصی یا مشکلات روزمره کمک کند.
- گفتار درمانی. یک گفتاردرمانگر چالش های زبان و ارتباط را ارزیابی می کند و به آنها رسیدگی می کند. برای افراد مبتلا به آسپرگر، گفتار درمانی ممکن است به کنترل صدا کمک کند.
- آموزش مهارت های اجتماعی. برنامه های مهارت های اجتماعی به مسائلی می پردازند که تعامل اجتماعی را برای مردم چالش برانگیز می کند. مهارت های آموزش داده شده ممکن است از مهارت های مکالمه تا درک نشانه های اجتماعی و زبان غیر تحت اللفظی، مانند عامیانه و عبارات رایج باشد.
- فیزیوتراپی (PT) و کاردرمانی (OT). PT و OT می توانند به بهبود مهارت های حرکتی ظریف و هماهنگی کمک کنند. OT همچنین می تواند به کودکان مبتلا به آسپرگر کمک کند تا با مسائل حسی کنار بیایند .
آموزش و درمان والدین همچنین می‌تواند به والدین کمک کند تا برای تربیت کودک در طیف اوتیسم حمایت کنند.
رویکردهای دیگر
تحقیقات زیادی از مزایای سایر رویکردها برای افراد مبتلا به آسپرگر پشتیبانی نمی کند، اما این لزوما به این معنی نیست که آنها نمی توانند کمک کنند.
سایر استراتژی های بالقوه مفید عبارتند از:
- ملاتونین. اختلالات خواب ، که در کودکان مبتلا به آسپرگر غیر معمول نیست. می تواند اضطراب، افسردگی و تحریک پذیری را بدتر کند. مقداری شواهد مربوط به سال 2018 نشان می دهد ملاتونین می تواند فوایدی داشته باشد، بنابراین ممکن است ارزش آن را داشته باشد که از پزشک خود در مورد آزمایش آن سوال کنید.
- موسیقی و هنر درمانی. موسیقی درمانی (که به آن درمان شفابخش صدا نیز گفته می شود ) و هنر درمانی می تواند به چالش های ارتباطی، عاطفی و اجتماعی مرتبط با آسپرگر کمک کند.
- ماساژ درمانی. ماساژ درمانی ممکن است باعث کاهش کوتاه مدت اضطراب یا علائم مرتبط با حس برای برخی از افراد اوتیستیک شود، تا زمانی که با لمس شدن راحت باشند.
- طب سوزنی. تحقیقی در 2018 دریافتند که طب سوزنی می تواند به بهبود سازگاری اجتماعی و خواب، همراه با سایر علائم ASD کمک کند. نویسندگان مرور بر نیاز به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگ‌تر برای حمایت از این یافته‌ها تأکید کردند.
- گروه های پشتیبانی . کودکان و بزرگسالان مبتلا به آسپرگر، همراه با خانواده‌هایشان، ممکن است ارتباط با دیگران در این طیف را مفید بدانند. گروه‌های پشتیبانی و انجمن‌های آنلاین یک محیط قابل دسترس برای بحث در مورد آسپرگر و دریافت اطلاعات و راهنمایی بیشتر ارائه می‌دهند.
دانشجوی دکتری پژوهشی ارگونومی شناختی، عاشق یادگیری، عاشق خواب و مباحث مرتبط با آن و عاشق دانستن درباره عملکردهای شناختی انسان… خوشحالم که در این بستر، فرصت اشتراک اطلاعات با شما عزیزان را دارم.