یک مطالعه جدید رابطه بین حس معناداری و بهزیستی جسمی و روحی با بیشتر شدن سن را پیدا می کند.
پیدا کردن معنا در زندگی فرد می تواند به سلامتی افراد هنگام پیری کمک کند.
افراد مسن تر می شوند، زندگی آنها بیشتر تغییر می کند. به عنوان مثال، ممکن است دوستان و نزدیکان آنها به انتهای زندگی خود برسند و شغل افراد شروع به از بین رفتن کند.
براساس مقاله جدیدی که در مجله روانپزشکی بالینی منتشر شده است، عبور از این آستانه نیاز افراد را به یافتن معنا در زندگی بیشتر می کند.
این تحقیق که محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو انجام داده اند، ارتباطی بین داشتن حس معنا و عملکرد مثبت جسمی، روحی و شناختی برقرار می کند.
Dilip V. Jeste ، نویسنده ارشد مطالعات، اظهار می کند: “افرادی که نسبت به زندگی حس معناداری دارند، در زندگی شادتر و سالم تر از افراد بدون آن هستند.”
جستجوی دوباره برای یافتن معنا در زندگی
اگرچه جستجوی معنا ممکن است در زمان های مختلف زندگی در ذهن ما باشد، مطالعه جدید نشان می دهد وقتی زندگی ما سرشار از خانواده، دوستان و مشاغل باشد، این جستجو محو خواهد شد.
“هنگامی که جوان هستید، مانند دهه 20، در مورد شغل خود، شریک زندگی و شخصیت خود مطمئن نیستید. شما در زندگی به دنبال معنا هستید.”
با این حال، “همینطور که شروع به ورود به دهه 30، 40 و 50 می کنید، روابط تثبیت شده تری برقرار می کنید، شاید شما متأهل شوید و دارای یک خانواده باشید و در یک شغل مستقر شده اید. جستجو برای معنا کاهش می یابد و بیشتر حضور معنی در زندگی افزایش می یابد. “
“بعد از 60 سالگی، اوضاع تغییر می کند. مردم از شغل خود بازنشسته می شوند و ممکن است هویت خود را از دست دهند. ممکن است آنها شروع به دست و پنجه نرم کردن با مشکلات سلامتی می کنند و برخی از دوستان و خانواده خود را از دست بدهند. آنها دوباره شروع به جستجوی معنی در زندگی می کنند زیرا معنایی که قبلاً به آن رسیده بودند را از دست داده اند. “
با بزرگتر شدن، به نظر می رسد یک نیاز مبرم وجود دارد که بدانیم چه کاری باید انجام دهیم – و چه چیزی را باید احساس کنیم – در زمان باقی مانده .
برای بسیاری از افراد، پیدا کردن معنی به عنوان شرط لازم برای خوشبختی و پایان دادن به داستان زندگی خود است. بدون آن، مطالعه نشان می دهد، سالهای نزولی ما و دشواری هایی که ممکن است در آن سال ها بوجود بیاید تحت تأثیر استرس و پیامدهای جسمی آن قرار می گیرد.
مطالعه بر روی چه کسانی انجام شد؟
محققان از 1.042 بزرگسال که در ژانویه 2013 تا ژوئن 2014 در ارزیابی موفقیت آمیز “پیری” شرکت کردند، همبستگی های خود را بدست آوردند.
شرکت کنندگان ساکنان جوامع بزرگسال در شهر سن دیگو، کالیفرنیا بودند. آنها 21 تا 100 سال سن داشتند.
محققان سه ارزیابی انجام دادند:
“یک پرسشنامه معنا در زندگی” رابطه فعلی هر یک از شرکت کنندگان را با معنی، معطوف میکرد، طبقه بندی شده به عنوان “جستجو” یا “حضور”. این تیم از شرکت کنندگان خواسته است تا با اظهارات مختلف از جمله “من به دنبال یک هدف یا مأموریت برای زندگی خود هستم” یا “من یک هدف زندگی رضایت بخش را پیدا کرده ام” بخواهند.
هر شرکت کننده وضعیت جسمی و وضعیت روحی خود را گزارش کرد.
هر شرکت کننده در مصاحبه تلفنی به عنوان ابزاری برای ارزیابی وضعیت شناختی خود شرکت کرد.
آنچه مطالعه نشان داد
از نظر جستجوی معنی در مقابل دستیابی به آن، داده ها رابطه معکوس چشمگیر بین این دو را در سن 60 سالگی نشان دادند: “حضور” در آن سن به بالاترین حد خود رسید، در حالی که “جستجو” به پایین ترین حد خود رسید.
این نشان می دهد که برای بسیاری از افراد، دیگر نیازی به جستجوی معنی در آن مرحله نبوده است. آنها وقتی 60 ساله شدند، آن را پیدا کرده بودند.
محققان با استفاده از مدل های آماری دریافتند که وضعیت جسمی با سن بالاتر ارتباط منفی دارد اما با “حضور” (حضور معنا) همبستگی مثبت دارد. در حقیقت، این ارتباط پس از 60 سالگی حتی قویتر هم می شود.
بهزیستی فاکتورهای روانشناختی با “پیری و حضور” همراه بود اما با جستجو ارتباط منفی داشت. عملکرد شناختی با پیشرفت سن و “جستجو” ارتباط منفی داشت.
نتیجه گیری این تحقیق این است که یافتن معنا در زندگی فرد یک استراتژی صحیح برای پیشرفت در سالهای بعد است – بخشی از آن به این دلیل که از حفظ سلامت جسمی و روانشناختی فرد پشتیبانی می کند.
“رشته پزشکی شروع به تشخیص این می کند که حس داشتن معنی در زندگی، یک عامل بالینی مرتبط و به طور بالقوه قابل اصلاح است، که می تواند برای تقویت بهزیستی و عملکرد افراد، هدفمند شود.”
” ما به دنبال کشف پاسخ های مبتنی بر شواهد برای برخی از سوالات عمیق تر زندگی هستیم.”
“ما همچنین می خواهیم بررسی کنیم که آیا برخی از نشانگرهای زیستی استرس و پیری با جستجو و یافتن معنی در زندگی مرتبط هستند.”
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
MedicalNewsToday
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).