دیابت نوع 2 پیری مغز و زوال شناختی را تسریع می کند. پیری مغز در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 پیشرونده تا 26 درصد تسریع می یابد.
طبق مطالعه ای که امروز در Life منتشر شد، دانشمندان نشان داده اند که پیری طبیعی مغز در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 پیشرونده در مقایسه با افراد بدون این بیماری تقریباً 26 درصد تسریع می یابد.
یک پژوهش
نویسندگان رابطه بین پیری معمولی مغز و آنچه در دیابت نوع 2 مشاهده می شود را ارزیابی کردند و مشاهده کردند که دیابت نوع 2 از یک الگوی تخریب عصبی مشابه پیری پیروی می کند، اما یکی از آنها سریعتر پیشرفت می کند.
یکی از پیامدهای مهم این یافته این است که حتی پیری معمولی مغز ممکن است منعکس کننده تغییرات در تنظیم قند مغز توسط انسولین باشد.
نتایج همچنین نشان می دهد که تا زمانی که دیابت نوع 2 به طور رسمی تشخیص داده شود، ممکن است آسیب ساختاری قابل توجهی به مغز وارد شود. بنابراین، راه‌های حساس برای تشخیص تغییرات مرتبط با دیابت در مغز ضروری است.
در حال حاضر شواهد قوی وجود دارد که دیابت نوع 2 را با زوال شناختی مرتبط می کند، با این حال تعداد کمی از بیماران در حال حاضر تحت یک ارزیابی شناختی جامع به عنوان بخشی از مراقبت های بالینی خود قرار می گیرند. تمایز بین پیری طبیعی مغز که در میانسالی شروع می شود و پیری مغز ناشی از دیابت یا تسریع آن می تواند دشوار باشد.
مطالعات تاکنون
تا به امروز، هیچ مطالعه ای به طور مستقیم تغییرات عصبی در افراد سالم را در طول عمر آنها با تغییراتی که در افراد هم سن مبتلا به دیابت تجربه کرده اند مقایسه نکرده است. بوتوند آنتال، نویسنده اول، دکترای تخصصی، می گوید: ارزیابی های بالینی معمول برای تشخیص دیابت معمولاً بر روی قند خون، سطح انسولین و درصد توده بدن متمرکز است..
با این حال، اثرات عصبی دیابت نوع 2 ممکن است سال‌ها قبل از اینکه با معیارهای استاندارد شناسایی شوند، خود را نشان می‌دهند، بنابراین تا زمانی که دیابت نوع 2 با آزمایش‌های مرسوم تشخیص داده شود، بیماران ممکن است قبلاً آسیب‌های مغزی برگشت‌ناپذیری را متحمل شده باشند.
تیم پژوهش
برای تعریف تأثیر دیابت بر مغز بیش از پیری طبیعی، تیم از بزرگترین مجموعه داده‌های ساختار و عملکرد مغز در طول عمر انسان استفاده کرد: داده‌های بانک زیستی بریتانیا از 20000 فرد 50 تا 80 ساله.
این مجموعه داده شامل اسکن‌های مغزی و اندازه‌گیری‌های عملکرد مغز است و داده‌ها را هم برای افراد سالم و هم برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 نگهداری می‌کند. این تیم از این برای تعیین اینکه کدام تغییرات مغزی و شناختی مختص دیابت است و نه صرفاً پیری، استفاده کردند و سپس این نتایج را با مقایسه آنها با متاآنالیز نزدیک به 100 مطالعه دیگر تأیید کردند.
تجزیه و تحلیل آنها نشان داد که پیری و دیابت نوع 2 هر دو باعث تغییرات در عملکردهای اجرایی مانند حافظه کاری، یادگیری و تفکر انعطاف پذیر و تغییر در سرعت پردازش مغز می شوند.
با این حال، افراد مبتلا به دیابت، 13.1٪ کاهش بیشتری در عملکرد اجرایی فراتر از اثرات مربوط به سن داشتند، و سرعت پردازش آنها در مقایسه با افراد همسن بدون دیابت، 6.7٪ بیشتر کاهش یافت. متاآنالیز آنها از سایر مطالعات نیز این یافته را تأیید کرد: افراد مبتلا به دیابت نوع 2 عملکرد شناختی مداوم و قابل توجهی در مقایسه با افراد سالمی که هم سن و تحصیلات مشابهی داشتند، داشتند.
این تیم همچنین ساختار و فعالیت مغز را بین افراد مبتلا به دیابت و بدون دیابت با استفاده از اسکن MRI مقایسه کرد. در اینجا، آنها متوجه کاهش ماده خاکستری مغز با افزایش سن، بیشتر در ناحیه ای به نام مخطط شکمی – که برای عملکردهای اجرایی مغز حیاتی است، یافتند.
ماده ی خاکستری و دیابت
با این حال، افراد مبتلا به دیابت، کاهش شدیدتری در ماده خاکستری فراتر از اثرات معمول مربوط به سن داشتند – کاهش 6.2 درصدی بیشتر در ماده خاکستری در جسم مخطط شکمی، اما همچنین از دست دادن ماده خاکستری در سایر مناطق در مقایسه با پیری طبیعی.
با هم، نتایج نشان می دهد که الگوهای تخریب عصبی مرتبط با دیابت نوع 2 به شدت با الگوهای پیری طبیعی همپوشانی دارند، اما تخریب عصبی تسریع می شود. علاوه بر این، این اثرات بر عملکرد مغز با افزایش طول مدت دیابت شدیدتر بود. در واقع، پیشرفت دیابت با تسریع 26 درصدی پیری مغز مرتبط بود.
Lilianne Mujica-Parodi، نویسنده ارشد، مدیر آزمایشگاه تشخیص عصبی محاسباتی، نتیجه گیری می کند: “یافته های ما نشان می دهد که دیابت نوع 2 و پیشرفت آن ممکن است با پیری مغز تسریع شود، به طور بالقوه به دلیل در دسترس بودن انرژی به خطر افتاده که باعث تغییرات قابل توجهی در ساختار و عملکرد مغز می شود.”
تا زمانی که دیابت به طور رسمی تشخیص داده شود، این آسیب ممکن است قبلاً رخ داده باشد. اما تصویربرداری مغز می تواند یک معیار بالینی ارزشمند برای شناسایی و نظارت بر این اثرات عصبی شناختی مرتبط با دیابت ارائه کند.
نتایج ما بر نیاز به تحقیق در مورد نشانگرهای زیستی مبتنی بر مغز برای دیابت نوع 2 و استراتژی‌های درمانی که به طور خاص اثرات عصبی شناختی آن را هدف قرار می‌دهند، تاکید می‌کند.
https://neurosciencenews.com/type-2-diabetes-brain-aging-20650/
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!