درمان آلزایمر در شیراز + کلینیک تخصصی

اگر شما یا یکی از عزیزانتان به بیماری آلزایمر مبتلا شده است، ممکن است احساس ترس، ناامیدی و موارد دیگری را داشته باشید. با این که در حال حاضر هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، راه های زیادی برای درمان علائم و حتی کمک به مدیریت پیشرفت بیماری وجود دارد. گزینه های درمان آلزایمر در شیراز برای علائم رفتاری و روانی آلزایمر شامل درمان دارویی و رویکردهای غیردارویی مانند اصلاح رفتاری و محیطی است.

درمان های خانگی و تغییر سبک زندگی

رویکردهای غیردارویی بر درمان علائم رفتاری، روانی و عاطفی آلزایمر با تغییر نحوه درک و تعامل شما با فرد مبتلا تمرکز دارند.

این رویکردها تشخیص می دهند که رفتار اغلب راهی برای برقراری ارتباط برای مبتلایان به آلزایمر است. هدف رویکردهای غیر دارویی درک معنای رفتارهای چالش برانگیز و چرایی وجود آنها است.

معمولاً باید قبل از استفاده از داروهای سایکوتراپیک، رویکردهای غیردارویی را امتحان کرد زیرا پتانسیل عوارض جانبی یا تداخل دارویی را ندارند.

ارزیابی رفتار

یک رفتار خاص را شناسایی کنید و توجه داشته باشید که به نظر می رسد چه چیزی باعث این رفتار می شود.

به عنوان مثال، اگر دوش گرفتن همیشه فرد مورد علاقه شما را آشفته می کند، به جای آن دوش گرفتن در دستشویی را امتحان کنید. یا سعی کنید در زمان دیگری از روز دوش بگیرید.

به جای استفاده از دارو در صورت ناراحتی یا آشفتگی، یک رویکرد غیردارویی سعی می‌کند بفهمد که چرا ممکن است برانگیخته شود. شاید باید از دستشویی استفاده کنند، درد دارد یا فکر می کنند چیزی را گم کرده اند.

توجه داشته باشید که درست قبل از رفتار چه اتفاقی می افتد، دفعه بعد چیزی متفاوت را امتحان کنید و نتایج را دنبال کنید.

درمان با اعتبار دادن به شخص

شما اغلب می توانید با تغییر دیدگاه خود از تشدید رفتارهای نگران کننده جلوگیری کنید. به عنوان مثال، اگر فرد مورد علاقه شما می خواهد مادرش را ببیند (که ممکن است سال ها پیش فوت کرده باشد)، به جای اینکه آنها را مجبور به مقابله با مرگ او کنید، از آنها بخواهید که در مورد او صحبت کنند. این روش درمانی اعتبار دادن است و می تواند در آرام کردن فردی که ناراحت است بسیار موثر باشد

فعالیت های معنادار

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است گاهی احساس تنهایی یا بی حوصلگی کنند و ممکن است نتوانند این احساسات را به وضوح بیان کنند.  ارائه فرصت هایی برای تعامل اجتماعی با دیگران، انجام کارهای آشنا مانند شستن ظروف، یا آواز خواندن با آهنگ های مورد علاقه خود می توانند خلق و خو را بهبود بخشند و احساس بی قراری و کسالت را کاهش دهند.

تمرین بدنی

گاهی اوقات، رفتارهای چالش برانگیز یا احساس ناامیدی در افراد مبتلا به زوال عقل صرفاً در نتیجه عدم فعالیت بدنی کافی است. بلند شدن و پیاده روی، شرکت در یک کلاس فعالیت هوازی گروهی، یا انجام برخی تمرینات کششی می تواند به رفع این نیاز کمک کند. علاوه بر این، ورزش این پتانسیل را دارد که شناخت را برای برخی افراد بهبود بخشد.

شاید این مطلب برایتان جالب باشد: مراقبت از مغز و تاخیر شروع آلزایمر و پارکینسون با 6 دقیقه ورزش هیت یا شدید

درگیری مغز

سایر رویکردهای غیردارویی عملکرد شناختی فرد مبتلا به بیماری آلزایمر را هدف قرار می دهند. فعال ماندن ذهنی – برای مثال انجام یک پازل یا خواندن کتاب – در حفظ حافظه و مهارت های تفکر در افراد مبتلا به آلزایمر مفید است. در حالی که این رویکردها بیماری آلزایمر را درمان نمی کنند – و برخی ممکن است بسته به مرحله بیماری بیشتر موثر باشند – ممکن است باز هم فوایدی داشته باشند.

بدانید چه انتظاری دارید

دانستن اینکه با پیشرفت آلزایمر چه انتظاری دارید می‌تواند به شما کمک کند رفتار را درک کنید و منبع آن را به جای شخص به بیماری نسبت دهید. این می تواند شفقت بیشتری ایجاد کند و ناامیدی را کاهش دهد.

داروهای آلزایمر چیست؟

تقویت‌کننده‌های شناختی داروهایی هستند که تلاش می‌کنند پیشرفت علائم آلزایمر را کاهش دهند. در حالی که به نظر می رسد این داروها فرآیندهای فکری را برای برخی افراد بهبود می بخشند، اثربخشی کلی آنها بسیار متفاوت است.

سه دسته از داروها توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان علائم شناختی آلزایمر تایید شده است. آنها شامل مهارکننده های کولین استراز، آنتاگونیست های N-methyl D-aspartate (NMDA) و آنتی بادی های آمیلوئید بتا هستند.

مهارکننده های کولین استراز

مهارکننده های کولین استراز با جلوگیری از تجزیه استیل کولین در مغز عمل می کنند. استیل کولین یک ماده شیمیایی است که ارتباط سلول های عصبی را در حوزه های حافظه، یادگیری و سایر فرآیندهای فکری تسهیل می کند. تحقیقات علمی سطوح کمتری از استیل کولین را در مغز افراد مبتلا به آلزایمر پیدا کرده است، بنابراین امید است که با محافظت یا افزایش سطح استیل کولین از طریق استفاده از این داروها، عملکرد مغز تثبیت یا بهبود یابد.

محققان تخمین می زنند که برای حدود 50 درصد از افراد مبتلا به آلزایمر که از مهارکننده های کولین استراز استفاده می کنند، پیشرفت علائم آلزایمر به طور متوسط بین 6 تا 12 ماه به تعویق می افتد.

سه نوع از داروهای مهارکننده کولین استراز وجود دارد که در حال حاضر برای درمان بیماری آلزایمر تأیید و تجویز می‌شوند:

• آریسپت (دونپزیل): مورد تایید برای آلزایمر خفیف، متوسط و شدید
• Exelon (rivastigmine): مورد تایید برای آلزایمر خفیف تا متوسط
• Razadyne (گالانتامین): مورد تایید برای آلزایمر خفیف تا متوسط

Adlarity، یک فرمول ترانس درمال دونپزیل نیز برای درمان تمام مراحل بیماری آلزایمر تایید شده است.

قابل ذکر است که Cognex (تاکرین) قبلاً توسط FDA برای آلزایمر خفیف تا متوسط تأیید شده بود. با این حال، دیگر توسط سازنده آن به بازار عرضه نمی شود زیرا باعث ایجاد عوارض جانبی قابل توجهی می شود.

آنتاگونیست های N-Methyl D-Aspartate (NMDA)

نامندا (ممانتین) تنها داروی این دسته است و برای آلزایمر متوسط تا شدید تایید شده است. سطوح طبیعی گلوتامات یادگیری را تسهیل می کند، اما مقدار زیاد آن می تواند باعث تخریب سلول های مغز شود. نامندا تا حدودی در به تاخیر انداختن پیشرفت علائم در بیماری آلزایمر موثر بوده است.

Mozhan Parsa

درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.