درد داشتن یکی از شکایات اصلی افرادی است که به پزشک مراجعه می کنند.
درد مزمن،با درد شدید متفاوت است.درد شدید را زمانی تجربه می کنید که آسیب دیده باشید، برای مثال استخوانی در بدن شما شکسته باشد یا دست خود را سوزانده باشید. یا زمانی اتفاق می افتد که مشکلی در بدن پیش آمده باشد. برای مثال سنگ کلیه یا آپاندیس یا عدم هضم غذا موجب درد می شوند.
درد شدید، مانند یک زنگ هشدار عمل می کند. این درد به شما می گوید که مشکلی در بدن وجود دارد و باید به آن رسیدگی کنید.
برای مثال درد آنی می تواند این پیام را به شما بدهد که “ظرف غذا داغ است،به آن دست نزن.” یا “پایت شکسته است و راه رفتن روی آن عواقب بدی دارد.”اینها اطلاعاتی است که شما با توجه به درد آنی به دست می آورید و طبق آن در جهت بازگشت سلامت خود عمل می کنید.
اما درد مزمن مانند زنگ خطری است که به درستی کار نمی کند، یا زمان هایی که نیاز ندارد خاموش می شود. مانند یک زنگ هشدار که باتری آن در حال تمام شدن است.
زمانی که درد آنی به درد مزمن تبدیل می شود.
درد آنی می تواند به درد مزمن تبدیل شود. تخمین های مختلفی وجود دارد که مشخص کند چه مدت زمان بعد از شروع درد آنی، این درد می تواند به درد مزمن تغییر یابد.
اما به طور کلی، دردی که بیش از زمان معمول بیماری و علائم آن طول بکشد درد مزمن نامیده میشود.
تا مدت زمان های زیادی علم پزشکی نمی دانست درد ها چرا بعد از بیماری نیز ادامه پیدا می کنند. در چنین شرایطی معمولا به فرد بیمار گفته می شد: “تمامش در فکرت رخ می دهد.”
زمانی که شما احساس درد می کنید، سیستم عصبی و گیرنده های شما، مشکل را تشخیص می دهند و سیگنال های آن را به مغز می فرستند.
مغز در مقابل سیگنال هایی به بدن می فرستند که خطر را دور کند و مسیر درمان و بهبود طی شود.
اما زمانی که این سیگنال ها در زمان درد مزمن، به طور طولانی مدتی مبادله شوند،مانند این است که سیستم عصبی به این پیام ها عادت می کند.
و گاهی حتی بعد از زمانی که خطر رفع شده است نیز این رد و بدل کردن پیام ادامه پیدا می کند.
مسیر های ارسال پیام ها در این صورت تغییر کرده است. درست مانند زمانی که یک مهارت جدید را یاد گرفته اید.
زمانی که درد مزمن، منشا درد آنی ندارد و خودش شکل می گیرد.
گاهی درد مزمن، بدون یک عامل خارجی مشخص مثل یک تصادف یا جراحی به وجود می آید. در این صورت علت این درد، به احتمال زیاد یک بیماری یا مشکل پزشکی است.
بعضی از بیماری هایی که می توانند در نواحی خاصی از بدن یا همه ی آن درد ایجاد کنند عبارتند از:
- سرطان
- التهاب مفاصل
- فیبرومیالژیا
- لوپوس
- انقباض عصب
- نوروپاتی(درد ناشی از آسیب به عصب ها)
- میگرن
- هرگونه بیماری خودایمنی یا التهابی
- از کار افتادن مفاصل( مثل مفصل فک پایین)
این بیماری ها می توانند بر اثر علل مختلف رخ دهند و روش های درمان هر کدام نیز با دیگری تفاوت دارد.
اگر شما درد مزمن را تجربه می کند مهم است که به پزشک متخصص مراجعه کنید و تشخیص درستی از بیماری شما انجام شود.
با تشخیص علت درد مزمن، بهتر می توان درمان ها یا روش های مدیریتی برای آن پیدا کرد.
انواع درد مزمن
همه ی درد ها، به یک شکل احساس نمی شوند. اگر زخمی روی بدن خود داشته اید می دانید که درد آن با درد سوختگی یا درد ضرب خوردن استخوان متفاوت است. نوع درد مزمن همچنین براساس عامل آن می تواند متفاوت باشد.
انواع درد مزمن معمولا با عبارت های زیر توصیف می شوند:
- سوختن
- تیر کشیدن
- الکتریکی( وزوز کردن)
- مانند چاقو در بدن
- سخت شدن
- گرم شدن
- درد عمیق
یک پزشک با شنیدن توصیف شما از درد ممکن است بهتر بتواند تشخیص خود را انجام دهد. برای مثال درد وزوز کردن یا تیر کشیدن، معمولا بر اثر علت های ناشی از عصب رخ می دهد.
تحریک کننده های درد مزمن
درد مزمن گاهی به طور مداوم وجود دارد اما لزومی ندارد همه ی درد های مزمن به این صورت باشند.
برای مثال درد ناشی از سندروم روده ی تحریک پذیر،ممکن است بر اثر خوردن برخی غذاها تشدید شود.
یا برای مثال درد زانو بر اثر سرما یا راه رفتن زیاد تحریک می شود اما این درد ها در همه ی زمان ها و به طور مداوم وجود ندارند.
عوامل تحریک درد شما نیز می توانند اطلاعات مفیدی به پزشکتان برای تشخیص بیماری بدهند.
در موارد خاصی حتی با دانستن عوامل تحریک کننده ی درد، می توان روش مدیریت مناسب درد را پیدا کرد و تجویز کرد.