“در حالی که ما با دودلی و به تعویق انداختن زمان خود را هدر می دهیم، زندگی از دست می رود” سنکا
اهمالکاری یکی از مشکلات و چالش های اصلی ای است که هر کدام از ما زمانی به آن دچار می شویم.
همه ی ما زمان هایی داریم که کار هایی را به تعویق می اندازیم، اما در اهمالکاری شما نه تنها کار های چالش برانگیز و مهم را کنسل می کنید بلکه عامدانه به دنبال عواملی هستید که حواس شما را پرت کنند.
انسان ها برای هزاره های طولانی اهمالکاری را انجام داده اند بنابراین این موضوع یک مشکل طولانی است. فیلسوف های یونای مثل ارسطو و سقراط واژه ی “akrasia” را برای توضیح این رفتار ابداع کردند.
آن ها این واژه را برای حالتی انتخاب کردند که شما برخلاف قضاوت خود عمل می کنید. برای مثال به تماشای فیلم یا بازی ویدیویی می پردازید در حالی که باید برای آزمون هفته ی بعد وقت بگذارید یا مقاله ی خود را کامل کنید.
شناخت و فهم اهمالکاری
اهمالکاران نه تنها در خودکنترلی مشکل دارند بلکه از خودفریبی هم رنج می برند.این به این معناست که آن ها از نتایج اعمال خود آگاهند اما تغییر عادت ها برای آن ها سخت تر از انجام کاری است که در آن اهمال میکنند.
بعضی اهمالکاران فکر می کنند در زیرفشار عملکرد بهتری دارند اما تحقیقات نشان می دهد این طور نیست.آن ها عادت لحظه آخری بودن را شکل می دهند تا از هیجان انجام کار دشوار در لحظه ی آخر بهره مند شوند.
چرا اهمالکاری می کنیم؟
افکاروعادت های ما اهمال کاری را میسازند اما به طور کلی ما از انجام کار های سخت دوری می کنیم چون باور نداریم که می توانیم از آنها لذت ببریم یا می ترسیم که نتوانیم آن ها را به خوبی انجام دهیم.
همچنین ممکن است زمانیکه از پیچیدگی یک کار سردرگم شده ایم یا در حالت خستگی شدید و حواس پرتی یک کار را کنار بگذاریم.
همانطور که جیمز کلیبر در کتاب خود “عادت های اتمی” می گوید، یک پژوهش در روانشناسی رفتاری پدیده ای به اسم “ناهماهنگی زمانی”(time inconsistency) را معرفی می کند که توضیح می دهد چرا ما با وجود تمایل درونی به اتمام یک کار آن ا به تعویق می اندازیم. ناهماهنگی زمانی به این موضوع اشاره دارد که مغز ما به پاداش های آنی بیشتر از پاداش های آینده ارزش می دهد.
با توجه به این پدیده برای فهم اهمالماری باید فرض کنیم ما دو خود داریم: خود حال و خود آینده
زمانی که اهدافی مانند یادگیری یک زبان برنامه نویسی یا کم کردن وزن را برای خود تعریف می کنیم،برای “خود آینده” ی خود برنامه تعیین می کنیم. اما “خود حال” ما باید برای آن اقدام کنند.
در زمان حال مغز ما به “خودحال” ارزش بیشتری می دهد و پاداش آنی را نسبت به پاداش آینده ترجیح می دهد.
به طور خلاصه پژوهش ها نشان می دهد خود حال، به دنبال کامیابی آنی است در خالی که خودآینده سود بلند مدت را در نظر میگیرد.
به همین علت است که ممکن است شب با اهداف جدید و تغییر دهنده به رخت خواب رویم اما صبح با همان الگو های رفتاری قدیمی روز را شروع کنیم.
طبق یک پژوهش انجام شده در سال 2020، برای بررسی اهمالکاری و تاثیر آن در یادگیری دانشجویان،فاکتور های بسیاری برای اهمالکاری وجود دارد:
عدم تعهد
عدم وجود راهنمایی و دلگرمی
مهارت های ضعیف مدیریت زمان
مشکلات اجتماعی
توجیهات خودفریبانه
عدم وجود مهارت تفکر نقاد
اعتماد به نفس بیش از حد
بیماری
چه طور بر اهمال کاری غلبه کنیم؟
- پاداش های آنی برای اقدام خود در نظر بگیرید
همانطور که گفتیم مغز ما به پاداش آنی بیشتر از پاداش آینده بها می دهد بنابراین راه حل این است که پاداش آینده را به زمان حال بیاوریم و با یک استرتژی به اسم” بسته بندی هوس” این کار را انجام دهیم. به این معنا که یک فعالیت که در بلند مدت برای ما سود دارد رابایک فعالیت که سود و لذت آنی دارد همراه کنیم:
فقط زمان ورزش کردن به پادکست هایی که دوست داریم گوش دهیم.
فقط زمانی که به کار اتو کردن می پردازیم فیلم مورد علاقه ی خود را نگاه کنیم.
فقط زمانی که کار های مربوط به ایمیلمان را انجام دادیم پدیکور کنیم.
فقط زمانی که همکار بدقلقمان را دیدیم در رستوران موردعلاقه ی خود غذا بخوریم.
- عواقب کار را نزدیک تر کنید
برای مثال اگر تنها ورزش می کنید از دست دادن یک جلسه تاثیر آنی بر شما ندارد بلکه بعد از ماه ها و هفته ها تمرین ناقص اثر آن را می بینید. اما اگر با یک دوست همراه شوید و در ساعت قرار حاضر نشوید عواقب آن آنی است.
- فعالیت را قابل دسترس تر کنید.
یکی از راه های قابل دسترس کردن فعالیت ها و مسئولیت ها شکستن آن ها به اجزای کوچک تر است.
یک مثال ازاین کار، آنتونی ترولوپ نویسنده است. او 47 رمان، 18 کتاب غیر تخیلی و 12 داستان کوتاه و 2 نمایشنامه و تعدادی مقاله و نامه دارد. او چه طور این کار را انجام داده است؟
به جای بررسی پیشرفت خود به صورت فصل به فصل یا کتاب به کتاب او هر 15 دقیقه پیشرفت خود را اندازه می گرفت. او هدف 250 کلمه در 15 دقیقه را تعریف کرد و این کار را برای 3 ساعت در هر روز ادامه داد. به این صورت او احساس رضایت و دستاورد خود را بعد از هر 15 دقیقه احساس می کرد در حالی که پروژه ی بزرگتر نوشتن یک کتاب را پیش می برد.
راه هایی که جیمز کلیر در کتاب خود ذکر می کند متد زیر است:
- در پایان هر روز کاری 6 کار که فردا باید به انجام برسانید یادداشت کنید. بیشتر از 6 مورد ننویسید.
- به ترتیب اهمیت آن 6 کار را دسته بندی کنید.
- در روز کاری، فقط روی تسک اول تمرکز کنید و تا آن را کامل نکرده اید به سراغ بعدی نروید.
- ادامه ی لیست را به همین شیوه انجام دهید. در پایان روز، کار های انجام نشده را به لیست فردا منتقل کنید
- این پروسه را هر روز تکرار کنید.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.