افزایش مدت زمان صرف شده در خواب بلافاصله پس از یک تجربه آسیب زا ممکن است عواقب منفی را کاهش دهد، این در نتیجه یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه کالج پزشکی Elson S. Floyd دانشگاه ایالتی واشنگتن به دست آمد.
این مطالعه به اضافه کردن یک راه کار برای استفاده از درمان های خواب پس از مواجهه با تروما کمک می کند. “اساساً، مطالعه ما نشان داده است که اگر بتوانید خواب خود را بهبود ببخشید، آنگاه می توانید عملکرد را نیز بهبود بخشید.”
این یافته برای جمعیتی که به طور روزمره در معرض تروما قرار دارند، نویدبخش است. مانند پرسنل نظامی و همچنین ممکن است به قربانیان حوادث، بلایای طبیعی، خشونت نیز کمک کند.
Vanderheyden این کشف را به دنبال یک سری آزمایشات روی موش های صحرایی انجام داد که در آن او و همکار وی کریستوفر دیویس، ارتباط بین خواب کم و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را بررسی کردند – یک بیماری روانشناختی که تخمین زده شده است، هر ساله 8 میلیون آمریکایی به آن دچار می شوند.
“افراد مبتلا به PTSD اغلب کابوس و انواع دیگر اختلالات خواب مانند بیدار شدن مکرر و بی خوابی را تجربه می کنند.”
“یک فکر این بود که این اختلالات خواب ممکن است باعث اختلال شناختی بیشتر شود و اثرات PTSD را بدتر کند. بنابراین ما می خواستیم ببینیم آیا بهبود اختلالات خواب مرتبط با قرار گرفتن در معرض تروما، می تواند به کاهش علائم PTSD کمک کند.”
این مطالعه شامل یک مدل جوندگان PTSD با اپتوژنتیک است، روشی که از پروتئین های حساس به نور برای کنترل فعالیت سلول های مغز استفاده می کند.
پس از گذراندن پروتکل PTSD، موش ها به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه، محققان برای تحریک سلول های ترشح کننده هورمون ملانین (MCH)، در طی یک دوره هفت روزه از تحریک اپتوژنتیکی استفاده کردند. حیوانات در گروه دوم به عنوان گروه کنترل عمل می کردند.
محققان با مقایسه این دو گروه دریافتند که تحریک اپتوژنتیکی باعث افزایش مدت زمان خواب با حرکت سریع چشم (REM) می شود – مرحله ای از خواب که برای یادگیری و حافظه مهم است.
محققان سپس رفتار موش ها را در یک آزمایش سه روزه شرطی سازی کلاسیک شامل یک تسک حافظه ارزیابی کردند.
“نتایج نشان داد که یک بازه زمانی حساس وجود دارد که برای مداخله با استفاده از بهبود خواب، می تواند اثرات منفی تروما را برطرف کند.”
“برعکس، به نظر می رسد که اگر شما بعد از تروما بیدار بمانید، این به طور بالقوه می تواند برای عملکرد شناختی شما مضر باشد، اگرچه ما به عنوان بخشی از مطالعه خود، این مورد را مستقیماً آزمایش نکرده ایم.”
به عنوان نمونه، وی از قربانیان تصادفات رانندگی نام برد که ممکن است بعد از بستری شدن در بیمارستان به دلیل جراحات، خواب زیادی ندارند، زیرا تحت فشار قرار میگیرند و تحریک می شوند.
اگرچه اولویت بندی خواب ممکن است در قربانیانی که آسیب های بالقوه تهدید کننده زندگی دارند عملی نباشد، اما افزایش خواب در سایر جمعیت های در معرض تروما می تواند عملی شود.
پرسنل نظامی می توانند ار این راه کار مهره مند شوند و به طور بالقوه داروهای تقویت کننده خواب به آنها کمک کنند تا از آسیب دیدگی شناختی جلوگیری کنند.
Vanderheyden هشدار داد که اگرچه آزمایش های آنها نشان می دهد که بهبود خواب بلافاصله پس از سانحه می تواند مفید باشد، اما چنین مداخله ای ممکن است برای تجربیات آسیب زا که در گذشته های بسیار دور اتفاق افتاده است مؤثر می باشد.
وندرهیدن همچنین بر اساس یافته های خود پیشنهاد کرد که استفاده از داروهای ضد افسردگی معروف به مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) در افراد مبتلا به PTSD ممکن است نیاز به بررسی مجدد داشته باشد، زیرا SSRI ها منجر به سرکوب خواب REM می شوند.
“ما ممکن است با تجویز دسته ای از داروها که در واقع راه درمانی بالقوه را برای آنها از بین می برد، با از بین بردن خواب REM، هنگامی که یافته های ما نشان می دهد که باید خواب REM را افزایش دهیم، به ضرر آسیب دیدگان عمل می کنیم.”
برای کسب اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Christopher J. Davis et al, Optogenetic sleep enhancement improves fear-associated memory processing following trauma exposure in rats, Scientific Reports (2020)