مقاله ای که در مجله Journal of Medicinal Chemistry منتشر شده است، خانواده جدیدی از مولکولهای با ثابت تمایل (افینیتی) بالا را برای پیوستن به گیرنده های ایمیدازولین نشان می دهد که در مغز بیماران مبتلا به بیماری های عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون و هانتینگتون تغییر می کنند. با توجه به مطالعات بالینی، ادغام این لیگاند های خاص به گیرنده های I2 باعث افزایش مهارت های شناختی و برخی از نشانگرهای زیستی می شود که شاخص فرآیندهای عصبی در مغز مدلهای حیوانی و موش است.
گیرنده های ایمیدازولین I2: اهداف درمانی جدید
گیرنده های ایمیدازولین I2 در چندین بدن یافت می شود. لیگاند انتخابی این گیرنده ها نشان داد که آنها در چندین فرآیند فیزیولوژیکی (بی دردی ، التهاب ، اختلالات مغزی انسان و غیره) شرکت می کنند. اینها در مغز توزیع می شود و در مورد بیماران با فرآیندهای عصبی و یا با گلیوما یا اختلالات روانشناختی، تغییر می کنند. به همین دلیل است که می توانند به عنوان اهداف دارویی بالقوه در مبارزه با بیماریهای عصبی معرفی شوند.
با وجود نقش تعیین کننده آنها در فیزیولوژی سلول، ساختار گیرنده ها در این خانواده هنوز توصیف نشده است تا خصوصیات دارویی آن را بیان کند.
برای درمان بیماری هایی که در حال حاضر در علم پزشکی کشف نشده اند، باید اهداف درمانی جدیدی داشته باشیم. کشف گیرنده می تواند به گسترش فناوری درمانی و یک فرآیند مهم تبدیل شود.
لیگاند های جدید با تمایل زیاد برای گیرنده های ایمیدازولین I2
مقاله جدید یک خانواده از ساختار جدید مولکولی (α-ایمینوفسفوناتهای بیسسیلیک) با ثابت تمایل و انتخاب بالا در مورد گیرنده های ایمیدازولین I2 ارائه می دهد. این مولکول ها با مشخصات ابتکاری از لحاظ ساختاری به هیچ یک از لیگاند های استاندارد مورد استفاده برای توصیف دارویی این گیرنده ها مرتبط نیستند و امکانات ساختاری جدیدی را فراتر از آنچه که توسط لیگاند های کلاسیک ارائه می شود، فراهم می کنند.
با تنها فاز سنتز diastereoselective، این تیم مجموعه ای از عضوهای خانواده لیگاند گیرنده های ایمیدازولین I2 را ایجاد کردند، با چندین ترکیب برای کمک به شکل گیری رابطه ساختار – فعالیت و تعیین ویژگی های ساختاری برای به دست آوردن بهترین میل لیگاند-گیرنده.
به طور خاص ، مولکولهای سنتز شده دارای یک گروه عملکردی استری فسفونیک در یک سیستم α-ایمینوفسفونات هستند که به عنوان یک گروه کاربردی مورد علاقه در زمینه شیمی پزشکی مورد استفاده قرار می گیرد.
با یک دیدگاه ابتکاری، مطالعات با تکنیک های اتصال رقابتی لیگاندهای رادیواکتیو در نمونه های مغز انسان انجام شده است. مطالعات تطبیقی دیگری در مورد وابستگی در گونه های مختلف جانوری (انسان ، موش ، میکا) با ترکیبات جدید و لیگاندها در نظر گرفته شده است.
بهبود شناختی در نشانگرهای زیستی و رفتارهای عصبی
مطالعه جدید بیان می کند که اتحاد خاص بین یک مولکول نماینده از خانواده جدید لیگاندها و گیرنده های ایمیدازولین I2 باعث بهبود نشانگرهای پروتئینی مربوط به فرآیندهای محافظت کننده عصبی در مدلهای حیوانی تحت درمان می شود. همچنین، در مطالعات رفتاری و در پارامترهای مرتبط با التهاب عصبی و استرس اکسیداتیو در مدل 5xFAD یک بهبود شناختی (مدل موش با خانواده آلزایمر) وجود دارد.
با استفاده از این منابع، کارشناسان تحقیقات خود را ادامه می دهند. پس از تجویز لیگاند نماینده در مدل حیوانات برای تعریف متابولیت های شرکت کننده و شکل دقیق ترین دوز درمانی. هدف دیگر، توصیف فرآیندهای حاصل از تعامل ترکیب مولکولی جدید با گیرنده ها (پروتئومیکس ، مسیرهای سیگنالینگ و غیره) است.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Abás, S., et al. (2020) Bicyclic α-Iminophosphonates as High Affinity Imidazoline I2 Receptor Ligands for Alzheimer’s Disease. Journal of Medicinal Chemistry.
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).