سرخوردگی، احساسی ناشی از چالش هایی است که در راه اهداف قرار می گیرند. توانایی مقابله با این سرخوردگی به عنوان “تحمل سرخوردگی” شناخته می شود.
افرادی که نسبت به سرخوردگی و ناامیدی تحمل بالایی دارند، می توانند به موفقیت برسند. افرادی که تحمل ناامیدی کمی دارند ممکن است با ناراحتی های به ظاهر ناچیز روزمره مانند ترافیک و بچه های پر سر و صدا نیز دچار احساس سرخوردگی و ناامیدی شوند.
افرادی که تحمل ناامیدی کم دارند ممکن است سریعاً از انجام کارهای سخت خودداری کنند. صرف فکر کردن به انتظار در صف یا کار بر روی کاری که نمی فهمند ممکن است برای آن ها غیرقابل تحمل باشد.
اگر در حالت تحمل کم نسبت به ناامیدی و سرخوردگی قرار بگیرید، ممکن است باعث بروز برخی مشکلات در زندگی شما شود. خوشبختانه مواردی وجود دارد که می توانید برای بهبود تحمل ناامیدی و سرخوردگی خود انجام دهید.
عواقب تحمل ناامیدی کم
تحمل سرخوردگی یک مؤلفه اصلی بهزیستی روانشناختی است. افرادی که می توانند از پس مشکلات برآیند، بیشتر در اهداف خود پایدار هستند و این می تواند به آنها در احساس خوب و رسیدن به موفقیت کمک کند.
کسانی که تحمل ناامیدی کم دارند، ممکن است به راحتی تسلیم شوند یا در کل از انجام کارهای سخت اجتناب کنند. این می تواند عواقب جدی در دستیابی به خواسته ها وموفقیت ها داشته باشد.
همچنین می تواند بر روابط تأثیر بگذارد. افراد با تحمل ناامیدی کم ممکن است تحمل کمی نسبت به رفتار شریک زندگی خود داشته باشند و یا عدم تحمل آنها در موقعیت های روزمره (مانند انتظار یک میز در رستوران) می تواند منجر به افزایش تنش در روابط شود.
علل
دلایل مختلفی وجود دارد که برخی از افراد با تحمل ناامیدی کم سر و کار دارند:
بیماری روانشناختی
شرایط بهداشت روانی مانند افسردگی و اضطراب می تواند تحمل ناامیدی فرد را کاهش دهد. مطالعات همچنین نشان داده اند که افراد مبتلا به ADHD تمایل به تحمل کمتری نسبت به سرخوردگی دارند.
شخصیت
همچنین در تحمل ناامیدی نقش دارد. برخی از افراد به طور طبیعی شرایط ناامید کننده را بهتر از دیگران تحمل می کنند.
سیستمهای اعتقادی
اعتقادات فرد نیز در چگونگی تحمل سرخوردگی نقش دارد. کسی که فکر می کند مواردی مانند “زندگی باید آسان باشد” یا “سایر افراد همیشه باید انتظارات من را برآورده کنند” نسبتا به استرس زا های روزمره تحمل کمتری دارد.
علائم
تحمل ناامیدی کم در همه کمی متفاوت به نظر می رسد. اما در اینجا برخی از علائم متداول وجود دارد:
تعویق مکرر به دلیل عدم توانایی تحمل ناامیدی ناشی از یک کار سخت یا کسل کننده
تلاش های انگیزشی برای “رفع” وضعیت به دلیل بی تاب بودن و نه انتظار برای تصحیح این موضوع
ناراحتی موقتی اغراق آمیز
اصرار بر پیگیری رضایت فوری
بلافاصله وقتی با چالش یا مانعی مواجه شوید، سریعتر از خواب بلند می شوید
رشد تحریک پذیر یا عصبانیت در مورد استرس زا های روزمره
با فکر یا اصرار ، “من نمی توانم این را تحمل کنم.”
اجتناب از کارهایی که ممکن است باعث پریشانی شود
تحمل ناامیدی را ایجاد کنید
تحمل ناامیدی را می توان آموخت
با تمرین مداوم می توانید شدت ناامیدی خود را کاهش دهید و می توانید یاد بگیرید که احساسات خود را به روشهای مناسب اجتماعی بیان کنید. در اینجا چند راهکار وجود دارد که می تواند به شما در ایجاد تحمل ناامیدی کمک کند.
طی 6 مرحله تلاش کنید رفتار خود را تغییر دهید
شرایط سخت را بپذیرید
احساس ناامیدی باعث ایجاد افکاری مانند این می شود: “این چیزها همیشه برای من اتفاق می افتد!” یا “چرا این مورد باید هر روز تا این حد وحشتناک باشد. “
به اظهارات منفی اغراق آمیز با اظهارات واقع گرایانه پاسخ دهید
به جای فکر کردن در مورد ناعادلانه بودن مثلا موضوع “ترافیک”، به خود یادآوری کنید: “روزانه میلیون ها اتومبیل در جاده ها وجود دارد. ترافیک اتفاق می افتد. “
هنگامی که خود را به ناعادلانه بودن زندگی متقاعد می کنید، در نظر بگیرید که آیا این یک وضعیت است که می توانید تغییر دهید یا اینکه باید نحوه پاسخ به آن را تغییر دهید یا نه. اگر وضعیت خارج از کنترل شما است، پس بر پذیرش تمرکز کنید.
با خودتان صحبت کنید
ناامیدی می تواند ناشی از تردید در عدم توانایی شما در تحمل پریشانی باشد. فکر کردن “نمی توانم تحمل کنم که صبر کنم ،” یا “من بیش از حد ناراحت هستم که دوباره امتحان کنم” ، ناامیدی شما را افزایش می دهد. این نوع افکار همچنین می تواند مانع از انجام کارهایی شود که ممکن است منجر به احساس ناامیدی شود.
به خود یادآوری کنید که می توانید با احساس پریشانی کنار بیایید
نفس عمیق بکشید و دوباره امتحان کنید، مهارت های مقابله ای را امتحان کنید که به شما کمک می کند تا با روشی سالم با ناامیدی روبرو شوید.
بیاموزید که چگونه بدن خود را آرام کنید
احساس ناامیدی می تواند منجر به علائم فیزیولوژیکی مانند افزایش ضربان قلب و فشار خون بالاتر شود. تغییرات در بدن ممکن است باعث شود شما از توانایی خود در مواجهه با ناامیدی شک داشته باشید، که به نوبه خود به یک چرخه منفی منجر می شود که بیرون آمدن از آن دشوار است.
دانستن چگونگی آرام کردن بدن می تواند برای آرام کردن ذهن شما مهم باشد. نفس عمیق، مدیتیشن، آرامش پیشرونده ماهیچه ها و فعالیت بدنی می تواند به شما در مدیریت علائم جسمی ناامیدی به روش سالم کمک کند.
با استراتژی های مختلف تمدد اعصاب آزمایش کنید تا زمانی که کشف کنید چه چیزی وجود دارد.
تا زمانی که کشف کنید چه چیزی برای شما مفید است استراتژی های مختلف تمدد اعصاب را آزمایش کنید. سپس هنگامی که احساس ناامیدی شروع شود، قبل از اینکه علائم شما شدید شود، بدن خود را آرام کنید.
سرخوردگی را تحمل کنید
درست مثل هر مهارت دیگری، تحمل ناامیدی به تمرین نیاز دارد. آن را شروع کنید و روی تمرین مهارت های خود کار کنید.
عمداً کاری را انجام دهید که ملایم باشد، مثل کار کردن روی یک معما سخت یا انتظار در یک خط طولانی. گفتگوی خود را مدیریت کنید و از مهارت های مقابله سالم برای مقابله با احساسات خود استفاده کنید.
وقتی در مدیریت ناامیدی خود موفق هستید، به توانایی خود در تحمل پریشانی اعتماد خواهید کرد. با گذشت زمان، می توانید به تدریج خود را تحمل خود را در موقعیت های پر چالش تر نیز امتحان کنید.
بنابراین، تحمل ناامیدی پایین شما لازم نیست که دائمی باشد. شما می توانید برای ساختن این تحمل قدم بردارید، که می تواند کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.
بنابراین اگر به تنهایی در بهبود تحمل ناامیدی خود مشکل دارید، یا به نظر می رسد که نشانه یک مسئله بزرگتر است، با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید. درمان ممکن است از گفتگوی درمانی و پرداختن به افکار که باعث ناامیدی شما می شود باشد، تا در نظر گرفتن داروهای درمانی که موارد اساسی مانند افسردگی را درمان می کنند.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
VeryWellMind
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).