وقتی سخن از یک زندگی 100 ساله به میان می آید، ژنهای خوب به شما کمک می کنند اما همه داستان ژن های خوب نیستند. یک مطالعه جدید که توسط دانشمندان دانشکده پزشکی Elson S. Floyd، دانشگاه ایالتی واشنگتن انجام شده است، تأثیر قابل توجهی در احتمال رسیدن به سنین بالا در سالمندان را مورد بررسی قرار می دهد.
یافته های این تیم تحقیق در ژورنال بین المللی تحقیقات زیست محیطی و بهداشت عمومی و براساس داده های مرگ و میر ایالت واشنگتن منتشر شده است، یافته ها نشان می دهد که افرادی که در جوامع با سن متوسط بسیار پراکنده زندگی می کنند، ممکن است به احتمال زیاد تا صد سالگی زندگی کنند. آنها همچنین وضعیت اقتصادی را به صورت یک فاکتور مهم بررسی و تجزیه و تحلیل کردند که خوشه های جغرافیایی که احتمال رسیدن به سن صد سالگی در آن زیاد است در مناطق شهری و شهرهای کوچکتر با وضعیت اقتصادی بهتر از جمله منطقه سیاتل و منطقه اطراف پولمن مورد بررسی قرار دادند.
“تحقیق ما به شواهد روزافزونی می افزاید که عوامل اجتماعی و محیطی به میزان قابل توجهی در طول عمر نقش دارند. تحقیقات اولیه تخمین زده است که عوامل ارثی فقط در حدود 20 تا 35 درصد شانس فرد برای رسیدن به سنین صد ساله را توضیح می دهند.”
“ما از تحقیقات قبلی می دانیم که شما می توانید از طریق رفتار، حساسیت خود را به بیماریهای مختلف بر اساس ژنتیک خود تغییر دهید”
به عبارت دیگر، هنگامی که شما در محیطی زندگی می کنید که از پیری سالم حمایت می کند، این به احتمال زیاد بر توانایی شما در شانس ژنتیکی خود از طریق تغییر شیوه زندگی تأثیر می گذارد. با این حال، در مورد عوامل دقیق محیطی و اجتماعی که باعث می شود محیطی که به بهترین وجه از زندگی تا عصر صد ساله پشتیبانی کند، شکافی در دانش به وجود آورده است، که این مطالعه به رفع آن کمک کرده است.
نویسندگان به بررسی اطلاعات در مورد مرگ و میر نزدیک به 145000 واشنگتنی که بین سالهای 2011 تا 2015 در 75 سالگی و یا بالاتر درگذشتند، پرداختند. این داده ها شامل اطلاعات مربوط به سن و مکان هر فرد بود. محل زندگی در زمان فوت و همچنین جنس، نژاد، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل آنها.
براساس محل زندگی شخص، محققان از داده های سازمان سنجش جامعه آمریکا، آژانس حفاظت از محیط زیست و سایر منابع برای تعیین ارزش یا امتیاز به متغیرهای مختلف محیطی برای محله خود استفاده کردند. متغیرهای مورد بررسی شامل سطح فقر، دسترسی به مراقبت های اولیه، قابلیت پیاده روی، درصد جمعیت در سن کار، وضعیت روستایی- شهری، آلودگی هوا و قرار گرفتن در معرض فضای سبز است. پس از آن، آنها یک تجزیه و تحلیل بقا انجام دادند تا مشخص شود کدام عوامل همسایگی و جمعیتی با احتمال کمتری از مرگ قبل از سن صد سالگی ارتباط دارند.
آنها دریافتند که قابلیت پیاده روی، وضعیت اقتصادی بهتر و درصد بالایی از جمعیت سن کار (اندازه گیری تنوع سنی) با دستیابی به وضعیت صد ساله ارتباط مثبت دارند.
“این یافته ها نشان می دهد که اجتماعات با سن مختلف برای همه افراد درگیر بسیار مفید است.”امکان ورزش برای بزرگسالان مسن تر مهیا شود و دسترسی آنها به مراقبت های پزشکی و فروشگاه های مواد غذایی برای آنها آسان تر باشد.” محلاتی که تنوع سنی بیشتری را ارائه می دهند، در مناطق شهری قرار دارند که در آن افراد بزرگتر احتمالاً انزوای کمتر و حمایت بیشتر در جامعه را تجربه می کنند.
یافته های آنها اهمیت تلاش های مداوم برای رفع نابرابری های بهداشتی را که توسط اقلیت های نژادی، مانند آمریکایی های آفریقایی و بومیان آمریکا تجربه شده اند، برجسته می کند. مطابق با یافته های تحقیق قبلی، به عنوان مثال، داده ها نشان می دهد که سفید بودن با طول زندگی ارتباط دارد. با نگاه به جنسیت، محققان همچنین دریافتند که زنان با احتمال بیشتری به سن صد سالگی رسیده اند.
سرانجام، محققان می خواستند ببینند که در چه مناطقی از مردم ایالتی احتمال رسیدن به سن صد ساله بیشتر است. آنها برای هر محله سالهای زندگی بالقوه را محاسبه می کردند، یا میانگین سالهایی که افراد متوفی برای رسیدن به سن 100 سالگی مجبور به ادامه زندگی می شدند.
هنگامی که آنها سالهای زندگی بالقوه را برای همه محلات در سراسر ایالت نقشه برداری می کردند، خوشه هایی با احتمال زیاد زندگی در سنین صد سالگی در مناطق اجتماعی اقتصادی بالاتر در مراکز شهری و شهرهای کوچک در سراسر ایالت، از جمله منطقه بزرگ سیاتل و منطقه پولمن را مشاهده کردند.
در حالی که تحقیقات بیشتری برای گسترش یافته های آنها مورد نیاز است، محققان توضیح دادند که یافته های این مطالعه درنهایت می تواند برای ایجاد جوامع سالم تری که باعث افزایش طول عمر در بزرگسالان می شوند، استفاده شود.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
“Environmental Correlates of Reaching a Centenarian Age: Analysis of 144,665 Deaths in Washington State for 2011−2015”. by Ofer Amram et al.
International Journal of Environmental Research and Public Health
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی (h-index 13) در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. بعلاوه به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش او را در Google Scholar دنبال کنید.
دکتر کمالی علاوه بر تخصص در زمینه علوم اعصاب، سال ها است که به عنوان مدیر اجرایی مجله علوم پزشکی پیشرفته و فناوری های کاربردی (JAMSAT) مشغول به فعالیت است. همچنین به عنوان دبیر اجرایی انجمن علوم اعصاب ایران شاخه فارس فعالیت می کند.