براساس مقاله ای منتشر شده، اسباب بازی های الکترونیکی برای نوزادان که با تولید چراغ، کلمات و آهنگ همراه هستند، منجر به کاهش کمیت و کیفیت مهارت زبان در مقایسه با بازی با کتاب یا اسباب بازی های سنتی می شوند.
واقعیت بسیاری از خانواده های خردسالان این است که فرصت های بازی مستقیم والدین و کودک به دلیل عوامل مالی، کاری و سایر عوامل خانوادگی محدود است. بهینه سازی کیفیت بازی والدین و کودک از اهمیت بسیاری برخوردار است.
محققان از دانشگاه آریزونا شمالی، آزمایش کنترل شده ای را انجام دادند که شامل 26 زوج والد و کودکانی بود که 10 تا 16 ماه داشتند. محققان به طور مستقیم زمان بازی والدین و شیرخواران را رعایت نکردند. زیرا در خانه های شرکت کنندگان انجام می شد. برای ثبت صدا از تجهیزات ضبط صدا استفاده می شد. به شرکت کنندگان سه مجموعه اسباب بازی داده شد: اسباب بازی های الکترونیکی (لپ تاپ کودک، مزرعه صحبت و تلفن همراه). اسباب بازی های سنتی (پازل چوبی chunky، شکل دهنده و بلوک های لاستیکی با تصاویر)؛ و پنج کتاب با حیوانات مزرعه، شکل یا مضامین رنگی.
در هنگام بازی با اسباب بازی های الکترونیکی، تعداد کلمات توسط بزرگسالان کمتر استفاده می شد، تعداد مکالمه های کمتری به صورت کلامی صورت می گرفت، پاسخ والدین کمتر و تولید کلمات خاص از نظر محتوا نسبت به بازی با اسباب بازی های سنتی یا کتاب ها دیده می شد. طبق نتایج، کودکان همچنین هنگام بازی با اسباب بازی های الکترونیکی کمتر کتاب می خوانند.
نتایج همچنین نشان می دهد که والدین در هنگام بازی با اسباب بازی های سنتی کلمات کمتری نسبت به بازی با کتاب با نوزادان تولید کرده اند. والدین همچنین هنگام بازی با اسباب بازی های سنتی با شیرخوار خود از کلمات خاص با محتوا استفاده می کنند.
نتایج این نویسندگان نشان می دهد که تفاوت های بزرگ و گسترده ای بین اسباب بازی های الکترونیکی و کتاب ها و پس از آن اسباب بازی های الکترونیکی و اسباب بازی های سنتی وجود دارد.
این نتایج مبنایی برای کاهش خرید اسباب بازی های الکترونیکی است که به عنوان آموزشی تبلیغ می شوند و اغلب بسیار گران هستند. این نتایج به شواهد و مدارکی بزرگ از مزایای احتمالی کتاب خواندن با کودکان بسیار خردسال می افزاید. آنها همچنین با نشان دادن اینکه بازی با اسباب بازیهای سنتی ممکن است منجر به تعاملهای ارتباطی شود به اندازه آنچه که در هنگام خواندن کتاب اتفاق می افتد، در این زمینه گسترش می یابند. با این حال، اگر تأکید بر فعالیتهایی باشد که تعامل ارتباطی غنی بین والدین و نوزادان ایجاد می کند، هر دو بازی با اسباب بازی های سنتی و خواندن کتاب می تواند به عنوان فعالیت های تسهیل کننده زبان باشد.
“اسباب بازی های الکترونیکی که باعث سر و صدا می شوند یا روشن می شوند در فعال کردن توجه کودکان با فعال کردن رفلکس جهت یابی آنها بسیار مؤثر هستند. این رفلکس بدوی ذهن را مجبور می کند تا روی محرک های دیداری یا شنیداری تمرکز کند. به نظر می رسد آنها تعامل کلامی والدین و فرزند را کاهش می دهند. چرا این مهم است؟ چرخش های مکالمه در طول بازی بیشتر به آموزش زبان کودکان کمک می کند. آنها زمینه را برای مهارت های سواد آموزی فراهم می کنند، نقش بازی می کنند و مهارت های اجتماعی مانند پذیرش دیگران را آموزش می دهند. فعل و انفعالات کلامی البته تنها بخشی از داستان است. آنچه که این مطالعه به ما نشان می دهد، این است که چگونه تعامل های غیر کلامی، که همچنین منبع مهمی از مهارت های اجتماعی و عاطفی هستند، براساس نوع اسباب بازی ها، متفاوت است.
“هر پیشرفت دیجیتالی باید هدف مشخصی برای درگیر کردن کودک نه تنها با اسباب بازی و برنامه باشد، بلکه باید این تعامل را به دیگران و دنیای اطراف خود انتقال دهد تا آنچه را که آنها آموخته اند معنی دار و قابل تعمیم بسازد. ویژگی های دیجیتالی پتانسیل عظیمی برای درگیر کردن کودکان در بازی – به ویژه کودکانی که آستانه حسی بالاتری دارند – باشد.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
“Association of the Type of Toy Used During Play With the Quantity and Quality of Parent-Infant Communication” by Anna V. Sosa, PhD in JAMA Pediatrics
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).