یک مطالعه اخیر رفتار اضطرابی در موش‌ها و همچنین اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در کهنه‌سربازان ارتش را با افزایش میلین – ماده‌ای که ارتباط بین نورون‌ها را تسریع می‌کند – در مناطقی از مغز مرتبط با احساسات و حافظه مرتبط می‌داند.
نتایجی که توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا. برکلی و UC سانفرانسیسکو (UCSF) گزارش شده است. توضیح احتمالی برای اینکه چرا برخی افراد در برابر استرس آسیب‌پذیر هستند و برخی افراد در برابر استرس آسیب‌پذیر نستند. و برای علائم مختلف – رفتار اجتنابی. اضطراب و به عنوان مثال. ترس – ناشی از خاطره چنین استرسی.
اگر. همانطور که محققان گمان می کنند. ترومای شدید باعث افزایش میلین شود. یافته ها می تواند منجر به درمان هایی شود – داروها یا مداخلات رفتاری – که از تولید میلین جلوگیری یا معکوس می کند و اثرات پس از ضربه شدید را کاهش می دهد.
میلین
میلین لایه‌ای از مواد و پروتئین‌های چرب است که به دور آکسون‌های نورون‌ها – اساساً عایق اطراف سیم‌کشی مغز – می‌پیچد تا انتقال سیگنال‌ها از راه دور را تسهیل کند و در نتیجه. ارتباط بین نواحی دوردست مغز را تسهیل کند. نواحی درونی مغز سفید به نظر می رسند – در واقع به آنها “ماده سفید” می گویند – به دلیل اینکه میلین تعداد زیادی دسته بزرگ از آکسون ها را در آنجا پوشانده است.
اما مطالعه جدید افزایش میلیناسیون آکسون‌ها را در به اصطلاح «ماده خاکستری» نشان می‌دهد. جایی که بیشتر بدنه‌های سلولی نورون‌ها در آن قرار دارند و بیشتر سیم‌کشی‌ها کمتر با میلین عایق هستند. میلین اضافی عمدتاً در مناطق مرتبط با حافظه یافت شد
محققان مرکز پزشکی امور کهنه‌سربازان سانفرانسیسکو اسکن‌های ام‌آر‌آی مغز 38 جانباز را انجام دادند – نیمی از آنها مبتلا به PTSD. نیمی دیگر بدون – و افزایش میلینیناسیون در ماده خاکستری افراد مبتلا به PTSD را در مقایسه با مغز افراد غیر مبتلا به PTSD مشاهده کردند.
در همین حال. همکاران در دانشگاه کالیفرنیا برکلی. افزایش مشابهی در میلیناسیون در ماده خاکستری موش‌های بالغ که در معرض یک رویداد استرس‌زای حاد قرار داشتند. کشف کردند. در حالی که همه موش‌ها اثرات طولانی‌مدت استرس را نشان نمی‌دهند – همانطور که همه جانبازان آسیب دیده به PTSD مبتلا نمی‌شوند – موش‌هایی که این کار را انجام دادند. میلین‌سازی را در نواحی خاصی از مغز همراه با علائم خاصی از استرس افزایش دادند که مشابه آن چیزی بود که پزشکان UCSF در جانبازان یافتند.
یک مثال
برای مثال. هر دو جانباز مبتلا به PTSD و موش‌های تحت استرس که رفتار اجتنابی از خود نشان می‌دادند. میلیناسیون را در هیپوکامپ افزایش داده بودند. که اغلب به عنوان جایگاه حافظه در نظر گرفته می‌شود. کسانی که واکنش ترس از خود نشان می دهند. میلیناسیون را در آمیگدال افزایش داده اند. که نقش کلیدی در پاسخ ما به احساسات قوی. مانند ترس یا لذت دارد. افرادی که از اضطراب رنج می برند. میلیناسیون را در شکنج دندانه دار افزایش داده بودند. منطقه ای که برای یادگیری و حافظه حیاتی است.
دکتر توماس نیلان. نویسنده ارشد. مدیر کلینیک اختلالات استرس پس از سانحه (PTSD) و تحقیقات استرس و سلامت گفت: ترکیب این مطالعات روی موش‌ها با جمعیت جانبازان مبتلا به اختلالات استرس پس از سانحه. برای من واقعاً هیجان‌انگیز است. برنامه در سانفرانسیسکو VA. «حداقل این مکانیسم دیگری است که باید در هنگام توسعه درمان‌های جدید به آن فکر کنیم. اگر توانایی پایدار برای شکل دادن به محتوای میلین را در مغز بزرگسالان ببینیم. شاید درمان‌ها به معکوس کردن آن کمک کنند. اینجاست که می خواهیم با این کار بعدی برویم
مردم – و موش ها – در پاسخ به استرس متفاوت هستند.
ارتباط بین علائم و ناحیه میلیناسیون به این دلیل کشف شد که محققان دانشگاه کالیفرنیا برکلی موش‌ها را تحت یک باتری بیش از دوجین آزمایش قرار دادند تا پاسخ رفتاری خاص آنها را به استرس حاد ارزیابی کنند.
دانیلا کافر. نویسنده ارشد. دانشگاه کالیفرنیا. می‌گوید: «ما درک می‌کنیم که تنوع فردی در انسان‌ها زیاد است. اما موش‌ها از نظر ژنتیکی یکسان هستند. بنابراین فکر می‌کنید وقتی آنها را در معرض استرس قرار می‌دهید. همان پاسخ را دریافت خواهید کرد.» استاد زیست شناسی برکلی. اما پاسخ بسیار متغیر است. آنها به نوعی به گروه هایی تقسیم می شوند. به طوری که برخی واقعا انعطاف پذیر هستند و برخی آسیب پذیر هستند. و آنهایی که آسیب پذیر هستند به طرق مختلف آسیب پذیر هستند: برخی رفتار اجتنابی نشان می دهند و برخی از مشکلات یادگیری ترس دارند و برخی واکنش های مبهوت کننده ای نشان می دهند که اغراق آمیز است.
به گفته نیلان. فردیت مشابه در افراد مبتلا به PTSD دیده می شود. مطالعه جدید نشان می دهد که علائم خاص مربوط به نواحی مغز است که به تازگی میلین می شوند
ناهمگونی زیادی در بین افراد مختلف مبتلا به PTSD وجود دارد. این یک اندازه برای همه نیست. نیلان. استاد روانپزشکی در مؤسسه علوم اعصاب UC سانفرانسیسکو ویل. گفت: هر بیمار PTSD به طور کلی ترکیبی از علائم مختلف دارد. «بعضی از مردم بسیار اجتنابی هستند. برخی افراد بسیار بیش فعال هستند. ایده این است که اگر شما بتوانید نشان دهید که این خوشه‌های علائم مختلف دارای مدارهای عصبی متفاوتی هستند. ممکن است ما را به گونه‌ای نزدیک‌تر به زیرتایپ کردن افراد نزدیک کند به گونه‌ای که بتوانیم در درمان خود هدفمندتر باشیم.
انتشار نتایج
محققان که نتایج خود را در دسامبر 2021 در مجله Translational Psychiatry منتشر کردند. نشان دادند که استرس سلول‌های گلیال مغز به نام اولیگودندروسیت‌ها را تولید می‌کند که دور آکسون‌های نورون‌ها می‌پیچند و میلین را می‌سازند. افزایش میلین تولید شده توسط این الیگودندروسیت های جدید می تواند بر سرعت اتصالات بین نورون ها تأثیر بگذارد و برخی از اتصالات را بیش از حد پاسخگو کند.
نیلان گفت: «در ماده خاکستری قشر شما. بیشتر دندریت‌ها و آکسون‌ها – برجستگی‌هایی که از نورون‌ها بیرون می‌آیند و به برقراری ارتباط با سایر نورون‌ها کمک می‌کنند – می‌توانند هزاران اتصال ایجاد کنند و بیشتر آنها بدون میلین هستند. اما اگر تجربه به شما منجر شود که میلین را برای تقویت اتصالات خاص شروع کنید – فرض کنید توانایی شما برای پاسخ سریع به یک محرک ترسناک – می توانید آن مدار را تسریع کنید. اما نوع انعطاف پذیری انطباقی گسترده تری را که به طور معمول دارید از دست خواهید داد. با آکسون ها و دندریت های عمدتا بدون میلین. افراد مبتلا به PTSD تقریباً شبیه یک نوازنده تک نت می شوند – آنها واقعاً می دانند چگونه به ترس واکنش نشان دهند. اما این پاسخ سریع و پیشرفته به ترس ممکن است انعطاف‌پذیری انطباقی آنها را برای رفتار غیر ترسناک کاهش دهد.
استرس حاد باعث افزایش الیگودندروسیت ها می شود
در سال 2014. کافر و همکارانش در دانشگاه برکلی کشف کردند که موش‌هایی که تحت استرس حاد قرار می‌گیرند. الیگودندروسیت‌های بیشتری را در ماده خاکستری مغز به‌ویژه در هیپوکامپ تولید می‌کنند. او پیشنهاد کرد که این منجر به افزایش میلیناسیون آکسون‌ها می‌شود که به طور بالقوه با سرعتی که سیگنال‌ها بین نواحی مختلف ماده خاکستری مغز. مانند هیپوکامپ و آمیگدال حرکت می‌کنند. تداخل ایجاد می‌کند. مطالعه جدید این نظریه را تقویت می کند
نیلان مجذوب یافته‌های 2014 شد و با کافر تماس گرفت و از آن زمان تاکنون با هم همکاری می‌کنند. نیلان با لیندا چائو. استاد رادیولوژی UCSF. که راهی برای تصویربرداری از میلین در ماده خاکستری مغز ابداع کرد. همکاری کرد و چندین سال پیش مغز 38 جانبازی را که ضربه شدیدی را تجربه کرده بودند. اسکن کرد. برخی با و برخی بدون PTSD.
در آن زمان. دانشمندانی که به دنبال تغییرات در میلین مربوط به اختلالات مغزی بودند. بر روی ماده سفید قشر مغز متمرکز بودند که عمدتاً میلین شده است. به عنوان مثال. در مولتیپل اسکلروزیس. یک حمله خودایمنی میلین را در ماده سفید از بین می برد. کافر شاید اولین کسی بود که شواهدی از افزایش میلیناسیون در ماده خاکستری مرتبط با بیماری پیدا کرد
Chao و Neylan متوجه افزایش میلیناسیون نورون‌ها در ماده خاکستری جانبازان مبتلا به PTSD شدند. اما نه در افراد بدون PTSD. هر چه علائم بدتر باشد. میلیناسیون بیشتر است.
یک سوال
این امر باعث شد تا کافر و اولین نویسنده. کیمبرلی لانگ. که اکنون یک دانشجوی فوق‌دکتری UCSF است. ببینند آیا می‌توانند افزایش میلین را در ماده خاکستری پس از ترومای حاد در موش‌ها پیدا کنند یا خیر. پس از اینکه آنها بر روی علائم خاص موش های صحرایی مبتلا به PTSD تمرکز کردند. یک ارتباط بین علائم و میلین در مناطق خاصی از ماده خاکستری پیدا کردند.
چائو متعاقباً اسکن‌های مغزی گروه 38 جانباز قبلی خود را مجدداً تجزیه و تحلیل کرد و همبستگی مشابهی را یافت: علائم خاصی با میلین شدن در یک منطقه از ماده خاکستری مرتبط بود. اما در سایرین نه.
لانگ و کافر سپس از نوعی ژن درمانی ویروسی برای افزایش یک فاکتور رونویسی به نام olig1 استفاده کردند که تولید الیگودندروسیت ها را از سلول های بنیادی در ماده خاکستری افزایش می دهد. هنگامی که لانگ ویروس را به شکنج دندانه دار موش ها تزریق کرد. محققان دریافتند که این امر باعث افزایش تعداد الیگودندروسیت ها و ایجاد علائم اجتناب. حتی بدون هیچ استرسی می شود.
همکاران پروژه
سوال بعدی این بود: “اگر من پیدایش الیگودندروسیت را تغییر دهم. آیا رفتارم را تغییر خواهم داد؟” کوفر گفت. «آغاز پاسخ در اینجا در این مقاله است – بله. و اکنون. کارهای بیشتری برای درک واقعی آن وجود دارد.»
Neylan. Chao و Kaufer در مطالعات بیشتر. از جمله جستجوی افزایش میلین در مغز بیماران مبتلا به PTSD که مرده‌اند. بهبود تصویربرداری fMRI از میلین در مغز. بررسی اثرات استرس مزمن بر اتصالات مغزی موش‌ها. و استفاده از آنها همکاری می‌کنند. تصویربرداری با وضوح بالا جدید برای مطالعه رسوب میلین در ماده خاکستری
سایر نویسندگان مقاله عبارت بودند از: یوریکا کازاما. ویویان روان. رئا میسرا. آنجیل آن. کلسی هو. و کلر توث و دانشجوی دکترا جوسلین برتون از دانشگاه برکلی. لیور پرتز. دانشجوی کارشناسی UCLA؛ دایانا مولر. دانشجوی کارشناسی دانشگاه آریزونا؛ دانشجوی دکترای دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) ویلیام کاسازا؛ استاد UBC سارا مصطفوی; دکتر برتراند هوبر. متخصص مغز و اعصاب دانشگاه بوستون; و محقق استیون وودوارد از سیستم مراقبت بهداشتی VA Palo Alto
https://neurosciencenews.com/anxiety-ptsd-myelin-19876/
سید مهدی ساداتی هستم. عاشق مغز! داروساز و دانشجوی دکترای تخصصی علوم اعصاب. عضو تیم مرکز سلامت مغز دانا! از علاقه هام شناسوندن کارایی های هیجان انگیز مغز به زبان ساده به آدمهاست! جست و جو می کنم در افسردگی، داروهای موثر بر مغز و سایر بیماری های حوزه ی روان و البته نوروپلاستیسیتی!