دوران کودکی دوره مهمی برای رشد اجتماعی است، به ویژه در شکل گیری هویت اجتماعی، یا احساس شخص از اینکه در وابستگی های گروهی چه موقعیتی دارد، نقش مهمیرا ایفا می کند. برای برخی از کودکان، نحوه احساس نسبت به خود و هویت اجتماعی آنها ممکن است به آسیب پذیری آنها در برابر افسردگی کمک کند.
افسردگی یک شرایط پیچیده است که تحت تأثیر طیف وسیعی از عوامل قرار دارد، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد عوامل اجتماعی می توانند نقش اساسی داشته باشند.
هویت اجتماعی چیست؟
هر کودکی دارای هویت اجتماعی است، به این ترتیب، نقشهای مختلف خود را در جامعه نسبت به دیگران درک می کنند. خواه از طریق موقعیت اجتماعی، فرهنگ یا قومیت، منافع، دستاوردها یا عقاید خود، کودکان احساس هویت و غرور، عزت نفس و سازگاری را از هویت اجتماعی خود به دست می آورند.
وقتی هویت اجتماعی به سرعت تغییر یابد، تهدید شود یا مورد سؤال قرار گیرد، یک کودک ممکن است در معرض افسردگی قرار بگیرد.
مردم اجتماع اطراف ما
برای داشتن هویت اجتماعی، به افراد اطراف خود نیاز داریم تا ما را تأیید یا انکار کنند.
افراد اطراف ما نیز بر هویت اجتماعی ما و احساسی که نسبت بخود داریم، تأثیر می گذارند. اگر کودکی بسیار خجالتی و منزوی باشد، به احتمال زیاد کودکان دیگر نشانه های اجتماعی آن کودک را تشخیص داده و آنها را تنها می گذارند، بنابراین هویت اجتماعی کودک به عنوان یک فرد “خجالتی و منزوی” تأیید می شود.
به نوبه خود، کودک ممکن است از نقش اجتماعی خود رضایت نداشته باشد، احساس تنهایی کند یا ناامید شود و سعی کند از این هویت رهایی یابد.
رشد اجتماعی در سنین کودکی
هویت اجتماعی به افراد این امکان را می دهد که جزئی از گروه ها باشند و در دنیای اجتماعی خود احساس تعلق داشته باشند. این هویتها نقش مهمی در شکل دادن به تصویری از خود دارد.
هرچه افراد با یک گروه خاص بیشتر ارتباط برقرار کنند، این گروه در شکل گیری احساس مردم نسبت به خود نقش بیشتری دارند. عضویت در آن گروه برای چگونگی توجه یک شخص به خود و توانایی های آنها از اهمیت برخوردار می شود، بنابراین بدست آوردن جایگاه در گروه می تواند به افراد کمک کند احساس اطمینان، رضایت و احترام بیشتری داشته باشند.
وقتی مردم دچار افسردگی می شوند، تمایل به منزوی شدن در اجتماع دارند. مطالعات نشان داده اند که عوامل اجتماعی نیز می توانند دلایل مهم افسردگی باشند. برای مثال، تحقیقات نشان داده اند که دوره های تنهایی نشانه ای قابل پیش بینی از افسردگی است.
هویت اجتماعی از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا بر نحوه مشاهده افراد و نحوه تعامل با دیگران تأثیر می گذارد. اگر افراد نسبت به هویت خود در یک گروه دید مثبتی داشته باشند، به احتمال زیاد با دیگران در آن گروه ارتباط خوبی دارند و از احساسات مثبت نسبت به خود بهره میبرند.
محققان پیشنهاد می کنند که دیگر مزایای مهم هویت اجتماعی عبارتند از:
به بهره بردن از حمایت های اجتماعی کمک می کند
این کمک می کند تا نیاز روانشناختی به عزت نفس برآورده شود
این احساس تعلق افراد را در یک گروه اجتماعی فراهم میکند
همه متفاوت هستند
اما همه کودکانی که تغییرات و یا تهدیدهای هویت اجتماعی خود را تجربه می کنند، دچار افسردگی نخواهند شد. در عوض، تصور می شود کسانی که تعداد محدودی از نقش های اجتماعی را دارا می باشند، هنگام از دست دادن یا تهدید نقش، بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی هستند.
به عنوان مثال، کودکی که فقط خود را ستاره فوتبال می بیند ممکن است اگر ناگهان آسیب ببیند و دیگر نتواند فوتبال بازی کند، احساس ناراحتی و احساس ضرر کند. ممکن است کودک موقعیت خود را به عنوان یک ورزشکار ستاره از دست بدهد، وقت کمتری را در کنار هم تیمی ها و دوستان خود بگذراند و در نهایت ممکن است شاهد کاهش عزت نفس خود باشد که در را برای افسردگی باز می کند.
این بدان معنا نیست که کودک نمی تواند یک هویت اجتماعی جدید ایجاد کند، بلکه به سادگی اهمیت چگونگی دید کودک در رابطه با دنیای اطراف خود را برجسته می کند.
چگونه از هویت فرزندان خود حمایت کنیم
به عنوان والدین، می توانید با تأیید اینکه چه چیزی و چه کسی برای آنها مهم است، از نقش های اجتماعی فرزند خود حمایت کنید. سعی کنید تأکید بیش از حد بر هر یک از نقش های اجتماعی قرار ندهید. درعوض، آنها را ترغیب کنید تا چیزهای جدید و متفاوتی را امتحان کنند، و سایر نقشهای مهم را مانند کودک، نوه، خواهر، پسر، دانش آموز، عضو جامعه، همسایه و غیره را به آنها یادآوری کنید.
طبیعی است که کودک شما پس از ناامیدی یا از بین رفتن یک رابطه مهم احساس ناراحتی کند، اما اگر متوجه شدید کودک شما علائم افسردگی را نشان می دهد، از پزشک متخصص اطفال یا سایر ارائه دهندگان سلامت روان کمک بخواهید.
علائم
برخی علائم مبنی بر اینکه فرزند شما ممکن است دارای مشکلات اجتماعی یا علائم افسردگی باشد شامل موارد زیر است:
از دست دادن علاقه به فعالیتهایی که زمانی دوست داشته است
خواب بیش از حد طبیعی
برای تمرکز روی کار در مدرسه مشکل دارد
بیشتر یا کمتر از حد معمول غذا بخورد
ابراز احساس غم و ناامیدی
تحریک پذیر تر از حد معمول است
جدا شدن از دوستان یا خانواده
اگر هریک از این علائم بیش از دو هفته ادامه داشته باشد، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که با پزشک متخصص اطفال یا متخصص سلامت روان و علوم اعصاب مشورت کنید.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
VeryWellMind