اضطراب و ADHD بسیار متفاوت هستند، اما برای افراد مبتلا به ADHD غیر معمول نیست که علائم اضطراب را تجربه کنند. ADHD می تواند استرس زا باشد، که ممکن است توضیح دهد که چرا حدود نیمی از بزرگسالان مبتلا به ADHD نیز یک اختلال اضطرابی همزمان دارند.
از آنجا که گاهی اوقات ممکن است بین اضطراب و ADHD همپوشانی وجود داشته باشد، تمایز بین آنها گاهی اوقات می تواند چالش برانگیز باشد. هم ADHD و هم اضطراب می توانند باعث شوند که افراد احساس بی قراری و ناتوانی در تمرکز کنند.
ADHD و اضطراب در یک نگاه
اضطراب و ADHD مجزا و متمایز هستند، اما بروز آنها با هم غیرمعمول نیست. این می تواند چالش های بیشتری ایجاد کند و تشخیص و درمان را پیچیده کند. مهم است که به یاد داشته باشید که ADHD شامل تفاوت هایی در نحوه عملکرد مغز یک فرد است، این چیزی نیست که نیاز به “درمان” داشته باشد. یادگیری بیشتر در مورد ADHD و دریافت نوع حمایت مناسب ممکن است به کاهش علائم اضطراب کمک کند، اما ممکن است به درمان هایی نیز نیاز داشته باشید که به طور خاص علائم اضطراب را هدف قرار می دهند، از جمله تراپی و دارو.
درک اضطراب و ADHD
علاوه بر علائم اضطراب مرتبط با ADHD که در بالا توضیح داده شد، تحقیقات ارتباط قوی بین ADHD و اختلالات اضطرابی پیدا می کند. حدود 50 درصد از بزرگسالان مبتلا به ADHD دارای اختلال اضطراب نیز هستند.
ویژگی های ADHD
اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) نوعی از واگرایی عصبی است که اولین بار در دوران کودکی ظاهر می شود. مغزهای ADHD از نظر ساختار و عملکرد متفاوت هستند، که می تواند منجر به چالش هایی با بیش فعالی، بی توجهی و تکانشگری شود.
افراد مبتلا به ADHD ممکن است برای توجه کردن مشکل داشته باشند و انجام کارهایی را که مورد علاقه آنها نیست به تعویق بیاندازند. آنها ممکن است در تمرکز مشکل داشته باشند، به نظر می رسد حواسشان پرت می شود و با برنامه ریزی مشکل دارند. در برخی موارد، چنین رفتارهایی می تواند بسیار شبیه به اضطراب باشد.
علائم اضطراب
اختلالات اضطرابی می توانند خود را در انواع الگوهای علائم فیزیکی، خلقی، شناختی و رفتاری نشان دهند. ویژگی های مشترک این اختلالات عبارتند از: اضطراب بیش از حد، نگرانی، عصبی بودن و ترس.
اضطراب اغلب با احساس بیقراری، دائماً پرخاشگر بودن، مشکلات تمرکز (یا خالی شدن ذهن)، اختلالات خواب، تنش عضلانی، تحریک پذیری، خستگی و احساس غرق شدن همراه است. چنین علائمی می تواند آرامش را برای فرد بسیار سخت کند.
بسیاری از افراد با اجتناب از موقعیت هایی که باعث اضطراب می شوند با علائم خود کنار می آیند.
همچنین اضطراب افراد را به به تعویق انداختن یا اجتناب از تصمیم گیری سوق می دهد. یا ممکن است دائماً از دیگران برای مدیریت نگرانی هایشان کمک بخواهند.
چگونه اضطراب و ADHD بر یکدیگر تأثیر می گذارند
ADHD می تواند بسیاری از جنبه های زندگی روزانه را استرس زاتر کند. ویژگی هایی مانند زمان کوری، بی قراری و مشکل در تمرکز می تواند وظایف و تعهدات روزمره را چالش برانگیز کند. افراد ممکن است اضطرابی جدا از ADHD خود داشته باشند، اما برای افراد غیرعادی نیست که به دلیل زندگی با ADHD احساس اضطراب کنند.
ADHD می تواند باعث شود افراد ددلاین ها را از دست بدهند یا قرار ملاقات های ضروری را فراموش کنند. ممکن است باعث شود افراد تا آخرین لحظه کار را به تعویق بیندازند یا حواسشان به کارهای جالب پرت شود و در عین حال از دیگران غافل شوند.
این می تواند منجر به مشکلات در مدرسه و محل کار شود. روابط نیز می تواند آسیب ببیند. ناامیدی هایی که ADHD به همراه دارد می تواند بر عزت نفس تأثیر بگذارد، به استرس کمک کند و منجر به احساس اضطراب شود.
ADHD تشخیص داده نشده در بزرگسالان می تواند علائم اضطراب را بدتر کند. درک ADHD و دانستن چگونگی درخواست تسهیلات در محل کار و مدرسه میتواند به کاهش ناراحتی ناشی از انتظار برای عملکرد عادی در زمانی که مغزی مشابه دیگران ندارید کمک کند.
تمایز بین اضطراب و ADHD
اضطراب و ADHD می تواند به مشکلات تمرکز، بی خوابی، دشواری در رسیدن به ددلاین ها و بی قراری کمک کند. با این حال، تفاوت های کلیدی بین این دو وجود دارد.
ADHD شکلی از واگرایی عصبی است که از دوران کودکی شروع می شود. افراد اغلب الگوهای بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری را نشان می دهند.
از سوی دیگر، اضطراب با احساس نگرانی و عصبی بودن مشخص می شود. معمولاً در سالهای نوجوانی و جوانی ظاهر می شود.
اگر در تمایز بین این دو مشکل دارید، ممکن است از خود بپرسید که چه چیزی باعث ایجاد مشکل اساسی شده است. به عنوان مثال، اگر نگران هستید زیرا به سختی می توانید تمرکز کنید، احتمالاً اضطراب شما ناشی از ADHD شما بوده یا بدتر شده است.
از سوی دیگر، اگر به دلیل مضطرب بودن تمرکز کردن برایتان سخت است، پس مشکل خود اضطراب است و نه ADHD شما.
درمان اضطراب و ADHD
اضطراب و ADHD وقتی با هم اتفاق بیفتند چالش برانگیزتر است. هر دو می توانند به مشکلات تمرکز، افزایش اهمال کاری و مدیریت زمان ضعیف کمک کنند. ترکیبی از اضطراب و ADHD همچنین می تواند زندگی روزمره را پر استرس و طاقت فرساتر کند.
برخی از ویژگی‌های ADHD می‌توانند با اضطراب همپوشانی داشته باشند، اما داشتن ADHD در جامعه‌ای با محوریت نوروتیپیک نیز میتواند ترس، نگرانی، اضطراب و تروما ایجاد کند.
یکی از اولین گام‌ها در برنامه‌ریزی درمان، رمزگشایی این است که آیا این نگرانی‌ها ناشی از فقدان سازگاری مناسب است یا اینکه آیا این نگرانی‌ها نتیجه یک اختلال اضطرابی جداگانه و همزمان هستند.
واضح است که علائم ADHD می تواند منجر به اضطراب مزمن شود که می تواند عملکرد، شادی و سطح عزت نفس فرد را بیشتر مختل کند. دریافت حمایت و درمان مناسب می تواند کمک کننده باشد.
داشتن ADHD و اضطراب همزمان ممکن است روند درمان را پیچیده کند. در حالی که این دو وضعیت ممکن است با هم رخ دهند، آنها متمایز هستند و نیاز به رویکردهای مدیریتی متفاوتی دارند.
اضطراب معمولاً با روان درمانی درمان می شود، اگرچه ممکن است داروها نیز تجویز شوند.
تراپی
انواع درمانی که می تواند موثر باشد عبارتند از:
درمان شناختی-رفتاری (CBT):
CBT به افراد کمک می کند تا الگوهای فکری منفی را که به احساس اضطراب کمک می کند، شناسایی کنند. با به چالش کشیدن و جایگزین کردن این افکار، افراد می توانند به روش هایی فکر کنند که واقع بینانه تر و کمتر اضطراب آور باشد.
مواجهه درمانی:
این رویکرد شامل قرار گرفتن تدریجی و پیشرونده با منبع ترس فرد است. با گذشت زمان، اضطراب و پاسخ به تدریج کمرنگ می شود.
درمان همچنین میتواند به افراد مبتلا به ADHD کمک کند تا در مورد نحوه عملکرد مغز، چالش‌هایی که ممکن است با آنها روبرو شوند و استراتژی‌هایی که به آنها کمک می‌کند تا به نحو مؤثرتری با آن مقابله کنند، اطلاعات بیشتری کسب کنند.
دارو
داروها اغلب برای درمان ADHD تجویز می شوند. داروهای محرک بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، اما ممکن است گزینه های غیر محرک نیز تجویز شوند.
گاهی اوقات، افراد ممکن است در اولین شروع مصرف داروهای محرک ADHD، علائم اضطراب را افزایش دهند. این اثر اغلب با گذشت زمان از بین می‌رود و بدن با دارو سازگار می‌شود، اما در صورت تداوم مشکلات باید با پزشک خود صحبت کنید.
داروهای ضد اضطراب نیز بسته به نیاز فرد از گزینه های موجود هستند. داروهای ضد اضطراب ممکن است شامل داروهای ضد افسردگی، بنزودیازپین ها یا مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) باشند.
اصلاح سبک زندگی
اگر اضطراب و ADHD دارید، تعدادی از راهبردهای خودیاری نیز وجود دارد که ممکن است به شما در مقابله با احساس اضطراب کمک کند.
تکنیک های آرامش
تعدادی از تکنیک های آرام سازی موثر وجود دارد که می تواند به افراد در مدیریت علائم اضطراب کمک کند. اینها شامل تنفس عمیق، مدیتیشن، تمرکز حواس، تجسم و آرامش پیشرونده عضلانی است.
خواب
اضطراب و ADHD می توانند با خواب تداخل ایجاد کنند، بنابراین یافتن راه هایی برای بهبود استراحت می تواند مفید باشد. استراتژی هایی که می توانند به شما کمک کنند عبارتند از اجتناب از کافئین در بعد از ظهر، رفتن به رختخواب هر شب در ساعت معین و ایجاد یک محیط خواب آرام.
فعالیت بدنی
مطالعات نشان داده اند که ورزش ممکن است به بهبود عملکرد اجرایی در افراد مبتلا به ADHD کمک کند. تحقیقات همچنین نشان داده است که ورزش می تواند در کاهش علائم اضطراب بسیار موثر باشد.
کلید فعال ماندن با ADHD این است که فعالیت هایی را انتخاب کنید که از آنها لذت می برید. اگر چیزی علاقه شما را جلب نکند، حتماً خسته خواهید شد. در عوض، چیزهای سرگرم کننده ای مانند دوچرخه سواری، صخره نوردی، شنا، رقص یا ژیمناستیک را امتحان کنید.
حرف آخر
ا‌مروزه با پیشرفت علم تکنیک های مختلفی برای درمان اختلالات روانی ایجاد شده است که بسته به شرایط شما میتواند مورد استفاده قرار بگیرد. میتوانید از کارشناسان انستیتو سلامت مغز دانا کمک بگیرید تا بهترین و موثرترین درمان برای خود را بیابید. برای اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.
برداشتن اولین قدم اغلب سخت ترین است. مرکز سلامت مغز آن را ساده کرده است. برای رزرو نوبت و شروع سفر خود به سمت بهبودی، اینجا کلیک کنید.
همین حالا می توانید نوبت خود را از طریق لینک زیر رزرو کنید!
شما شایسته دریافت بهترین ها هستید. همین امروز زمان مشاوره خود را تنظیم کنید! با ما در تماس باشید.
07136476172-09172030360
آدرس: شیراز بلوار بعثت (حدفاصل چهارراه خلدبرین و فلکه سنگی) مجتمع پزشکی مریم طبقه پنجم – انستیتو سلامت مغز
ایمیل: [email protected]
اینستاگرام: danabrain.ir@
درباره نویسنده
موژان پارسا پژوهشگر ارشد توان‌بخشی شناختی دانشگاه شهید بهشتی و همکار قطب عصب روان‌شناسی شناختی کشور است. جریان اصلی تحقیقات وی اختلالات عصب تحولی و به طور خاص متمرکز بر اوتیسم می باشد.