تحقیقات نشان می دهد که افراد هنگام معاشرت با دوستان خود سطح بالاتری از احساس خوشحالی را نسبت به شریک زندگی عاشقانه یا فرزندان خود گزارش می دهند. در حقیقت، بودن در کنار شرکای عاشقانه کمترین میزان خوشبختی را در بین این سه گروه پیش بینی کرده است، این یافته ها را یک تحقیق منتشر شده در مجله شخصیت و روانشناسی اجتماعی، نشان می دهد.
با این وجود هادسون استاد روانشناسی SMU تأکید کرد که این یافته بیش از خود شخصی که لحظات با او به اشتراک گذاشته می شود، مربوط به فعالیتی است که با آن شخص انجام می شود. این بدان دلیل است که افراد تمایل دارند با دوستان خود بیشتر وقت خود را به انجام کارهای لذتبخش بپردازند تا اینکه با اعضای خانواده، که گاه گاهی خود را در کنار یکدیگر می بینند و کارهایی مانند کارهای منزل یا کارهای مراقبتی را کنار می گذارند.
“مطالعه ما نشان می دهد که این ارتباطی با ماهیت اساسی روابط خویشاوندی ندارد.”
“وقتی از نظر آماری فعالیتها را کنترل می کردیم،” حضور صرف “فرزندان، شرکای عاشقانه و دوستان میزان شادی مشابهی را پیش بینی می کردند. بنابراین، این مقاله دیدگاه خوش بینانه ای از خانواده ارائه می دهد و نشان می دهد که مردم واقعاً از شریک زندگی و فرزندان عاشقانه خود لذت می برند.”
از بیش از 400 شرکت کننده در این مطالعه خواسته شد تا بارها در مورد لحظاتی که دوستان یا خانواده خود می گذرانند، فکر کنند – فعالیتی را که به اشتراک می گذارند شناسایی کنند – و ارزیابی کنند که آیا این تجارب باعث احساسات مختلف مانند احساس خوشبختی، رضایت و داشتن حس معنا شده است؟ هر احساس از 0 (تقریباً هرگز) تا 6 (تقریباً همیشه) رتبه بندی شد.
این اطلاعات و سایر پاسخها در مورد احساس شرکت کنندگان در زمانهای مختلف به هادسون و همکارانش، ریچارد ای. لوکاس و م. برنت دونلن، اجازه داد که میزان خوشبختی را با دوستان و خانواده خود تخمین بزنند. لوکاس و دونلن هر دو از دانشگاه ایالتی میشیگان هستند.
فعالیت هایی که افراد، بیشتر اوقات هنگام بودن در کنار شرکای عاشقانه خود انجام می دهند شامل آرامش و غذا خوردن است. افراد وقتی با دوستانشان هستند نیز تمایل به انجام فعالیت های مشابه دارند. اما این مطالعه نشان داد که آنها بیشتر از این اعمال، کارهای لذت بخش را هنگام معاشرت با دوستان خود انجام می دهند و کارهای خانه نیز بسیار کمتر دیده می شود.
همچنین وقت گذراندن با فرزندانشان به معنای وقت بیشتر برای انجام کارهایی است که ارتباط مطلوبی ایجاد نمی کند، مانند کارهای خانه و رفت و آمد.
با این حال، فعالیتی که مردم بیشتر اوقات با فرزندان خود – مراقبت از کودکان – گزارش می کردند، مثبت ارزیابی شد. و به طور کلی، افراد گزارش کردند که بدون در نظر گرفتن این فعالیت ها، در کنار دوستان، شرکا و فرزندان، سطح احساس خوشبختی مشابهی دارند.
اینجا یک درس وجود دارد:
“ایجاد فرصت هایی برای تجربیات مثبت با شرکای عاشقانه و کودکان مهم است. در مقابل، روابط خانوادگی اگر به غیر از کارهای خانه، مراقبت از کودکان عمل دیگری را در بر نداشته باشد، احساس خوشبختی زیادی را پیش بینی نخواهد کرد.”
برای اطلاعات بیشتر به مؤسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منبع:
Nathan W. Hudson et al, Are we happier with others? An investigation of the links between spending time with others and subjective well-being., Journal of Personality and Social Psychology (2020)
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).