07136476172 - 09172030360 [email protected]

آشنایی با علائم ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس (MS)

توسط | آذر ۲۳, ۱۴۰۱ | ام اس, سلامت مغز

بیماری خود ایمنی و ام اس

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن است که سیستم عصبی مرکزی (CNS) را درگیر می کند. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی بدن به میلین، که لایه محافظ اطراف رشته های عصبی است، حمله می کند. ام اس باعث التهاب و ضایعات موقتی می شود. همچنین می تواند منجر به ضایعات پایدار ناشی از بافت اسکار شود که می تواند ارسال سیگنال به بقیه بدن را برای مغز دشوار کند. هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، اما می توان علائم ام اس را مدیریت کرد. درباره علل ام اس، نحوه درمان و موارد دیگر بیشتر بدانید.

علائم ام اس چیست؟

افراد مبتلا به ام اس طیف وسیعی از علائم را تجربه می کنند. با توجه به ماهیت بیماری، علائم می تواند در افراد مختلف بسیار متفاوت باشد.

آنها همچنین می توانند از نظر شدت سال به سال، ماه به ماه و حتی روز به روز تغییر کنند.

در اینجا به برخی از شایع ترین علائم مرتبط با ام اس اشاره می کنیم.

علائم ام اس

خستگی

بر اساس گزارش انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس (NMSS) حدود 80 درصد از افراد مبتلا به ام اس گزارش می دهند که دچار خستگی هستند. خستگی ناشی از ام اس می تواند انجام کارهای روزمره را برای فرد دشوارتر کند.

مشکل در راه رفتن

مشکل در راه رفتن ممکن است با ام اس به دلیل موارد زیر رخ دهد:

  • بی حسی در پاها
  • مشکل در ایجاد تعادل
  • ضعف عضلانی
  • اسپاستیسیته عضلانی
  • مشکل در بینایی

اشکال در راه رفتن نیز در صورت زمین خوردن می تواند منجر به آسیب شود.

مشکلات بینایی

مشکلات بینایی اغلب یکی از اولین علائم برای بسیاری از افراد مبتلا به ام اس است. سرانجام مشکلات بینایی ممکن است یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. این مسائل ممکن است بیایند و بروند، یا با گذشت زمان بدتر شوند. آنها همچنین می توانند به طور کامل برطرف شوند.

برخی از مشکلات رایج بینایی مرتبط با ام اس عبارتند از:

  • نوریت بینایی، که می تواند باعث درد یا تاری دید در یک چشم شود
  • دوبینی
  • نیستاگموس یا حرکت غیر ارادی چشم
  • نابینایی

مسائل گفتاری

ام اس باعث ایجاد ضایعاتی در مغز می شود که می تواند بر گفتار تأثیر بگذارد. این مشکلات گفتاری که به نام دیس آرتری نیز شناخته می شود، می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

علائم دیزآرتری می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • لکنت زبان
  • گفتار “ربات مانند”، که در آن مکث های طولانی بین کلمات یا هجاها وجود دارد
  • تغییرات در حجم گفتار

علائم دیگر

سایر علائم نسبتاً رایج ام اس عبارتند از:

  • درد حاد یا مزمن
  • لرزش
  • مسائل شناختی شامل تمرکز، حافظه و کلمه یابی
  • مشکل در جویدن و بلعیدن
  • مسائل خواب
  • مشکلات کنترل ادرار

چگونه ام اس تشخیص داده می شود؟

برای تشخیص، یک متخصص مراقبت های بهداشتی، اغلب یک متخصص مغز و اعصاب، نیاز به انجام یک معاینه  دارد. آنها همچنین در مورد سابقه بالینی شما با شما صحبت خواهند کرد و یک سری آزمایشات دیگر را برای تعیین اینکه آیا مبتلا به ام اس هستید یا خیر، درخواست خواهند کرد.

آزمایش تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • اسکن ام آر آی. استفاده از رنگ کنتراست با MRI به پزشک اجازه می دهد تا ضایعات فعال و غیرفعال را در سراسر مغز و نخاع تشخیص دهد.
  • توموگرافی انسجام نوری (OCT). در این آزمایش، تصویری از لایه‌های عصبی پشت چشم برای بررسی نازک شدن اطراف عصب بینایی گرفته می‌شود.
  • آزمایش مایع مغزی نخاعی (پنکسیون کمری). پزشک شما ممکن است برای پیدا کردن ناهنجاری‌های مایع نخاعی، این آزمایش را تجویز کند. این آزمایش می تواند به رد بیماری های عفونی کمک کند. همچنین می توان از آن برای جستجوی نوارهای اولیگوکلونال (OCBs) استفاده کرد که می تواند برای تشخیص ام اس استفاده شود.
  • آزمایشات خون پزشکان برای کمک به از بین بردن احتمال سایر بیماری هایی که علائم مشابه دارند، آزمایش خون را تجویز می کنند.
  • تست پتانسیل های برانگیخته بصری (VEP). این آزمایش به تحریک مسیرهای عصبی برای تجزیه و تحلیل فعالیت الکتریکی در مغز شما نیاز دارد. در گذشته برای تشخیص ام اس از تست های پتانسیل شنوایی برانگیخته و حسی ساقه مغز نیز استفاده می شد.

تشخیص ام اس نیاز به شواهدی از دمیلینه شدن (حذف میلین سلول های عصبی) در زمان های مختلف در بیش از یک ناحیه از مغز، نخاع یا اعصاب بینایی شما دارد. دمیلیناسیون فرآیندی است که از ارسال موثر سیگنال توسط اعصاب جلوگیری می کند.

تشخیص همچنین مستلزم رد سایر شرایطی است که علائم مشابهی دارند. بیماری لایم، لوپوس و بیماری شوگرن تنها چند نمونه هستند.

انواع ام اس چیست؟

انواع ام اس عبارتند از:

سندرم ایزوله بالینی (CIS)

CIS یک بیماری قبل از MS است که شامل 1 قسمت از علائم است که حداقل 24 ساعت طول می کشد. این علائم به دلیل دمیلیناسیون در CNS شما است.

اگرچه این قسمت مشخصه ام اس است، اما برای تشخیص سریع کافی نیست.

اگر در زمان ضربه نخاعی بیش از یک ضایعه یا نوار الیگوکلونال مثبت (OCB) در مایع نخاعی شما وجود داشته باشد، به احتمال زیاد تشخیص RRMS را دریافت خواهید کرد.

اگر این ضایعات وجود نداشته باشند یا مایع نخاعی شما OCB را نشان ندهد، احتمال کمتری دارد که تشخیص ام اس را دریافت کنید.

ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS)

ام اس عود کننده- فروکش کننده (RRMS) شامل عودهای واضح فعالیت بیماری و به دنبال آن بهبودی است. در طول دوره های بهبودی، علائم خفیف هستند یا وجود ندارند، و پیشرفت خفیف تا متوسط ​​بیماری وجود دارد.

RRMS رایج ترین شکل ام اس در شروع است و حدود 85 درصد از همه موارد را تشکیل می دهد.

ام اس پیشرونده اولیه (PPMS)

اگر مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه (PPMS) هستید ، عملکرد عصبی از شروع علائم به تدریج بدتر می شود.

با این حال، دوره های کوتاهی از ثبات می تواند رخ دهد. اصطلاحات “فعال” و “غیر فعال” گاهی اوقات برای توصیف فعالیت بیماری با ضایعات مغزی جدید یا تقویت کننده استفاده می شود.

ام اس پیشرونده ثانویه (SPMS)

MS پیشرونده ثانویه (SPMS) زمانی رخ می دهد که RRMS به شکل پیش رونده تبدیل می شود. ممکن است علاوه بر ناتوانی یا بدتر شدن تدریجی عملکرد، عودهای قابل توجهی داشته باشید.

خلاصه

شما می توانید در هر زمان فقط یک نوع MS داشته باشید، اما دانستن اینکه چه زمانی به شکل پیشرونده MS تغییر می کنید ممکن است تشخیص دقیق آن دشوار باشد.

ام اس چگونه درمان می شود؟

در حال حاضر هیچ درمانی برای ام اس در دسترس نیست. اما گزینه های درمانی وجود دارد که می تواند به شما در مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

درمان های اصلاح کننده بیماری (DMTs)

DMT ها برای کاهش سرعت پیشرفت ام اس و کاهش میزان عود شما طراحی شده اند.

داروهای اصلاح کننده بیماری خود تزریقی برای RRMS شامل گلاتیرامر استات (کوپاکسون) و بتا اینترفرون ها هستند، مانند:

  • آوونکس
  • بتاسرون
  • Extavia
  • پلگریدی
  • ربیف

در سال 2020  FDA برای درمان این بیماری Kesimpta را تایید کرد. Kesimpta یک آنتی بادی مونوکلونال تزریقی است که می تواند خود تجویز شود.

داروهای خوراکی برای RRMS عبارتند از:

  • دی متیل فومارات ( Tecfidera )
  • فینگولیمود (گیلنیا)
  • تری فلونوماید (Aubagio)
  • کلادربین (Mavenclad)
  • دیروکسیمل فومارات (Vumerity)
  • سیپونیمود (Mayzent)
  • اوزانیمود (زپوزیا)
  • مونو متیل فومرات (بافیرتام)
  • ponesimod  (پانوری)

درمان های انفوزیون داخل وریدی (IV) برای RRMS عبارتند از:

  • آلمتوزوماب (Lemtrada)
  • ناتالیزوماب ( تیسابری )
  • میتوکسانترون (نووانترون)
  • Ocrelizumab (Ocrevus)

در سال 2017، سازمان غذا و دارو (FDA) اولین DMT (درمان های اصلاح کننده بیماری) را برای افراد مبتلا به PPMS تایید کرد. این داروی تزریقی ocrelizumab (Ocrevus)  نامیده می شود و همچنین می توان از آن برای درمان RRMS استفاده کرد.

داروی دیگری، اوزانیمود (Zeposia)، اخیراً برای درمان CIS، RRMS و SPMS تأیید شده است. اما به دلیل COVID-19 هنوز به بازار عرضه نشده است.

همه داروهای ام اس برای هر فردی در دسترس یا مناسب نیستند. با پزشک خود در مورد اینکه کدام دارو برای شما مناسب تر است و خطرات و فواید هر یک صحبت کنید.

سایر داروها

پزشک شما می تواند کورتیکواستروئیدها مانند متیل پردنیزولون (مدرول) یا ژل آکتار (ACTH) را برای درمان عود تجویز کند.

درمان های دیگر نیز ممکن است با هدف کاهش علائم خاص برای کمک به بهبود کیفیت زندگی شما باشد.

از آنجایی که MS برای همه افراد متفاوت است، درمان به علائم خاص فرد بستگی دارد. برای اکثر افراد، یک رویکرد انعطاف پذیر ضروری است.

چه چیزی باعث ام اس می شود؟

اگر مبتلا به ام اس هستید، لایه محافظ میلین در اطراف برخی از رشته های عصبی مغز، عصب بینایی و نخاع آسیب می بیند.

تصور می شود که این آسیب نتیجه حمله سیستم ایمنی است. محققان فکر می کنند ممکن است یک محرک محیطی مانند یک ویروس یا سم وجود داشته باشد که باعث حمله سیستم ایمنی می شود.

همانطور که سیستم ایمنی بدن شما به میلین حمله می کند، باعث دمیلیناسیون می شود. این می تواند با تشکیل لایه های جدید میلین رو به بهبودی باشد، اما التهاب مزمن می تواند منجر به بافت اسکار شود که می تواند منجر به اختلالات عصبی پایدار شود.

MS ارثی نیست، اما داشتن والدین یا خواهر و برادر مبتلا به ام اس خطر ابتلا به ام اس را اندکی افزایش می دهد. بر اساس مطالعات منتشر شده در سال 2011 ، دانشمندان ژن هایی را شناسایی کرده اند که به نظر می رسد استعداد ابتلا به ام اس را افزایش می دهند .

امید به زندگی برای افراد مبتلا به ام اس چقدر است؟

پیش بینی چگونگی پیشرفت MS در هر فرد تقریبا غیرممکن است. امید به زندگی در مبتلایان به MS در حال افزایش است .

حدود 10 تا 15 درصد از افراد مبتلا به ام اس، تنها 10 سال پس از تشخیص، حملات نادر و حداقل ناتوانی دارند. به طور کلی فرض بر این است که آنها تحت درمان یا داروهای تزریقی نیستند. گاهی اوقات به آن ام اس خوش خیم می گویند.

نوع ام اس

MS پیشرونده معمولا سریعتر از RRMS پیشرفت می کند. افراد مبتلا به RRMS ممکن است سال‌ها در حال بهبودی باشند. فقدان ناتوانی بعد از 5 سال معمولاً شاخص خوبی برای آینده است.

رابطه ی جنسی

بر اساس بررسی‌های انجام شده در سال 2018 ، این بیماری در مردان شدیدتر و ناتوان‌کننده‌تر است.

خلاصه

کیفیت زندگی فرد با ام اس به علائم و میزان پاسخ او به درمان بستگی دارد. اما حتی اگر این بیماری غیرقابل پیش بینی می تواند بدون هشدار تغییر مسیر دهد، به ندرت کشنده است.

اکثر افراد مبتلا به ام اس به شدت ناتوان نمی شوند و به زندگی به راحتی ادامه می دهند.

علائم اولیه ام اس چیست؟

ام اس ممکن است به یکباره ایجاد شود یا علائم آن چنان خفیف باشند که به راحتی آنها را رد کنید. سه مورد از شایع ترین علائم اولیه ام اس عبارتند از:

  • بی حسی و سوزن سوزن شدن که بازوها، پاها یا یک طرف صورت شما را درگیر می کند. این احساسات شبیه به احساس سوزن سوزن هایی است که هنگام خوابیدن پایتان احساس می کنید. با این حال، آنها بدون ماشه رخ می دهند.
  • تعادل ناهموار و پاهای ضعیف. ممکن است هنگام پیاده روی یا انجام برخی فعالیت های بدنی دیگر به راحتی زمین بخورید.
  • دوبینی، تاری دید در یک چشم، یا از دست دادن نسبی بینایی. اینها می توانند نشانه اولیه ام اس باشند. ممکن است چشم درد نیز داشته باشید.

غیرمعمول نیست که این علائم اولیه از بین بروند و بعداً عود کنند. ممکن است هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها بین شعله‌ور شدن بیماری فاصله داشته باشید .

این علائم می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. حتی اگر این علائم را دارید، لزوماً به این معنی نیست که مبتلا به ام اس هستید.

RRMS در زنان شایع تر است، در حالی که PPMS در زنان و مردان به یک اندازه رایج است. اکثر متخصصان معتقدند که ام اس در مردان تهاجمی تر است و بهبودی پس از عود اغلب ناقص است.

زندگی با ام اس چگونه است؟

اکثر افراد مبتلا به MS راه هایی برای مدیریت علائم و عملکرد خوب خود پیدا می کنند.

داروها

ابتلا به ام اس به این معنی است که شما باید به یک پزشک مجرب در درمان ام اس مراجعه کنید.

اگر یکی از DMT ها را می گیرید، باید به برنامه توصیه شده پایبند باشید. پزشک شما ممکن است داروهای دیگری را برای درمان علائم خاص تجویز کند.

رژیم غذایی و ورزش

ورزش منظم برای سلامت جسمی و روانی مهم است، حتی اگر ناتوانی داشته باشید.

اگر حرکت بدنی دشوار است، شنا کردن یا ورزش در استخر می تواند کمک کننده باشد. برخی از کلاس های یوگا فقط برای افراد مبتلا به MS طراحی شده اند.

یک رژیم غذایی متعادل ، کم کالری و سرشار از مواد مغذی و فیبر، به شما کمک می کند تا سلامت کلی خود را مدیریت کنید.

رژیم غذایی شما عمدتاً باید شامل موارد زیر باشد:

  • انواع میوه ها و سبزیجات
  • منابع بدون چربی پروتئین ، مانند ماهی و مرغ بدون پوست
  • غلات کامل و سایر منابع فیبر
  • آجیل
  • حبوبات
  • محصولات کم چرب
  • مقدار کافی آب و سایر مایعات

هرچه رژیم غذایی شما سالم تر باشد، سلامت کلی شما بهتر است. شما نه تنها در کوتاه مدت احساس بهتری خواهید داشت، بلکه پایه و اساس آینده ای سالم تر را نیز پایه ریزی خواهید کرد.

باید سعی کنید موارد زیر را محدود یا اجتناب کنید :

  • چربی های اشباع شده
  • چربی ترانس
  • غذاها و نوشیدنی های سرشار از قند
  • گوشت قرمز
  • غذاهای سرشار از سدیم
  • غذاهای بسیار فرآوری شده

اگر شرایط پزشکی دیگری دارید، از پزشک خود بپرسید که آیا باید رژیم غذایی خاصی را دنبال کنید یا مکمل های غذایی مصرف کنید.

یادگیری نحوه صحیح خواندن برچسب های مواد غذایی مفید است. غذاهایی که کالری بالایی دارند اما مواد مغذی کمی دارند، به شما کمک نمی‌کنند که احساس بهتری داشته باشید یا وزنی را که برای شما مناسب است حفظ کنید.

سایر درمان های مکمل

مطالعات در مورد اثربخشی درمان های مکمل کمیاب است، اما این بدان معنا نیست که این روش ها نمی توانند به نوعی کمک کنند.

درمان های زیر ممکن است به شما کمک کند کمتر استرس داشته باشید و آرامش بیشتری داشته باشید:

  • مراقبه
  • ماساژ دادن
  • تایچی
  • طب سوزنی
  • هیپنوتیزم درمانی

عوامل خطر ابتلا به ام اس چیست؟

علت دقیق MS هنوز ناشناخته است. با این حال، چندین عامل خطر برای ابتلا به MS وجود دارد.

این عوامل خطر عبارتند از:

  • داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به ام اس
  • چاقی
  • عفونت های خاص
  • سیگار کشیدن
  • برخی از اختلالات خود ایمنی مانند دیابت نوع 1 و آرتریت روماتوئید

عوارض ام اس چیست؟

ضایعاتی که ام اس ایجاد می کند می تواند در هر نقطه از CNS ظاهر شود و اثرات گسترده ای داشته باشد.

مسائل حرکتی

با بالا رفتن سن، برخی از ناتوانی هایی که ام اس ایجاد می کند ممکن است بارزتر شوند.

اگر مشکلات حرکتی دارید، زمین خوردن ممکن است شما را در معرض افزایش خطر شکستگی استخوان قرار دهد. ابتلا به بیماری های دیگر، مانند آرتریت و پوکی استخوان، می تواند مسائل را پیچیده کند.

نگرانی های دیگر

یکی از شایع ترین علائم ام اس خستگی است، اما غیرمعمول نیست که افراد مبتلا به MS این موارد را نیز داشته باشند:

  • افسردگی
  • اضطراب
  • درجاتی از اختلال شناختی

خلاصه

مشکلات حرکتی می تواند منجر به کمبود فعالیت بدنی شود که می تواند باعث مشکلات سلامتی دیگری شود. خستگی و مشکلات حرکتی نیز ممکن است بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد.

آمار ام اس چیست؟

از سال 1975 تاکنون یک مطالعه ملی علمی معتبر در مورد شیوع MS در ایالات متحده وجود نداشته است.

با این حال، در یک مطالعه در سال 2017، انجمن تخمین زد که حدود 1 میلیون آمریکایی مبتلا به ام اس هستند.

چیزهای دیگری که باید بدانید:

  • ام اس است گسترده ترین شرایط عصبی که باعث می شود بزرگسالان جوان در سراسر جهان با معلولیت زندگی کنند.
  • اکثر افراد مبتلا به RRMS بین 20 تا 50 سال سن دارند.
  • به طور کلی، ام اس در زنان بیشتر از مردان است. RRMS در زنان دو تا سه برابر بیشتر از مردان شایع است. میزان PPMS در زنان و مردان تقریباً برابر است.
  • میزان ام اس در مکان هایی که به خط استوا نزدیک تر هستند کمتر است. این ممکن است با نور خورشید و قرار گرفتن در معرض ویتامین D مرتبط باشد. افرادی که قبل از سن 15 سالگی به مکان جدید نقل مکان می کنند ، معمولاً در مقایسه با بعد از 15 سالگی، عوامل خطر MS مرتبط با مکان جدید را دریافت می کنند. کانادایی ها بالاترین میزان ام اس را در جهان تجربه می کنند.

خلاصه

ام اس یک بیماری مادام العمر است. شما با چالش های منحصر به فردی روبرو خواهید شد که می توانند در طول زمان تغییر کنند.

شما باید روی ارتباط دادن نگرانی های خود با پزشک خود تمرکز کنید، تمام آنچه می توانید در مورد ام اس بیاموزید، و کشف کنید که چه چیزی به شما بهترین احساس را می دهد.

 

 منبع:

5/5 - (1 امتیاز)