محققان اظهار می کنند که یافته های آنها در مورد چگونگی غربالگری نوزادان برای کاهش شنوایی و چگونگی کنترل شنوایی خفیف تا متوسط در کودکان توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، نشان داده که تأثیر بسزایی در عملکرد مغز آن ها داشته باشد.
ساختار و عملکرد سیستم شنوایی، که صداها را در مغز پردازش می کند، در طول کودکی در پاسخ به قرار گرفتن در معرض اصوات ایجاد می شود. در کودکان با ناشنوایی شدید، سیستم شنوایی تحت یک سازماندهی مجدد عملکردی قرار می گیرد و برای پاسخ بیشتر به مثلاً، محرک های بینایی، خود را مجبور می کند تا پاسخگو باشد. با این حال، تاکنون درباره اثرات کم شنوایی خفیف تا متوسط در دوران کودکی کمتر تحقیقات و بررسی ها صورت گرفته است.
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی دکتر لورنا هالیدی، هم اکنون در واحد شناخت و علوم مغزی MRC، دانشگاه کمبریج، از یک روش الکتروانسفالوگرام (EEG) برای اندازه گیری پاسخ های مغزی 46 کودک که با شنوایی دائمی خفیف تا متوسط تشخیص داده شده اند، استفاده کردند.
تقسیم كودكان به دو گروه – كودكان كوچكتر (8 تا 12 سال) و کودک های بزرگتر (12 تا 16 سال) – این تیم دریافتند كه كودكان خردسال با كم شنوایی پاسخ نسبتاً معمولی از مغز نشان می دهند – به عبارت دیگر، شبیه به کودکانی که دارای شنوایی طبیعی هستند. با این حال، پاسخ مغزی کودکان بزرگتر با کم شنوایی نسبت به همسالانشان که معمولاً شنوایی داشتند، با کاهش عملکرد همراه بود.
محققان برای تأیید این یافته ها، شش سال بعد مجدداً زیر مجموعه گروه كودكان خردسال را آزمایش كردند. در ادامه این تحقیق، محققان تأیید كردند كه با افزایش سن، پاسخ مغز در كودكان مبتلا به كم شنوایی، تغییر می یابد. پاسخ هایی که در زمان کوچک تر بودن بچه ها وجود داشت، با بزرگتر شدن بچه ها ناپدید شده یا کمتر شدند.
هیچ مدرکی مبنی بر بدتر شدن شنوایی کودکان در این زمان وجود نداشت، و این یافته ها نشان می دهد که یک سازماندهی مجدد عملکردی در حال وقوع بوده است.
دکتر Axelle Calcus بیان می کند: “ما می دانیم که سازماندهی و سطح عملکرد مغز کودکان در پاسخ به قرار گرفتن در معرض اصوات ایجاد می شود، بنابراین نباید تعجب آور باشد که حتی سطح خفیف تا متوسط نیز ممکن است باعث کاهش در عملکرد مغز شود. با این وجود، این نشان می دهد كه ما باید در مراحل اولیه، این مشکلات را شناسایی كنیم.”
وی اذعان داشت: “برنامه های غربالگری فعلی برای نوزادان تازه متولد شده، در کاهش سطح شنوایی متوسط تا عمیق مطلوب هستند، اما در کاهش ضعف شنوایی خفیف مشاهده نمی شود.
وی اظهار می کند: “كودكانی كه مشكلات شنوایی دارند از نظر رشد زبان و عملکرد تحصیلی كمتر از همسالان خود عمل می كنند. تشخیص حتی درجات خفیف شنوایی در اوایل می تواند منجر به مداخله زودهنگام شود كه این تغییرات مغزی را محدود كرده و شانس كودكان در ایجاد زبان طبیعی را بهبود می بخشد. “
منبع:
مطالب تهیه شده توسط دانشگاه کمبریج
Axelle Calcus، Outi Tuomainen، Ana Campos، Stuart Rosen، Lorna F Halliday.
تغییرات عملکردی مغز به دنبال کاهش شنوایی خفیف تا متوسط در کودکان.
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز است و از سال 2014 در زمینه پژوهش های علوم اعصاب فعالیت دارد. وی در بهبود و ارتقا عملکرد های عصب روانشناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب با تیم روانپزشکان، روانشناسان، نورولوژیست ها، کاردرمانگر ها و گفتاردرمانگر های کلینیک سلامت مغز همکاری دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).
دکتر کمالی بیش از 50 مقاله پژوهشی در مجلات معتبر علمی به چاپ رسانده و در حال حاضر مدیر عامل انستیتو سلامت مغز دانا است. همچنین به عنوان پژوهشگر ارشد واحد مغز، شناخت و رفتار دپارتمان علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز مشغول فعالیت می باشد. می توانید پژوهش های او را در Google Scholar دنبال کنید.