نکته ی مهم در مورد سبک های مقابله ای این است که ما آن ها را برای مقابله با شرایط دشوار ، استفاده می کنیم.
اما چه قدر توانایی آن را داریم تا دفاع های خود را زمین بگذاریم و لحظاتی بدون استرس را تجربه کنیم؟
طرحواره درمانی و کرونا
طرحواره درمانی به این موضوع می پردازد که سبک های مقابله ای ما چه طور گاهی سد راه برطرف کردن نیاز های اساسی عاطفی ما می شوند.
نیاز های اساسی عاطفی ما شامل راه هایی است که ما با خودمان و دیگران به شیوه ی مناسبی ازتباط برقرار می کنیم.
در زمان کودکی ، ما به سختی تلاش می کنیم تا خودمان را با محیطی که در آن از ما مراقبت می شود وفق دهیم. ما در این دوران معنای دوست داشته شدن را می فهمیم و تصور می کنیم نحوه ای که والدینمان با ما رفتار می کردند، تنها شیوه ای است که دنیا به آن سبک کار می کند.
ما ذهنیت هایی بس عمیق پیدا می کنیم که به آن ها “طرحواره” گفته می شود. و برای برطرف کردن نیازهای عاطفی خود تلاشی را شروع می کنیم که از طریق سبک های مقابله ای انجام می شود، گرچه این تلاش در جهت ناکارآمد باشد.
طرحواره ها می توانند باور های مرکزی درونی ای مانند موارد زیر باشند:
من باید سخت تلاش کنم تا با ارزش باشم.
من باید دیگران را راضی نگه دارم و فداکاری و ایثار کنم تا پذیرفته شوم.
طرحواره ها می توانند به رفتار های خود ویرانگری تبدیل شوند که جلوگیری و شکستن چرخه ی آن ها دشوار است.زیرا ما تصور می کنیم این تنها راه زندگی و امن ترین راه آن است.
در زمان های استرس، اضطراب یا آسیب ، مانند شرایط کنونی بحران کرونا ، ما به سبک های مقابله ای خود پناه می آوریم که در مواردی حتی رسیدن به آرامش و تمرکز را دشوار تر می کنند.
همه ی ما در این زمان نیاز به انجام فعالیت های آرام کننده ای داریم. اما طرحواره های خودویرانگر ما می توانند از ارتباط سالم ما با خودمان و دیگران جلوگیری کنند.
برای مثال در دوران شیوع کووید ۱۹ آیا تا به حال احساس کرده اید که:
روز به روز از دیگران دورتر می شوید؟
آیا دارید با بیش از حد انجام دادن بعضی فعالیت ها مانند غذا خوردن، ورزش،تلویزیون نگاه کردن خودتان را بی حس می کنید؟
آیا کمالگرایی باعث می شود بیشتر به نقاط ضعف خود و دیگران نگاه کنید؟
آیا دمدمی مزاج و فراری شده اید یا بیش از اندازه وابسته شده اید؟
آیا احساس می کنید دیگران شما را رها کرده اند و شما از آن ها نا امید هستید؟
اگر مدل های فکری شما در موارد بالا وجود دارد، نگران نباشید آگاه شدن به آن ها به این معناست که شما در مسیر غلبه بر آن ها قرار گرفته اسد.
در ادامه ۳ راهکار برای استفاده آمده است:
۱.سعی کنید یک دفتر داشته باشید و بنویسید چه زمان هایی طرحواره های شما تحریک می شوند؟
آیا واکنش شما یه آن موقعیت ها، به شما کمک کرد یا اوضاع را بد تر کرد؟ آیا می توانستید بهتر رفتار کنید؟
۲.سعی کنید یک فکر جایگزین بنویسید. اگر شروع به قضاوت کرده اید یا بیش از حد انتقاد گر شده اید، سعی کنید با خودتان مانند یک دوست صحبت کنید که واقعا شما را دوست دارد و حمایتگر است. این شیوه ی صحبت کردن چه قدر با شیوه ی صحبت خودتان تفاوت دارد؟
۳. سعی کنید نیاز عاطفی خود را در زمان تحریک شدن با رویداد ها پیدا کنید. آیا احساس ظاهری، خشم است اما پشت ان شما دنبال تایید شدن هستید؟ و مثال های مشابه.
این سه تکنیک روی سه حیطه تمرکز کرده اند: شناخت,رفتار و احساس.
این رویکرد در درمان بسیار موثر واقع شده است و به شما کمک می کند به درستی به خودتان و دیگران عشق بورزید.
برای کسب اطلاعات بیشتر یا کمک گرفتن از درمانگران این حوزه به واحد عصب روانشاختی مرکز سلامت مغزدانا مراجعه کنید.
منبع: