10 اکتبر هر سال: افزایش آگاهی از مسائل مربوط به سلامت روان شناختی در سراسر جهان. برگزاری این روز، ابتکار عمل سازمان بهداشت جهانی (WHO) است و هدف آن افزایش آگاهی از مسائل مربوط به سلامت روان شناختی در سراسر جهان و همچنین همگام سازی تلاش، برای حمایت از سلامت روان شناختی بهتردر سراسر جهان است.
این روز امسال توسط WHO، انجمن بین المللی پیشگیری از خودکشی و انجمن سلامت روان شناختی جهانی حمایت می شود. امسال، روز جهانی بهداشت روان بر «پیشگیری از خودکشی» تمرکز خواهد کرد.
طبق آمار WHO، بیش از 800000 نفر در سال با خودکشی جان خود را از دست می دهند و این امر، عامل اصلی مرگ در بین افراد پانزده تا بیست و نه ساله شناخته شده است.
به همین مناسبت، در این مقاله چند توصیه ی مفید در رابطه با اقداماتی برای پیشگیری از خودکشی در مواجهه با این افراد آورده شده است.
نشان دهید که از آن ها حمایت می کنید
برای اینکه یک دوست حامی و همدل باشید، می توانید چندین کار متفاوت انجام دهید. فقط نکته مهم این است که از قضاوت یا انتقاد از آنچه دوست شما احساس می کند، اجتناب کنید.
صادقانه با او صحبت کنید
هیچ چیز درست یا غلطی وجود ندارد که در اینگونه مواقع بخواهید به دوست خود بگویید. فقط خودتان باشید. نشان دهید که با صحبت کردن با آنها، حمایت از آنها در هنگام گریه، یا هر چیز دیگری که لازم است، به آنها اهمیت می دهید.
شنونده باشید
شخصی که تصمیم دارد خودکشی کند، معمولاً بارهای زیادی را متحمل شده که احساس می کند دیگر توانایی تحمل کردن ندارد. به آنها گوش فرا دهید که احساس ناامیدی، عصبانیت و تنهایی خود را بازگو کنند. بعضی اوقات این کافی است، تنها سنگینی باری را که بر دوش می کشند، برای شما توصیف کنند.
با آغوش باز پذیرا باشید
دلسوز، بدون قضاوت، صبور، آرام، پذیرا باشید. فرد به نگرش شما توجه می کند.
در مورد افکار خودکشی او اطلاعات بگیرید
از پرسیدن نترسید، “آیا تو فکر خودکشی در سر داری؟” شما این ایده را در ذهن آنها قرار نمی دهید. این به شما اطلاعات ارزشمندی در مورد نحوه کمک به وی می دهد.
اگر جواب مثبت بود، این سه سؤال را بپرسید:
آیا در مورد چگونگی انجام این کار فکر کرده اید؟
آیا آنچه را که برای اجرای برنامه خود نیاز دارید در دسترس است؟
چه زمانی این کار را انجام می دهید؟
خوشبختانه اکثریت مردم می گویند که برنامه مشخصی ندارند و یا برای انجام آن مصمم نیستند. اگرچه این یک وضعیت جدی است، اما می دانید که آنها احتمالاً در معرض خطر صدمه زدن به خود نیستند. به سخنان آنها گوش دهید و به آنها کمک کنید تا کمکهای مورد نیاز خود را دریافت کنند. از آنها بخواهید که در اسرع وقت با یک مشاور روان شناس و یا متخصص علوم اعصاب مراجعه کنند.
اگر جواب هایی که به شما می دهند باعث می شود که فکر کنید آنها در خطر فوری هستند، از تماس با متخصصین در این زمینه دریغ نکنید. ممکن است آنها به شما بگویند که به آنها خیانت می کنید یا آنها را عصبانی می کنید. به یاد داشته باشید که اگر اقدام فوری انجام ندهید، دوستی آنها را برای همیشه از دست می دهید. وقتی دوباره حال آن ها بهبود یافت، از شما سپاسگزارند.
با آن ها صحبت کنید
این به آنها امکان می دهد تا از بار احساسی که بر دوش دارند کم کنند و به آنها زمان می دهد تا آرام شوند. هر چه مدت طولانی تر با آنها را صحبت کنید، بیشتر می توانید از ناامیدی آنها کم کنید. هرچه از تصمیم لحظه ای خود در مورد خودکشی دورتر شوند، عمل کردن از روی احساسات برای آنها سخت تر می شود.
از تلاش برای حل مسئله خودداری کنید
سعی کنید راه حل های سریع ارائه ندهید و یا احساسات فرد را تضعیف نکنید. این مسئله که چقد این مسئله را برای خود بزرگ می بینند، مهم است. اما، استدلال های عقلانی برای ترغیب یک شخص وقتی که در این حالت روحی است، فایده اندکی دارد. درعوض، همدلی و دلسوزی خود را نسبت به آنچه احساس می کنند ارائه دهید بدون اینکه قضاوت کنید طوری که آنها به مسائل نگاه میکنند، درست است یا نادرست.
برای اطلاعات بیشتر به موسسه سلامت مغز دانا مراجعه کنید.
منابع:
درباره نویسنده
دکتر علی محمد کمالی فارغ التحصیل دکترای تخصصی علوم اعصاب از دانشگاه علوم پزشکی شیراز، بیش از 15 سال است که در زمینه پژوهش، تدریس و فعالیت های اجرایی در حوزه علوم اعصاب فعالیت و تجربه دارد. وی همچنین در ارتقا عملکرد های شناختی با استفاده از نوروتکنولوژی و مطالعات خواب تخصص ویژه ای دارد. او یکی از بنیانگذاران انستیتو سلامت مغز دانا است، (گروهی که سلامت مغز را اولویت جامعه می داند).